Το ζήτημα εμπλέκει τον τότε σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό Μίλερ, πρώην μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του άλλοτε κραταιού κομμουνιστικού κόμματος.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε τίποτα για μυστική φυλακή της CIA στην Πολωνία, αλλά μαρτυρίες κάνουν λόγο για την παρουσία ανώτερων αξιωματούχων κάθε φορά που απογειωνόταν αεροπλάνο της CIA. Οι πολωνικές Αρχές αρνούνταν μέχρι πρότινος τα πάντα, αλλά έγγραφα αποδείχνουν συχνές αφίξεις Αμερικανικών αεροπλάνων το 2002-2003 σε υπαίθριο διάδρομο προσγείωσης κοντά στο κολαστήριο του Στάρε Κέκουτι, που υπήρξε και κέντρο πληροφοριών των Ες-Ες κατά τη ναζιστική κατοχή. Σύμφωνα με τον Krongard, πρώην αξιωματούχο της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών, το Στάρε Κέκουτι ήταν η σημαντικότερη από τις «μαύρες τοποθεσίες» της CIA όπως στην Ταϊλάνδη, Ιορδανία και αλλού.
Η έρευνα ξεκίνησε το 2008 αλλά παραμένει απόρρητη, ενώ η κωλυσιεργία της Γενικής Εισαγγελίας είναι τέτοια (τον τελευταίο χρόνο άλλαξε δυο φορές ανακριτή) που ανάγκασε ακόμη και τη Διεθνή Αμνηστία να διαμαρτυρηθεί πρόσφατα για την «αδικαιολόγητη καθυστέρηση» και να απαιτήσει από τη Γενική Εισαγγελία «να πάψει να κρύβεται πίσω από την κρατική μυστικότητα» που «υπονομεύει την αξιοπιστία της έρευνας». Πριν από λίγες μέρες ο τότε επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών παραδέχτηκε πως του έχει ασκηθεί δίωξη από το Γενάρη για την υπόθεση αυτή. Ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Συμβούλιο της Ευρώπης είχε δηλώσει το 2010, στο BBC, πως οι κρατούμενοι του Στάρε Κέκουτι είχαν υποβληθεί σε «εντατικά βασανιστήρια».
Σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό, που το 2006 είχε εξετάσει 14 κρατούμενους του Γκουαντάναμο που είχαν μόλις αφιχθεί εκεί από το Πρόγραμμα Κρατουμένων Υψηλής Αξίας της CIA, οι κρατούμενοι για τα 2-4 χρόνια που κρατήθηκαν στο «Πρόγραμμα» βρίσκονταν σε απόλυτη απομόνωση από τον έξω κόσμο, χωρίς να γνωρίζουν πού βρίσκονται, κανείς δεν γνώριζε γι’ αυτούς και κυρίως υποβάλλονταν όλο αυτό το διάστημα σε ακραία βασανιστήρια: Βασανιστήριο της ασφυξίας με βρεγμένη πετσέτα: Σύμφωνα με αμερικανικά έγγραφα, ο Αμπού Ζουμπάιντα και ο Χαλέντ Σαίκ Μοχάμεντ, που πέρασαν από το Στάρε Κέκουτι, είχαν υποβληθεί ο πρώτος 83 φορές σε ένα μόνο μήνα, ενώ ο δεύτερος συνολικά 183 φορές. Παρατεταμένη ανάρτηση των χεριών από την οροφή σε όρθια στάση: Ο Μοχάμεντ ειδικά είχε κρατηθεί έτσι ένα ολόκληρο μήνα με… διαλείμματα τις ανακρίσεις. Τράβηγμα από κολάρο δεμένο στο λαιμό και χτύπημα του θύματος πάνω στον τοίχο κατ’ επανάληψη. Συχνοί ξυλοδαρμοί, απειλές για τις οικογένειές τους, παρατεταμένη γύμνια μέχρι και μήνες, στέρηση ύπνου με δυνατό θόρυβο, μουσική και παγωμένο νερό μέχρι και μήνες, στέρηση στερεάς τροφής μέχρι και μήνα, παρατεταμένη έκθεση στο κρύο ή κρύο νερό, συνεχώς δεμένα χέρια που στην περίπτωση του Μοχάμεντ κράτησε 19 μήνες. Ειδικά ο Ζουμπάιντα υποβλήθηκε σε διάφορα πειραματικά βασανιστήρια, όπως το παρατεταμένο κλείσιμο σε κουτί όπου χωρούσε μόνο κουλουριασμένος χωρίς να μπορεί να σηκώσει ούτε το κεφάλι, σε αφόρητη ζέστη και με δυσκολία αναπνοής. Ένας άλλος έγκλειστος, ο Αμπντ αλ-Ραχίμ αλ-Νασίρι είχε υποστεί στο Στάρε Κέκουτι εικονική εκτέλεση και απειλήθηκε με ηλεκτρικό τρυπάνι σε λειτουργία.
Ο χώρος της Πολωνίας έχει αποτρόπαια παράδοση σε «πειράματα». Μόνο που τώρα έγιναν με τη δική της συνενοχή. Οι σύγχρονες πολωνικές και αμερικανικές Αρχές είναι υπόλογες, «έκαστος εις ολόκληρον», για τα εγκλήματα αυτά. Αν υπήρχε ίχνος ευαισθησίας για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο οργανισμό που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν φείδεται υποκριτικής υστερίας για τον «κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό», θα έπρεπε να έχει φέρει τα πάνω-κάτω για όσα αποτρόπαια συνέβησαν σε Πολωνία, Ρουμανία και Λιθουανία, σε συνεργασία φυσικά με τις ΗΠΑ.
Αλλά τι λέμε τώρα; Η Πολωνία είχε την προεδρία της Ε.Ε. μέχρι τον Δεκέμβρη…
Η έρευνα ξεκίνησε το 2008 αλλά παραμένει απόρρητη, ενώ η κωλυσιεργία της Γενικής Εισαγγελίας είναι τέτοια (τον τελευταίο χρόνο άλλαξε δυο φορές ανακριτή) που ανάγκασε ακόμη και τη Διεθνή Αμνηστία να διαμαρτυρηθεί πρόσφατα για την «αδικαιολόγητη καθυστέρηση» και να απαιτήσει από τη Γενική Εισαγγελία «να πάψει να κρύβεται πίσω από την κρατική μυστικότητα» που «υπονομεύει την αξιοπιστία της έρευνας». Πριν από λίγες μέρες ο τότε επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών παραδέχτηκε πως του έχει ασκηθεί δίωξη από το Γενάρη για την υπόθεση αυτή. Ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Συμβούλιο της Ευρώπης είχε δηλώσει το 2010, στο BBC, πως οι κρατούμενοι του Στάρε Κέκουτι είχαν υποβληθεί σε «εντατικά βασανιστήρια».
Σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό, που το 2006 είχε εξετάσει 14 κρατούμενους του Γκουαντάναμο που είχαν μόλις αφιχθεί εκεί από το Πρόγραμμα Κρατουμένων Υψηλής Αξίας της CIA, οι κρατούμενοι για τα 2-4 χρόνια που κρατήθηκαν στο «Πρόγραμμα» βρίσκονταν σε απόλυτη απομόνωση από τον έξω κόσμο, χωρίς να γνωρίζουν πού βρίσκονται, κανείς δεν γνώριζε γι’ αυτούς και κυρίως υποβάλλονταν όλο αυτό το διάστημα σε ακραία βασανιστήρια: Βασανιστήριο της ασφυξίας με βρεγμένη πετσέτα: Σύμφωνα με αμερικανικά έγγραφα, ο Αμπού Ζουμπάιντα και ο Χαλέντ Σαίκ Μοχάμεντ, που πέρασαν από το Στάρε Κέκουτι, είχαν υποβληθεί ο πρώτος 83 φορές σε ένα μόνο μήνα, ενώ ο δεύτερος συνολικά 183 φορές. Παρατεταμένη ανάρτηση των χεριών από την οροφή σε όρθια στάση: Ο Μοχάμεντ ειδικά είχε κρατηθεί έτσι ένα ολόκληρο μήνα με… διαλείμματα τις ανακρίσεις. Τράβηγμα από κολάρο δεμένο στο λαιμό και χτύπημα του θύματος πάνω στον τοίχο κατ’ επανάληψη. Συχνοί ξυλοδαρμοί, απειλές για τις οικογένειές τους, παρατεταμένη γύμνια μέχρι και μήνες, στέρηση ύπνου με δυνατό θόρυβο, μουσική και παγωμένο νερό μέχρι και μήνες, στέρηση στερεάς τροφής μέχρι και μήνα, παρατεταμένη έκθεση στο κρύο ή κρύο νερό, συνεχώς δεμένα χέρια που στην περίπτωση του Μοχάμεντ κράτησε 19 μήνες. Ειδικά ο Ζουμπάιντα υποβλήθηκε σε διάφορα πειραματικά βασανιστήρια, όπως το παρατεταμένο κλείσιμο σε κουτί όπου χωρούσε μόνο κουλουριασμένος χωρίς να μπορεί να σηκώσει ούτε το κεφάλι, σε αφόρητη ζέστη και με δυσκολία αναπνοής. Ένας άλλος έγκλειστος, ο Αμπντ αλ-Ραχίμ αλ-Νασίρι είχε υποστεί στο Στάρε Κέκουτι εικονική εκτέλεση και απειλήθηκε με ηλεκτρικό τρυπάνι σε λειτουργία.
Ο χώρος της Πολωνίας έχει αποτρόπαια παράδοση σε «πειράματα». Μόνο που τώρα έγιναν με τη δική της συνενοχή. Οι σύγχρονες πολωνικές και αμερικανικές Αρχές είναι υπόλογες, «έκαστος εις ολόκληρον», για τα εγκλήματα αυτά. Αν υπήρχε ίχνος ευαισθησίας για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο οργανισμό που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν φείδεται υποκριτικής υστερίας για τον «κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό», θα έπρεπε να έχει φέρει τα πάνω-κάτω για όσα αποτρόπαια συνέβησαν σε Πολωνία, Ρουμανία και Λιθουανία, σε συνεργασία φυσικά με τις ΗΠΑ.
Αλλά τι λέμε τώρα; Η Πολωνία είχε την προεδρία της Ε.Ε. μέχρι τον Δεκέμβρη…
Γ.Τ.
Σχόλια
