Το δώρο του θυμού
«Ο θυμός είναι για τους ανθρώπους ό,τι είναι τα καύσιμα για τα αυτοκίνητα -σε βοηθάει να προχωράς μπροστά και να ανακαλύπτεις νέα πράγματα για τον κόσμο»
Μαχάτμα Γκάντι
Θα μπορούσα να το προσπεράσω, ως ένα ακόμη από τα εκατοντάδες εγχειρίδια αυτοβοήθειας που κατακλύζουν την αγορά. Διδάγματα από σοφούς, συγγραφείς, σεφ, πολιτικούς, διαιτολόγους, αισθητικούς, αστρολόγους, αθλητές, επιχειρηματίες… Έχει πέραση το είδος, ειδικά σε εποχές κρίσης…
Όμως, αυτό το μικρό βιβλιαράκι, γραμμένο από τον Arun Gandhi, εγγονό του Μαχάτμα Γκάντι, δεν εντάσσεται κατά κανέναν τρόπο σε αυτή την κατηγορία. Το δώρο του θυμού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα είναι ένα βιβλίο που σου ανοίγει τους ορίζοντες και πηγαίνει στη ρίζα των σύγχρονων προβλημάτων.
Σε έναν κόσμο όπου η βία κυριαρχεί, σε μια συγκυρία όπου απειλούνται ακόμη και τα στοιχειώδη εδαφικά δικαιώματα της χώρας, είναι δυνατόν να ανατρέχει κανείς στη «μη-βία»;
Βεβαίως, η «μη-βία» του Γκάντι, όπως γνωρίζουμε και εκ του αποτελέσματος, δεν είναι μια στάση παθητική. Το ζήτημα είναι πως αξιοποιείς τον θυμό που πρέπει να νιώθεις για όσα συμβαίνουν γύρω σου.
Δεν είναι όμως μόνο η μη βία που αξίζει να συζητηθεί, ή η αξιοποίηση του θυμού. Σε μια χώρα που έχουμε ξεχάσει τον διάλογο κι ο καθένας υποστηρίζει με υπερβολικό τρόπο τις απόψεις του, θεωρώντας πως κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Ο Μαχάτμα Γκάντι εκμυστηρευόταν στον εγγονό του ότι σκεφτόταν νέες ιδέες κάθε μέρα και διαρκώς αμφισβητούσε όσες υποστήριζε θερμά: «Ο παππούς μου είχε ορίσει έναν περιορισμό στην έκφραση γνώμης: δεν επέτρεπε σε κανέναν, ούτε στον εαυτό του, να πιστεύει ότι έχει πάντα δίκιο ή ότι δεν μπορεί να μάθει από την άποψη κάποιου άλλου».
Ωστόσο, τόνιζε ότι «η εξάλειψη των οικονομικών διαφορών θα αποτελούσε σημαντικό βήμα στη μείωση της βίας στον κόσμο. Δεν μπορείς να κηρύττεις τη μη-βία, όπως έκανε ο παππούς μου, δίχως να αναγνωρίζεις τον θυμό που προκαλεί η ανισότητα», γράφει ο Arun Gandhi και εστιάζει ιδιαιτέρως στη μεγάλη συγκέντρωση πλούτου από μια χούφτα ανθρώπων. «Ο υλισμός και η ηθική έχουν αντίστροφη σχέση –όταν το ένα αυξάνεται το άλλο μειώνεται» έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι, εννοώντας ως υλισμό την έννοια για τη συγκέντρωση πλούτου/ υλικών αγαθών… Κι αυτό χωρίς σκάνδαλα.
«Η απληστία και η σπατάλη διαιωνίζουν τη φτώχεια, η οποία αποτελεί βία κατά της ανθρωπότητας», σημείωνε, συμπληρώνοντας «Αν κυλά ένα δάκρυ έστω και σε έναν άνθρωπο στον κόσμο, η ανθρωπότητα δεν πρέπει να εφησυχάζει»…
«Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο», έλεγε ακόμη, τονίζοντας πως η κάθε πράξη μας, όσο μικρή κι αν φαίνεται παίζει τον ρόλο της. Αυτό βεβαίως δεν αρέσει καθόλου σε όσους προσπαθούν να μας πείσουν πως είμαστε αδύναμοι απέναντι σε μεγάλες, τεράστιες δυνάμεις… Όπως έγινε και με την Ελλάδα που δέθηκε χειροπόδαρα στα μνημόνια με την επίκληση αυτής της αδυναμίας.
Είναι πολλά τα σημεία που αξίζει να σταθεί κανείς σε αυτό το μικρό, αλλά πυκνό σε νοήματα βιβλίο.
Κρατάω αυτό που μάλλον αφορά στο μεγαλύτερο τμήμα των πολιτικών μας: «…είναι θλιβερό όταν πολιτικοί παγιδεύονται στον ίδιο ιστό και ξεφουρνίζουν το ένα ψέμα πίσω απ’το άλλο. Η ματαιοδοξία τους γίνεται πιο σημαντική από την ακεραιότητα της θέσης που θέλουν να κρατήσουν. Προσπαθούν να εκλεγούν, αλλά ποτέ δεν ηγούνται…»
Ο έρωτας και ο θάνατος στον Σολωμό και στον Καβάφη
Τις Κυριακές 25 Φεβρουαρίου και 22 Απριλίου του 2018 έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε δύο βραδιές ποίησης που διοργανώνονται από την Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία στον χώρο της οικίας Κατακουζηνού, και «συνοδεύουν και διευρύνουν τις πρωτοβουλίες του Κλάδου για την Τέχνη της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας γύρω από τον Έρωτα. Την ίδια περίοδο θα προβληθούν έξι κινηματογραφικές ταινίες για το Πάθος στην Ταινιοθήκη. Οι δύο προγραμματισμένες συναντήσεις είναι αφιερωμένες στο έργο δύο κορυφαίων Ελλήνων ποιητών, του Διονυσίου Σολωμού και του Κωνσταντίνου Καβάφη. Η ανάδειξη των ερωτικών πλευρών ορισμένων έργων τους θα αποτελέσει την επιδίωξη των εισηγητών και καλλιτεχνών»
Αυτή τη Κυριακή 25/2: Αφιέρωμα στον Διονύσιο Σολωμό.
Συμμετέχουν: Μαρία Δεληβοριά, Χρυσή Γιαννουλάκη
Ανάγνωση, τραγούδι: Μελίνα Τανάγρη
Κυριακή 22/4: Αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Καβάφη.
Συμμετέχουν: Νίκος Τζαβάρας, Στέλιος Κρασανάκης, Νάντια Μπεργιαννάκη
Ανάγνωση: Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου
Οικία Κατακουζηνού, Λεωφ. Βασ. Αμαλίας 4, 5ος όροφος, Πλατεία Συντάγματος
Περιορισμένες θέσεις / Απαραίτητη η κράτηση θέσεων στο 210-7214184 (ώρες 10:00 – 15:00).
