«Έχει προβλήματα μνήμης. Στην οικογένειά μας, όλοι καταλήγουμε να έχουμε γεροντική άνοια. Κι εγώ ο ίδιος έχω αρχίσει να έχω μικροπροβλήματα αλλά εκείνος έχει σοβαρό πρόβλημα» είπε ο Χάιμε σε φοιτητές στην Καρθαγένη. «Η χημειοθεραπεία τού έσωσε τη ζωή» συνέχισε ο ίδιος «αλλά όπως φαίνεται επιτάχυνε τη διαδικασία απώλειας της μνήμης του».
85 χρονών σήμερα ο άνθρωπος που μας μάγεψε όσο κανείς με τα γραπτά του, φαίνεται πως δεν θα μπορέσει να ολοκληρώσει την αυτοβιογραφία του Ζω για να διηγούμαι…
Ο Αουρελιάνο Μπουενδία, η Φερμίνα Δάσα, η αθώα Ερέντιρα, ο Σαντιάγο Νασάρ, ο Συνταγματάρχης, ο Πατριάρχης, η ωραία Ρεμέδιος… Οι δεκάδες ήρωες που έπλασε με τη φαντασία του συντροφεύουν τη δική μας μνήμη. Στα δικά του παραμύθια χανόμαστε, όμως στο τέλος μια πικρή γεύση είναι αυτό που μένει…
Κι αυτός το ποδήλατό του…
Κι επειδή σας στενοχώρησα, ας γυρίσουμε για λίγο στην… εύθυμη πλευρά της ζωής και στον Γιωργάκη Παπανδρέου ο οποίος -αν ανησυχούσατε- ουδέποτε έπεσε από το ποδήλατό του! Το πολιτικό του γραφείο έσπευσε να διαψεύσει σχετικά δημοσιεύματα. Βλέπετε, πάντα ιεραρχούν σωστά τα θέματα και ασχολούνται με τα σοβαρά προβλήματα του τόπου…
Κι άλλος στην έξοδο…
Πάει κι ο υφυπουργός Εργασίας… Αυτός δεν έπεσε από το ποδήλατο, αλλά από τον υπουργικό θώκο. Υποθέτω πως δεν είναι καθόλου άσχετο το γεγονός πως του πήραν τη Διά Βίου Μάθηση (και τα 63 εκατομμύρια ευρώ) μέσα από τα χέρια… Υπενθυμίζω πως μέχρι τα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας ο κύριος Νικολόπουλος θα ήταν αρμόδιος για τέτοια θέματα που έχουν πολλά ευρωπαϊκά κονδύλια και δυνατότητες για… διορισμούς, αλλά «κάτι» μεσολάβησε και στη διαμάχη που είχε ξεσπάσει έντονα στο παρασκήνιο νικητής βγήκε ο υπουργός Θρησκείας, (παρα) Παιδείας, (α)Πολιτισμού και ποδοσφαίρου κύριος Αρβανιτόπουλος. Μην τάζεις σε άγιο, σε παιδί και σε υφυπουργό!
Οι άλλοι Γερμανοί
Ο Φλόριαν Τάλχοφερ, νεαρός Γερμανός σκηνοθέτης ήρθε αυτές τις μέρες στη χώρα μας για τα εγκαίνια μιας πρωτότυπης εικαστικής εγκατάστασης. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον διαδραστικό κινηματογραφικό πείραμα με τίτλο Το χρήμα και οι Έλληνες.
Ο σκηνοθέτης, μαζί με την Ελληνίδα συνεργάτιδά του Ελισάβετ Άγκου ταξίδεψαν από τα τέλη του 2011 μέχρι τις αρχές του 2012, συζητώντας με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους για την κρίση και τις επιπτώσεις στην καθημερινότητά τους.
Μέχρι εδώ θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη ντοκιμαντέρ. Όμως οι δημιουργοί της, της δίνουν μια ακόμη πιο ενδιαφέρουσα συνέχεια, αφού το κοινό καλείται να συμμετάσχει ενεργά στην ολοκλήρωση της ταινίας. Οι θεατές θα μπορούν να παρέμβουν ενεργά στις αφηγηματικές ενότητες που είναι χωρισμένη, να αλλάξουν τη σειρά, αλλά και να σχολιάσουν.
«Με την αξιολόγηση και το σχολιασμό του θα καθοριστεί ποιες σκηνές θα συμπεριληφθούν στην ταινία. Η κάθε μία αξιολόγηση και το κάθε ένα σχόλιο αποτελούν σημαντική βοήθεια», λέει ο Τάλχοφερ.
Όσοι ενδιαφέρεστε, μπορείτε να κάνετε τις δικές παρεμβάσεις μπαίνοντας στην ιστοσελίδα https://dgudg.de/gr/en.
Info: 12 Ιουλίου-8 Σεπτεμβρίου 2012, Δευτέρα-Παρασκευή, 14.30-20.30
ΒΕΤΟΝ 7, Πύδνας 7, Βοτανικός, 118 55, Αθήνα, τηλ.: +30 210 7512625, www.beton7.com
..και Έλληνες δημιουργοί
Φίλος και συνεργάτης του Δρόμου με ήδη ένα αξιόλογο μυθιστόρημα, την Πόλη του αναστέλλοντος ηλίου, στο ενεργητικό του, ο Δημήτρης Οικονόμου επιστρέφει με ένα καινούργιο βιβλίο. Το Μείνε για λίγο όταν θα έχουν φύγει όλοι (Εκδόσεις Μελάνι), αναφέρεται στη χαμένη γενιά του Μνημονίου… Η ιστορία ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, όταν ο κεντρικός ήρωας, απολύεται από το στρατό και προσλαμβάνεται σε μεγάλη εταιρία, για να παρασυρθεί γρήγορα στους ρυθμούς της και να γίνει μέρος αυτής της «κόλασης». Φτάνει σε αδιέξοδο και προσπαθεί -κατά κάποιον τρόπο- να γυρίσει το χρόνο πίσω, αναπολώντας τις παλιές, «ρομαντικές» μέρες με τις φοιτητικές του παρέες, τη Χορωδία του Πανεπιστημίου Αθηνών στον 4ο όροφο της περίφημης Λέσχης στην Ιπποκράτους, τον πρώτο του έρωτα, τα τραγούδια τους, τις συναυλίες τους, τα ταξίδια, τις εξορμήσεις στα βουνά και στη φύση, τις αναζητήσεις τους…
Ενδιαφέρον το εγχείρημα της μυθιστορηματικής αποτύπωσης αυτής της γενιάς που θαμπώθηκε από το λάιφ στάιλ για να ανακαλύψει πίσω του, καλά κρυμμένο το απόλυτο κενό…
