Η συμπόρευση του διευθυντή του μουσείου, Άγγελου Δεληβοριά, με τους «ανησυχούντες διανοούμενους» προκάλεσε εύλογες ανησυχίες και ερωτήματα. Η συμμετοχή ενός ανθρώπου του πολιτισμού σε εκκλήσεις για ακόμη σκληρότερα μέτρα, αναιρεί τα όσα μεγαλόστομα λέγονται κατά καιρούς.
Oι πικροί καρποί
Όλα αυτά είχαν και τις επιπτώσεις τους. Το να μπαίνει ένα μουσείο στις κοσμικές στήλες έχει το κόστος τους. Το οποίο, βεβαίως, δεν πληρώνει η διοίκηση με τις επιλογές της, αλλά οι εργαζόμενοι. Οι άνθρωποι που έκαναν το μουσείο αυτό που είναι σήμερα.
Αντιγράφω από την ανακοίνωση του Συλλόγου Προσωπικού του Ιδρύματος Μουσείου Μπενάκη:
«Τον Ιούλιο του 2011 με την υπογραφή διετούς ισχύος Επιχειρησιακής Σύμβασης, οι αποδοχές του προσωπικού μειώθηκαν κατά 20%. Παράλληλα, η διοίκηση του Μουσείου προχώρησε σε απολύσεις 30 εργαζομένων, οι οποίες μαζί με την αποχώρηση 9 ακόμη (λήξη συμβάσεων, συνταξιοδοτήσεις) μείωσαν σημαντικά το κόστος μισθοδοσίας.
Παρ’ όλα αυτά, πριν από δύο μήνες το Μουσείο έθεσε μονομερώς το προσωπικό σε καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας για 8 μήνες με την αντίστοιχη μείωση των αποδοχών (-20% επιπλέον) και πάλι με το επιχείρημα της αποφυγής απολύσεων. Σήμερα, όμως, προχώρησε σε εκ νέου απολύσεις 10 εργαζομένων χωρίς μάλιστα καμία διαβεβαίωση πώς θα είναι οι τελευταίες».
Μερικές φορές, κάτω από τη λαμπερή και «γκλάμορους» επιφάνεια κρύβονται πικρές αλήθειες…
Το χαβιάρι…
…από φαγητό των φτωχών και ζωοτροφή κατέληξε να γίνει το συνώνυμο του πλούτου έδεσμα. Πίσω από αυτή την ιστορία κρύβεται ένας Έλληνας. Ο Ιωάννης Βαρβάκης που βρήκε τον τρόπο να το συντηρήσει και να το καθιερώσει, αρχικά, σε όλη την Ευρώπη.
Με ενδιαφέρον αναμένουμε λοιπόν την καινούργια ταινία του Γιάννη Σμαραγδή Ο Θεός αγαπά το χαβιάρι που αφορά τον βίο και την πολιτεία του Βαρβάκη (1745-1825) που ξεκίνησε από πειρατής για να διαπρέψει ως επιχειρηματίας. Η επιτυχία του Ελ Γκρέκο εξασφάλισε πλούσια κονδύλια για την ταινία και ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών: Πέρα από τον Σεμπάστιαν Κοχ στο ρόλο του Βαρβάκη, θα δούμε ηθοποιούς όπως ο Τζον Κλιζ και η Κατρίν Ντενέβ. Περιμένοντας την ταινία που έρχεται το φθινόπωρο, σας προτείνω το βιβλίο της Ίνγκα Σάφρον Το χαβιάρι (Εκδόσεις Κέδρος).
Μια μελέτη-ρεπορτάζ που από το «ρομαντικό» χθες μας φέρνει στο εφιαλτικό σήμερα. Το πολύτιμο χαβιάρι γίνεται μήλο της έριδος για πολιτικούς και οργανωμένους εγκληματίες.
Στο εμπόριο του έχει απλώσει τα πλοκάμια της η ρώσικη μαφία και πολλές σκοτεινές ιστορίες συνδέονται με το κυνήγι του οξύρυγχου. Ο πληθυσμός των ψαριών μειώνεται δραματικά, ο έλεγχος που υπήρχε επί Σοβιετικής Ένωσης είναι περίπου ανύπαρκτος και όποιος προσπαθήσει να σκαλίσει την υπόθεση κινδυνεύει να βρεθεί στον… πάτο της Κασπίας.
Το αγαπημένο έδεσμα – και παράλληλα προϊόν επίδειξης πλούτου δεν είναι καθόλου αθώο…
Πού πήγε η Διά Βίου Μάθηση;
Κάτι σαν… ρώσικη σαλάτα δημιουργήθηκε πλέον με το νέο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού. Τη Διά Βίου Μάθηση την έφαγε η «μαρμάγκα», όπως προβλέπεται να συμβεί και με τα 63 εκατομμύρια ευρώ που περιμένουν στο «ψυγείο» για τα Κέντρα Διά Βίου Μάθησης που θα λειτουργούσαν στους Δήμους. Το καταπληκτικό είναι πού ξοδεύτηκαν μερικά εκατομμύρια με αποδέκτες τα… φιλικά ΜΜΕ για να διαφημιστούν αυτά τα κέντρα που όχι μόνο δεν λειτούργησαν ποτέ, αλλά ούτε φαίνεται πως θα λειτουργήσουν!
Παράλληλα, έγιναν προσλήψεις «δικών μας παιδιών» για έργα που είναι πια στον αέρα, αφού η Διά Βίου Μάθηση δίνεται προίκα στο υπουργείο Εργασίας. Όπως λέγεται, στόχος είναι να εφαρμοστεί το γερμανικό μοντέλο, όπου η καταβολή επιδόματος ανεργίας συνδέεται άμεσα με την παρακολούθηση τμημάτων εκπαίδευσης ενηλίκων. Τυχόν άρνηση ή «αδικαιολόγητες απουσίες» σημαίνουν αυτόματη παύση καταβολής του επιδόματος ανεργίας.
Οι ταμπέλες αλλάζουν τα… θρησκεύματα μένουν
Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, ό,τι κι αν επιφυλάσσει το μέλλον, το σίγουρο είναι πως μόνο τα θρησκεύματα θα μείνουν από τη λαίλαπα που μας περιμένει. «Με τη βοήθεια του Θεού» που λέει και ο Αντωνάκης, θα ριχτούν στον καιάδα τόσο η Παιδεία, όσο και ο Πολιτισμός. Από τον αθλητισμό, κάτι μπορεί να μείνει…
Αν βεβαίως ξεπουληθεί ο κερδοφόρος ΟΠΑΠ, μόνο οι εκκλησίες θα απομείνουν. Το ζήτημα είναι βεβαίως, όταν αυτοί συσπειρώνονται για να μας διαλύσουν, να ενωθούμε κι εμείς και να αντισταθούμε αποτελεσματικά. Και τότε θα ψάχνουν εκκλησίες για να κρυφτούν!
