Οι (Σα) Λιαγκες και οι χειροκροτητές τους
Το πρόβλημα δεν είναι δυστυχώς οι θλιβερές αποφάσεις, πράξεις και τοποθετήσεις της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Από την κωμωδία στο δράμα, από την προσπάθεια για την ποινικοποίηση της βλασφημίας, την εισβολή των ΜΑΤ στο Πανεπιστήμιο, τα χοιρινά σουβλάκια, την άγνοια της υπουργού Παιδείας (!) για το τι ακριβώς συνέβη την 28η Οκτωβρίου, το κυνήγι του Τζόκερ, την ακροδεξιά ρητορεία πολλών στελεχών της, τα σεξιστικά «αστεία» μηδενικών όπως ο Λιάγκας και η υπεύθυνη Πολιτισμού της Αθήνας (!) Κατερίνα Γκαγκάκη, η τοποθέτηση τηλε-μαϊντανού της Τατιάνας στο ΚΕΘΕΑ, υπάρχει μια νοητή γραμμή, ένα νήμα που τα συνδέει όλα…
Φοβάμαι πως στις περισσότερες περιπτώσεις η κυβέρνηση και τα στελέχη της εκφράζουν τις απόψεις της «σιωπηλής πλειοψηφίας». Που φρίττει με τους βρώμικους τοίχους στα Πανεπιστήμια, αλλά όχι με την εισβολή των ΜΑΤ σ’ αυτά. Που θέλει να διώξει τους πρόσφυγες με κάθε τρόπο και να τρώει τα χοιρινά της δίπλα στους τρομαγμένους ανθρώπους. Που γελάει με τα αστεία του Λιάγκα και του χαρίζει την επομένη μια μεγάλη τηλεθέαση. Που επαναλαμβάνει ως μεγάλες σοφίες τα λόγια του Μπογδάνου και του Πορτοσάλτε. Που…
Και είναι και οι διανοούμενοι μας, που προφανώς έχουν πιάσει κατά που φυσάει ο άνεμος…
Και τρέχουν κάτω από τις προστατευτικές φτερούγες της Γιάννας Αγγελοπούλου να γιορτάσουν μαζί της την επέτειο της Επανάστασης του 1821, ευτελίζοντας και το νόημά της, αλλά και τον εαυτό τους…
Με ποιο θράσος θα εγκαλούν αύριο τους «αμόρφωτους» συμπολίτες μας; Ποια ματαιοδοξία και ποια απληστία τους οδηγεί εκεί;
Η αρρώστια απλώνεται παντού… Όλα επιτρέπονται πλέον. Η Αριστερά δυστυχώς έχει τεράστιες ευθύνες. Το παλιό «ηθικό πλεονέκτημα» έχει πετάξει.
Διαβάζω σε ένα παλιό βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1980 στα Ελληνικά, το «Πόλη και κοινωνικοί αγώνες» του Μανουέλ Καστέλς:
«Απέναντι οι αιώνιοι κρανοφόροι, η τάξη στην άκρη του ρόπαλου… Και πάντα, κάτω από διάφορες μορφές, η σύγκρουση. Ανάμεσα σ’ αυτούς που μιλούν για δικό τους λογαριασμό και σ’ εκείνους που μιλούν για λογαριασμό των άλλων που διατάζουν. Ανάμεσα σ’ αυτούς που θέλουν ν’ αλλάξουν τη ζωή και σ’ εκείνους που θέλουν να αποκαταστήσουν αυτή την υπόκωφη βοή της κανονικής κυκλοφορίας στον καθημερινό ρυθμό των πράγματων που συμβαίνουν χωρίς να συμβούν…»
Οι κρανοφόροι είναι πάντα εδώ. Αναρωτιέμαι που βρίσκονται όσοι θέλουν να αλλάξουν τη ζωή…
Η επιστροφή των παραμυθιών
Αντιθέτως με ό,τι συμβαίνει σε κινηματογράφο και τηλεόραση, όπου επί της ουσίας τα παιδιά και οι έφηβοι αγνοούνται, με την απουσία παραγωγών που να απευθύνονται σε αυτές τις ηλικιακές ομάδες, στο θέατρο υπάρχει μια άνθιση στις παιδικές σκηνές, με αρκετές και ποιοτικές δουλειές…
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και «Η επιστροφή των παραμυθιών» της Γεωργίας Παρασκευά που παίζεται για 2η χρονιά στο Θέατρο Σταθμός.
Οι ήρωες των Παραμυθιών ζουν ξέγνοιαστοι και ευτυχισμένοι στη Χώρα τους καθώς τα παιδιά τους αγαπούν και διαβάζουν τις ιστορίες τους. Όμως η νέα τεχνολογία απομακρύνει όλο και περισσότερο τα παιδιά από το διάβασμα. Η Χώρα των παραμυθιών κινδυνεύει να εξαφανιστεί!
Τότε αναλαμβάνουν δράση ο Πίτερ Παν, η Ντάμα Κούπα, η Ωραία Κοιμωμένη, ο Κακός Λύκος και η Τίνκερμπελ!
Αυτή η παράταιρη ομάδα θα δώσει τη δική της μάχη και θα κερδίσει!
Κείμενο: Γεωργία Παρασκευά. Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου. Παίζουν: Γιάννης Μπόγρης, Νίκος Σταματόπουλος Μαριάνθη Κολιάκη, Βίκυ Πεντεδέκα, Κορνέλια Κυριάκη. Το θεατρικό έργο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δωδώνη. Χώρος: Θέατρο Σταθμός, Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο). Επικοινωνία: 210-5230267.
