Μόνο εσύ Ντάνο!
Από την «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» στον …Ντάνο! Είναι πραγματικά να απορείς. Ή μήπως όχι; Καπιταλισμός είναι.
Κι έτσι στο ίδιο καλάθι μπορεί να μπαίνει η Νεύσις –«περιοδικό με αντικείμενο την Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και της Τεχνολογίας»– και το πόνημα του Γιώργου Αγγελόπουλου «Ντάνος – Μια αφήγηση στην Αυγή Σαββίδου».
Εξώφυλλο το πρόσωπο του πρωταγωνιστή-ήρωα σε ένα σκουπιδο-ριάλιτι, το Survivor. Αντιγράφω από το δελτίο Τύπου: «Ο Γιώργος Αγγελόπουλος, ο γνωστός πια σε όλη την Ελλάδα (αλλά και όχι μόνο) ως Ντάνος, ξετυλίγει σε αυτό το βιβλίο το κουβάρι της ζωής του. Ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από μια απλή ζωή στο νησί της Σκιάθου, έφτασε να γίνει αναγνωρίσιμος σε όλη τη χώρα με εφόδια την υπομονή, την επιμονή, την αλληλεγγύη και τη σκληρή προσπάθεια».
Η Εκδοτική Αθηνών, ένας ιστορικός εκδοτικός οίκος υποκύπτει στις σειρήνες, αλλά προσπαθεί να μας πλασάρει και την υποκουλτούρα ως πορτρέτο ενός αγωνιστή της ζωής. Ούτε ο Παπαδιαμάντης να ήταν. Από μια απλή ζωή στο νησί της Σκιάθου έφτασε να γίνει αναγνωρίσιμος σε όλη την Ελλάδα. Μεγάλη επιτυχία. «Το βιβλίο του Γιώργου Αγγελόπουλου είναι η αυτοβιογραφική διήγηση ενός ανθρώπου που κοιτούσε μόνο μπροστά. Είναι μια κατάθεση ψυχής που ως στόχο δεν έχει ούτε τον εντυπωσιασμό, ούτε τη φτηνή συγκίνηση»…
Η φωτογραφία στο εξώφυλλο δεν μπήκε προφανώς για εντυπωσιασμό. Όσο για τη φτήνια, ξεχειλίζει από όλο το δελτίο Τύπου. Θα μπορούσε άνετα να είναι μια έκδοση της Εσπρέσο ή του Μακελειού.
Κι όμως. Έχει την υπογραφή της Εκδοτικής Αθηνών. Ο άνθρακας βαφτίζεται θησαυρός και η υποκουλτούρα παίρνει σφραγίδα ποιότητας. Να περιμένουμε μια αντίστοιχη έκδοση και για τον νικητή/νικήτρια του Power of Love; Καθόλου απίθανο. Αρκεί το χρήμα να ρέει στα ταμεία. Πωλείται αξιοπρέπεια σε τιμή ευκαιρίας.
Όσο για την ιδεολογία είναι αυτή του ακραίου νεοφιλευθερισμού. Το καλό το παλικάρι, πατώντας επί πτωμάτων –όπως συμβαίνει στα ριάλιτι– θα ζήσει την ονειρεμένη ζωή: Εκείνη που σε αναγνωρίζουν στον δρόμο και οι σοβαροί (;) εκδοτικοί οίκοι παρουσιάζουν ακόμη και συλλεκτική έκδοση των βιβλίων σου (!).
Αναρωτιέμαι πως να νιώθουν οι συγγραφείς που βρίσκονται τώρα κάτω από την ίδια στέγη με τον Ντάνο. Είναι πια …συνάδελφοι.
Όσο για το εκπληκτικό επιχείρημα του αμοραλισμού ότι με τα έσοδα θα βγουν και τα ποιοτικά βιβλία που δεν πουλάνε, έχει απαντήσει αναλυτικά η Εύα Στάμου στην Επέλαση της ροζ λογοτεχνίας (Gutenberg). Ένα μικρό απόσπασμα: «παρά τα αξιοσημείωτα κέρδη που αποφέρουν τέτοιοι τίτλοι, εγκυμονεί μακροπρόθεσμα ζημιές για τον χώρο της βιβλιοπαραγωγής – που είναι ήδη αισθητές στο τζίρο σοβαρών εκδοτών ή βιβλιοπωλών οι οποίοι εμμένουν στην παραγωγή και διάθεση ποιοτικών έργων».
Και ο Γιώργος Δαρδανός το επιβεβαιώνει σε προλογικό κείμενο με τον εύστοχο τίτλο «Η Λογοτεχνία του …παρά»: «όσο η προώθηση της παραλογοτεχνίας παίρνει τη θέση της προβολής της λογοτεχνίας, τόσο συρρικνώνεται και το αγοραστικό δυναμικό της καλής λογοτεχνίας».
Δυστυχώς φαίνεται πως με ευκολία καταπίνουμε στην εποχή μας ό,τι μας σερβίρουν. Και με μια έννοια, αυτή η κατάντια τα λέει όλα για όσα ζούμε.
Ο Δάσκαλος είναι το παιδί
Την Κυριακή, 3 Μαρτίου, στις 4 το απόγευμα θα προβληθεί στον Δαναό, ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για το εκπαιδευτικό σύστημα Μοντεσσόρι όπως το βιώνουν τα παιδιά ηλικίας 3-6 ετών σε ένα γαλλικό σχολείο.
Για ένα χρόνο, ο σκηνοθέτης Alexandre Mourot εξοικειώθηκε με το περιβάλλον των παιδιών ώστε να καταλάβει πώς αυτά βιώνουν την αυτονομία και την αυτοεκτίμηση – αξίες στις οποίες η παιδαγωγός Μαρία Μοντεσσόρι αφιέρωσε τη ζωή της.
Η ταινία παρουσιάζεται σε συνεργασία με την Εκπαιδευτική Πρωτοβουλία – Μοντεσσοριανό Εργαστήριο, Αθήνα.
