Citizen Alien
Κι ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα βάζει με το πανεπιστημιακό άσυλο, η τέχνη δίνει τη δική της απάντηση:
Ακόμη μια φορά η –πάντα ανήσυχη– Ελληνοσύρια περφόρμερ Ραφίκα Σαουίς, δείχνει πώς μπορεί η τέχνη να παρεμβαίνει πολιτικά, με τη βαθύτερη έννοια του όρου. Αυτή τη φορά, επιλέγει να μας θυμίσει την άγνωστη στο ευρύ κοινό ιστορία της Ουρουγουανής ποιήτριας Alcira Scaffo, η οποία το 1968 έμεινε έγκλειστη στο αποχωρητήριο του Πανεπιστήμιου στο Μεξικό, αντιδρώντας στην εισβολή των δυνάμεων ασφαλείας στο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Η Ραφίκα Σαουίς ταξίδεψε τον Σεπτέμβριο στο Μεξικό όπου και παρουσίασε την περφόμανς Citizen Alien, ενταγμένη στο πλαίσιο του εορτασμού των 50 χρόνων από τα γεγονότα του 1968. Στο έργο έγινε μία εικαστική ανασύσταση του γεγονότος, θέτοντας εκ νέου τα επίκαιρα ακόμα και σήμερα ζητήματα της Alcira.
Η ψηφιακή καταγραφή της περφόμανς παρουσιάζεται, σε επιμέλεια Μιχάλη Αργυρού, σε ένα σημείο της πόλης με έντονο κοινωνικό και εικαστικό φορτίο: το κατάστημα επί της οδού Τοσίτσα στα Εξάρχεια ιδιοκτησίας της ΑΣΚΤ, στο οποίο λειτούργησε ο πρώτος αυτοδιαχειριζόμενος χώρος τέχνης στην Αθήνα τη δεκαετία του 1970 (Τοσίτσα και Νοταρά 13, Εξάρχεια).
Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου και θα έχουμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε τον χώρο ως τις 15 Δεκεμβρίου.
Τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου θα γίνει συζήτηση με θέμα «Μεξικό 68’- Αθήνα ΄73» ταυτοσημίες, ιδιαιτερότητες και κινηματική κληρονομιά
Όπως μας θυμίζει η Ραφίκα Σαουίς, το 1968 η κυβέρνηση του Μεξικό «δίνει εντολή σε χιλιάδες στρατιώτες και μέλη της παραστρατιωτικής ομάδας «Battilion Olympia» να εισβάλουν στο σημαντικότερο πανεπιστήμιο της χώρας. Σκοπός τους ήταν να καταστείλουν τις δράσεις λαού και φοιτητών ενάντια στην υπερχρέωση της χώρας για την πραγματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων και την ανελεύθερη πολιτική του καθεστώτος. Στους χώρους του πανεπιστημίου βρισκόταν η Ουρουγουανή ποιήτρια Alcira Scaffo. Μέτοικος, χωρίς άδεια παραμονής στο Μεξικό, επιβίωνε μεταφράζοντας και διδάσκοντας γαλλικά. Τις κρίσιμες στιγμές δεν επέλεξε τη διαφυγή. Παράμεινε έγκλειστη σε ένα αποχωρητήριο ως πράξη διαμαρτυρίας, καθ’ όλη την παραμονή των ένστολων, κρατώντας σημειώσεις και γράφοντας στους τοίχους ποιητικά συνθήματα αφιερωμένα στην ελευθερία. Η βία κορυφώθηκε ένα δεκαπενθήμερο αργότερα, όταν οι στρατιώτες στόχευσαν τα όπλα τους στα σώματα των συγκεντρωμένων φοιτητών στην πλατεία Τριών Πολιτισμών αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς».
Στόχος της έκθεσης είναι να προσφέρει το έναυσμα για παράλληλες δράσεις, με σκοπό την εμπλοκή συλλογικοτήτων της περιοχής και στόχο να ανοίξει ένας διάλογος μεταξύ των διαφορετικών κοινοτήτων που μοιράζονται τον ίδιο αστικό χώρο.
Πληροφορίες: Τοσίτσα 5 και Νοταρά Εξάρχεια, Ώρες λειτουργίας: 12.00-20.00
Ένας Βουρλιώτης στα Αμελέ Ταμπουρού
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η προσπάθεια της Ένωσης Βουρλιωτών Μικράς Ασίας, αλλά και τον εκδόσεων Τσουκάτου, για τη διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης. Η μαρτυρία του Κωνσταντίνου Αμπατζή –που δεν βρίσκεται πια στη ζωή– για τα όσα πέρασε στα ψευδεπίγραφα «τάγματα εργασίας» συγκλονίζει, όσα κι αν έχει διαβάσει κανείς για το θέμα. Ένας Βουρλιώτης στα Αμελέ Ταμπουρού είναι ο τίτλος του βιβλίου.
Πρόκειται για μια αφήγηση που γράφτηκε σε ένα τετράδιο, πριν ο Κ. Αμπατζής φύγει από τη ζωή, τον Απρίλιο του 2006. Η έκδοση συνοδεύεται από φωτογραφικό υλικό. Είναι η ιστορία ενός απλού ανθρώπου που βρέθηκε στη δίνη των γεγονότων και έζησε τη φρίκη που κουβαλούσε πάντα μέσα του…
Οι στίχοι στο οπισθόφυλλο, τα λένε όλα:
Στη Σμύρνη μας μετρήσανε χιλιάδες δέκα πέντε
Στην Μαγνησιά όταν φτάσαμε μείναμε μόνο πέντε…
Στης Μαγνησιάς μεσ’ στα βουνά, κάτσε γκιαούρ’ βγάλε παρά
Τα δόντια μας εβγάζανε νερό για να μας δώσουν
Συνεννοημένοι ήτανε για να μας θανατώσουν…
