Εις μνήμην…
Μεγάλη η θλίψη στη Λέρο. Ο Γιάννης Παραπονιάρης, ένας άνθρωπος που έβαλε σκοπό της ζωής του τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του τόπου του. Είχε δημιουργήσει με απίστευτο μεράκι ένα Πολεμικό Μουσείο με έμφαση στην περίφημη μάχη της Λέρου. Μπορούσε κανείς να δει περισσότερα από 3.000 αντικείμενα. Και η είσοδος στο μουσείο ήταν ελεύθερη.
«…Θυμάμαι τα σημάδια που υπήρχαν παντού, τους μεγάλους κρατήρες που άφησαν οι βόμβες, τα σπίτια και τα κτίρια που είχαν πληγεί από τους βομβαρδισμούς, το πλήθος των βομβών και οβίδων που δεν είχαν εκραγεί, τα χιλιάδες πυρομαχικά που ήταν διάσπαρτα και εγκαταλελειμμένα σε όλο το νησί και που ακόμα και στις μέρες μας βρίσκονται! Και όλα αυτά σώζονταν παρά το γεγονός ότι οι Βρετανοί φρόντισαν να πετάξουν στη θάλασσα εκατοντάδες χιλιάδες τόνους πολεμικού υλικού: χιλιάδες κράνη, όπλα, «καραβάνες», εκατομμύρια φυσίγγια και κάλυκες διαφόρων διαμετρημάτων και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, υπολείμματα από τη μάχη που ήταν πλέον εγκαταλελειμμένα στο βυθό της θάλασσας.
…Άρχισα να μαζεύω ό,τι αντικείμενο είχε γλυτώσει ακόμα από τη Μάχη της Λέρου. Από παλιατζήδες, εγκαταλειμμένα ή ξεχασμένα σε κάποια αποθήκη, πεταμένα σε κάποιο τοίχο ή κάποιο πηγάδι… Ήταν συνήθης πρακτική των γονέων μας να πετάνε τέτοια αντικείμενα στα πηγάδια, γι’ αυτό άλλωστε και έχουν καταγραφεί τόσο πολλοί θάνατοι και ακρωτηριασμοί μέχρι το 1945 (υπολογίζεται ότι έκτοτε υπήρξαν περίπου 900 θύματα σε όλο το νησί)…» (Πηγή: Ιωσήφ Παπαδόπουλος www.ribandsea.com)
Αντί να γράψω εγώ κάτι, ζήτησα ένα κείμενο από τη νηπιαγωγό Φανή Ιωαννίδου, γέννημα-θρέμμα της Λέρου. Τα δικά μου σχόλια, περιττά:
Στη μνήμη του Ιωάννη Παραπονιάρη
26 Οκτωβρίου 2017
Παραμονές της επετείου της 28ης Οκτωβρίου και για πρώτη φορά θα επισκεπτόμασταν με τα παιδιά του νηπιαγωγείου το ιδιωτικό Μουσείο πολεμικών ευρημάτων του κ. Ιωάννη Παραπονιάρη. Είχα ακούσει πολλά κι έλεγα στον εαυτό μου πως ήταν «ντροπή» να μην έχω πάει σ’ αυτόν τον χώρο! Και ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Αυτή η ευγενική φυσιογνωμία, ο κύριος Γιάννης, γεμάτος χαρά και καμάρι κατέβαινε τα σκαλιά για να μας υποδεχτεί. Μια μεγάλη αγκαλιά άνοιξε και οι παιδικές ψυχούλες πλημμύρισαν από αγάπη. Είχε και έκπληξη για εμάς! Μαζί με το μουσείο θα γνωρίζαμε από κοντά κι έναν Λεριό παλαιό πολεμιστή τον κ. Νικόλαο Δράκο. Με πόσο καμάρι μας τον σύστησε! Πόσο μεγάλη απόδειξη ήταν αυτή πως μας δέχτηκε με όλη του την καρδιά!
Περίμενα να δω «μια μικρή γωνιά» με αντικείμενα που ο ίδιος είχε συλλέξει από τη Μάχη της Λέρου. Πού να φανταστώ… πού να ξέρω…
Άνοιξε η πόρτα και φάνηκε μπροστά μας «όλη η ιστορία της Λέρου». Το θέαμα ήταν απίστευτο! Το Μουσείο και όλα τα αντικείμενα αφηγούνταν την ιστορία του νησιού κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τη Μάχη της Λέρου, αλλά και τις προσωπικές ιστορίες στρατιωτών. Ο Γιάννης Παραπονιάρης ήταν εκεί, μας μιλούσε με πάθος, με συγκίνηση, σα να τα έλεγε σ’ εμάς για πρώτη φορά! Τόσος κόπος, τόσος χρόνος, τόσο μεράκι ! Τα εκθέματα ήταν τακτοποιημένα με προσωπική φροντίδα, σα θησαυροί που χαρίζονταν απλόχερα σε όλο τον κόσμο, σε όλους τους επισκέπτες. Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη χρονιά…
25 Οκτωβρίου 2018
Με μεγάλο ενθουσιασμό και λαχτάρα, γονείς και παιδιά ετοιμαστήκαμε να επισκεφτούμε το πολεμικό μουσείο για δεύτερη χρονιά. Τα νήπια ένα χρόνο μεγαλύτερα και τα προνήπια για πρώτη φορά. Αυτή τη φορά τα σκαλιά κατέβηκε ο Θανάσης και η Σοφία, τα δύο παιδιά του κ. Γιάννη. Η ίδια μεγάλη αγκαλιά, η ίδια αγάπη, η ίδια όρεξη…
…όμως ο κύριος Γιάννης δεν ήταν εκεί …
Μάθαμε ότι είναι άρρωστος και δε θα ήταν κοντά μας. Η ενέργεια του μουσείου μας χάρισε έντονα συναισθήματα, τα παιδιά χάρηκαν πολύ, οι γονείς επίσης. Κάτι ήταν διαφορετικό όμως… Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη χρονιά με την ευχή να είναι κι εκείνος κοντά μας.
16 Νοεμβρίου 2018
Αγαπημένε μας κύριε Γιάννη ! Καλέ άνθρωπε, σπουδαίε πατριώτη!
Πόσο μεγάλο κενό αφήνεις σήμερα…
…αλλά και πόσο σπουδαία κληρονομιά σε όλο το νησί…
Σε όλους τους ανθρώπους!
Η Λέρος σήμερα είναι λίγο πιο φτωχή!
Εκεί όμως… στο μουσείο…
Θανάση και Σοφία, ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη χρονιά.
Είμαι σίγουρη… θα είναι κοντά μας…
Γιάννη Παραπονιάρη, να ταξιδέψεις ήσυχος… η λατρεμένη σύζυγος και τα υπέροχα παιδιά και εγγόνια σου θα σταθούν άξιοι συνεχιστές της δικής σου προσπάθειας.
Καλό Παράδεισο!
Φανή Ιωαννίδου
Νηπιαγωγός
Περισσότερα για το Μουσείο: www.deposito-di-guerra.com
