Ο Καθηγητής και ο περονόσπορος του κομμουνισμού
«Ως ο περονόσπορος ούτω και ο κομμουνισμός, είναι νοσηραί καταστάσεις οφειλόμεναι εις διάφορους παρασιτικούς μύκητας»
Βασίλης Βασιλικός, Ζ
Στην αρχή του Ζ ο Στρατηγός. σε ομιλία του. εξηγεί πως συνδέονται κομμουνισμός και περονόσπορος. Και πολύ πριν εμφανισθούν στην Ελλάδα διάφοροι «ψεκασμένοι» εξηγεί ότι και οι δυο αυτές νοσηρές καταστάσεις αντιμετωπίζονται με… ψεκασμούς: «Ο ψεκασμός των ανθρώπων με τους αντιστοίχους δια την περίστασιν πολτούς, καθίσταται απαραίτητος»
Βεβαίως ο Στρατηγός ομιλεί μεταφορικά και καταλήγει: «δια του τρόπου τούτου τα καρπερά χωράφια της ελληνικής γης θα τρέφουν μόνον καλούς καρπούς και οι ασθένειες της εποχής, κομμουνισμός και περονόσπορος, θα εκλείψουν τελεσιδίκως. Αυτά είχα να πω δια να σας ενθαρρύνω όλους υμάς εις το δυσχερές έργον της καταπολεμήσεως τόσον του περονοσπόρου όσον και του κομμουνισμού»
Τότε ήταν οι Στρατηγοί, σήμερα είναι οι Καθηγητές.
Βεβαίως δεν χρησιμοποιούν πια τόσο άκομψες εκφράσεις, όμως η ουσία παραμένει η ίδια. Κι αν νομίζετε πως υπερβάλλω σας προτρέπω να διαβάσετε το άρθρο του Καθηγητή Νίκου Κ. Αλιβιζάτου, με τον τίτλο «Πόσο κομμουνιστικές είναι οι καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ;» (http://booksjournal.gr)
Μέσα από μια μίξη πραγματικών γεγονότων και εξόφθαλμων παραποιήσεων στο κείμενό του, με αφορμή το βιβλίο του Σωτήρη Βαλντέν, Δικτατορία και αντίσταση, 1967-1974. Προσωπική μαρτυρία (εκδόσεις Θεμέλιο) προχωρά σε μια εκτεταμένη ανασκόπηση των όσων συνέβησαν στην Ανανεωτική Αριστερά, μέχρι και την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάθε φάση η διαμάχες, π.χ. για τον χαρακτήρα της οργάνωσης Ρήγας Φεραίος, οδηγούν στις ρίζες της… παθογένειας που δεν είναι άλλη από τον κομμουνισμό… Εξωραΐζοντας την ολέθρια πολιτική της ομάδας Κύρκου –της οποία άλλωστε ο ίδιος υπήρξε πιστός ακόλουθος– ξαναγράφει κατά το δοκούν την Ιστορία.
Σε ορισμένες περιπτώσεις η διαστρέβλωση γίνεται απολύτως προκλητική. Αντιγράφω: «Η ακραία στάση που η Β’ Πανελλαδική υιοθέτησε στην πορεία του Νοεμβρίου 1980 για την επέτειο του Πολυτεχνείου όταν, στα σοβαρά επεισόδια που προκάλεσαν διαδηλωτές της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς αλλά και της Β’ Πανελλαδικής, έπεσαν θύματα της αστυνομικής βίας ο Ιάκωβος Κουμής και η Σταματίνα Κανελλοπούλου, ήταν η τελευταία αξιοσημείωτη δημόσια παρουσία της»
Δυστυχώς για τον κύριο Καθηγητή, ο γράφων, όπως και χιλιάδες άλλοι ήμασταν παρόντες σε αυτά τα γεγονότα. Τα φοβερά επεισόδια ήταν κάποιες βιτρίνες που έσπασαν –πάντως όχι από την Β Πανελλαδική και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά– και η προσπάθεια να σπάσει η απαγόρευση της πορείας προς την Αμερικανική Πρεσβεία από την κυβέρνηση Ράλλη.
Η αστυνομική επίθεση, εξαιρετικά βάναυση, οδήγησε στον θάνατο δυο νέους ανθρώπους από ξυλοδαρμό. Είναι απόλυτη ντροπή ένας Καθηγητής και μάλιστα Συνταγματολόγος (!) να προσβάλλει με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο τη μνήμη των νεκρών, αλλά και των εκατοντάδων που ξυλοκοπήθηκαν εκείνο το βράδυ.
Είδα το αίμα στους δρόμους κύριε Καθηγητά…
Οι σημερινοί νεοφιλελεύθεροι, μέσα στην ιδεολογική τους γύμνια, αντιμετωπίζουν τον κομμουνισμό ως ένα μικρόβιο. Αυτό φταίει για όσα συμβαίνουν. Υπάρχει μέσα στο… αίμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως «αποδεικνύει» ο Καθηγητής παραθέτοντας μάλιστα κατάλογο με τις κομματικές καταβολές των υπουργών.
Πάντα αγαπημένος των συστημικών ΜΜΕ, τώρα εξανίσταται και γράφει για τη «συστηματική προσπάθεια έμμεσου ελέγχου του Τύπου, μέσω φιλικών επιχειρηματικών συγκροτημάτων. Χωρίς ούτε και αυτό να είναι νέο στην ιστορία του ελληνικού Τύπου, το φαινόμενο, από το 2015, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Όσο για τα περιουσιακά δικαιώματα, η αμφισβήτηση συνδέεται με την παραδοσιακή δυσπιστία της Αριστεράς απέναντι στην ιδιοκτησία και την επιχειρηματικότητα»
Πραγματικά απίστευτα επιχειρήματα. Οι άκομψες και αποτυχημένες προσπάθειες της κυβέρνησης αυτής για έλεγχο των ΜΜΕ ούτε καν μπορούν να συγκριθούν με τη μαεστρία των προκατόχων τους. Τα συγκροτήματα που και ο ίδιος συνεργάστηκε έπαιξαν σαφέστατα πολύ καλύτερα το παιχνίδι.
Πρέπει να φοράς εντελώς παραμορφωτικά γυαλιά για να βλέπεις στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ το «Φάντασμα του Κομμουνισμού» και να ανακαλύπτεις εκεί τους πολέμιους της Ιδιοκτησίας…
Ντάλτον Τράμπο
Για όσους θέλουν να δουν τι ακριβώς συνέβη με κάποιους άλλους που αναζητούσαν τον δάκτυλο του κομμουνισμού, προτείνω να δείτε την ταινία για τον Ντάλτον Τράμπο, έναν από τους σημαντικότερους σεναριογράφους του Χόλιγουντ, που κυνηγήθηκε λόγω της ένταξής του στο Κομμουνιστικό Κόμμα την εποχή του Μακαρθισμού.
Η σκηνοθεσία είναι του Τζέι Ρόατς και πρωταγωνιστής της ο Μπράιαν Κράνστον. Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Μπρους Αλεξάντερ Κουκ.
Μια ολοζώντανη απεικόνιση της εποχής με έναν άνθρωπο που δεν το έβαλε κάτω μέχρι την τελική δικαίωση. Είχε μολυνθεί κι αυτός από τον… περονόσπορο του κομμουνισμού.
