Του Ηρόστρατου
Ο Bowie και ο Tournier
Μέσα στις λίγες μέρες του 2016, έφυγαν από τη ζωή σημαντικοί άνθρωποι της μουσικής, της γραφής, του κινηματογράφου. Και γίναμε κυριολεκτικά φτωχότεροι. Γράφω με αφορμή την είδηση του θανάτου του Michel Tournier που βεβαίως πέρασε ως δευτερεύουσα είδηση και δεν συγκλόνισε σχεδόν κανέναν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ακόμη και οι συνάδελφοι που κατέγραψαν την είδηση πιάστηκαν μάλλον αδιάβαστοι αναπαράγοντας ξένα δημοσιεύματα και αναφέροντας τίτλους από βιβλία που προφανώς αγνοούν…
Ο Tournier δεν είναι Bowie. Κι έτσι έπρεπε να διευκρινιστεί ότι είναι Γάλλος συγγραφέας. Αντιθέτως, για τον σταρ της μουσικής οποιαδήποτε διευκρίνηση ήταν περιττή… Πολλά τα δάκρυα για τον μουσικό, ελάχιστα ή ανύπαρκτα τα συναισθήματα για το συγγραφέα.
Κι έτσι νιώθω πάλι ότι ζω σε άλλον πλανήτη. Διότι δεν συγκλονίστηκα ποτέ από το έργο του Bowie όσο κι αν άκουσα, ψιλοτραγούδησα ή χόρεψα με τη μουσική του. Αντιθέτως, η ανακάλυψη του Tournier κυρίως μέσα από τη σειρά του Εξάντα Σύγχρονη κλασική βιβλιοθήκη ήταν για μένα μια εμπειρία που άφησε έντονη τη γεύση της. Εκεί, στο μακρινό 1990, διάβασα ό,τι κυκλοφορούσε και ήμουνα για καιρό ονειροπαρμένος με το Ερωτικό απόδειπνο, τον Τσαλαπετεινό, τα Μετεωρολογικά, το Κασπάρ, Μελχιόρ και Βαλτάσαρ και φυσικά το περίφημο Παρασκευάς ή στις μονές του Ειρηνικού. Τα υπόλοιπα βιβλία όπως οι Μετεωρίτες δεν με άγγιξαν στον ίδιο βαθμό, όμως…
Χρόνια μετά, είδα τα βιβλία του να πωλούνται σε προσφορές. Ξεχασμένα πια. Θυμίζοντάς μου ότι ακόμη και το διάβασμα συχνά δεν ξεφεύγει από τους κανόνες της μόδας.
Τώρα, πάντως, ακούγοντας την είδηση του θανάτου του, κατέβασα τα βιβλία από τη βιβλιοθήκη κι αποφάσισα να επισκεφθώ και πάλι τον μαγικό και τρυφερό του κόσμο.
Και να που πέφτω σ’ αυτές τις γραμμές:
«…Η δημιουργία δεν μπορεί να ζήσει χωρίς ακτινοβολία. Δεν διψάω ούτε για δόξα, ούτε για χρήματα, αλλά έχω ανάγκη να με διαβάσουν. Τι είναι ένας μουσικός που το έργο του δεν παίζεται, ένας θεατρικός συγγραφέας χωρίς θέατρο; Η επικοινωνία προσθέτει στη δημιουργία μια ζωή απροσμέτρητη και απρόβλεπτη, χωρίς την οποία δεν είναι παρά ένα άψυχο αντικείμενο…»,
Έτσι προτείνω κι εγώ αντί για οποιοδήποτε σχόλιο να τον γνωρίσετε διαβάζοντας ένα από τα βιβλία του. Κι αν θέλετε βάλτε για υπόκρουση και κάποιο τραγούδι του Bowie. Νομίζω κι οι δυο θα το χαίρονταν…
Φωτογραφική έκθεση για τη Γυναίκα στα Χρόνια της Κρίσης
Στο πλαίσιο του 1ου Φεστιβάλ Αλληλέγγυας Οικονομικής Ενίσχυσης, για να λειτουργήσει το Σπίτι των Γυναικών, στην Αθήνα, διοργανώνεται Έκθεση Φωτογραφίας, σε ηλεκτρονική και πραγματική μορφή, με θέμα: Η Γυναίκα στα Χρόνια της Κρίσης…
Το Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 28 Ιανουαρίου, στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός.
Οι ενδιαφερόμενες/οι μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στην ηλεκτρονική έκθεση, που θα προβληθεί στη διάρκεια του Φεστιβάλ, μέσω οθόνης, και διαδικτυακά, στέλνοντας τις φωτογραφίες τους εδώ: [email protected], [email protected], [email protected] και [email protected].
Όπως σημειώνεται, «οι φωτογραφίες που θα σταλούν δε χρειάζεται απαραίτητα να έχουν τραβηχτεί στον ελλαδικό χώρο. Στόχος μας είναι να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα όσο γίνεται πιο μακριά, δίχως να μας περιορίζουν σύνορα και γεωπολιτικές καταστάσεις. Να μας ταξιδέψει το ίδιο το θέμα: Γυναίκα στα Χρόνια της Κρίσης…, σ’ ολάκερο τον κόσμο. Να αφουγκραστούμε, όλες και όλοι μαζί, τη ζωή των γυναικών σε συνθήκες κρίσης, σε όλες τις γωνιές της γης…».
Θέατρο Εμπρός: Ρήγα Παλαμήδου 2, Σταθμός Μετρό Μοναστηράκι, Πλατεία Ψυρρή, πίσω από την εκκλησία Αγ. Αναργύρων
Το ντοκιμαντέρ ως εργαλείο στην Εκπαίδευση – και όχι μόνο!
Με ενδιαφέρον διαβάσαμε για το καινούργιο κινηματογραφικό εργαστήρι του Βασίλη Λουλέ που θα πραγματοποιηθεί στο Ίδρυμα Κακογιάννη και περιλαμβάνει 34 διδακτικές ώρες (Κύκλος με 4 ημέρες θεωρίας, προβολών και ασκήσεων), τα Σαββατοκύριακα 6,7 & 13, 14 Φεβρουαρίου από τις 10:00 ώς τις 17:30.
Περιλαμβάνει τις εξής ενότητες:
1) Προφορική μαρτυρία και Αφήγηση.
2) Χρήση του Ντοκιμαντέρ στην Εκπαίδευση.
3) Από τη μικρή, προσωπική ιστορία στη «μεγάλη», καθολική Ιστορία.
Θα προβληθούν ντοκιμαντέρ, θα δοθεί έμφαση όχι μόνο στο περιεχόμενο των ταινιών αλλά και στην κινηματογραφική γλώσσα και στον τρόπο λήψης, θα γίνουν ομαδικές βιωματικές ασκήσεις οπτικοακουστικής αφήγησης και θα συζητηθεί η ανάπτυξη μιας ιδέας για ιστορικό ντοκιμαντέρ-έρευνα.
Αναλυτικές πληροφορίες στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης
Τελευταία ημερομηνία δήλωσης συμμετοχής: Δευτέρα, 1 Φεβρουαρίου.
