Γράφει ο Σωκράτης Μαντζουράνης
Από πολύ μικρός, χωρίς καμιά βοήθεια αριστερών εντύπων και αναλύσεων, το ήξερα αρκετά καλά.
Οι απανταχού της γης λεφτάδες, με την απανταχού της γης εξουσία, είναι αυτό που λέμε «κώλος και βρακί».
Το έβλεπα.
Οι «τρανοί» του τόπου μου και των απανταχού «τόπων», «φρόντιζαν» τους βουλευτές τους, το δεσπότη, το νομάρχη, το δικαστή, ακόμα και τους κάθε είδους «ανθρώπους» τους.
Όλη τη γκάμα της εξουσίας, δηλαδή.
Το ξέραμε, το βλέπαμε και κανείς ποτέ δεν μας ζήτησε «αποδείξεις και στοιχεία» για να το αποδείξουμε.
Έτσι ήταν τα πράγματα, μας έλεγαν.
Και πέρα από μερικούς γραφικούς που έλεγαν κάτι ακατανόητα -κομμουνιστικά τα έλεγαν- ήταν καλή καριέρα να μπεις κι’ εσύ στο «κόλπο».
«Όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα», μας έλεγαν και όλοι πολεμούσαν να γίνουν το μεγάλο δάχτυλο, αυτό που θα φτάνει το «μέλι».
Αργότερα, όταν μορφώθηκα ολίγον και Μαρξιστικά, έμαθα πως το «κόλπο» λέγεται καπιταλισμός, η «φροντίδα» των λεφτάδων προς τους «άρχοντες» λέγεται διαπλοκή και ότι το πραγματικό κόλπο είναι να μεγαλώνει το κέρδος από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.
Μου κάνει πολλή εντύπωση που έμπειροι άνθρωποι, μορφωμένοι, Μαρξιστές, «αριστεροί» λέμε, μόλις τώρα ανακαλύπτουν τη διαπλοκή κεφαλαίου – εξουσίας, λες και η διαπλοκή δεν ήταν πάντα το λογικό, το απαραίτητο και το χρήσιμο συστατικό στοιχείο του καπιταλισμού.
Συγχωράτε με, αλλά μου μοιάζει σα να πηγαίνεις σε οίκο ανοχής, και να κάνεις πως απορείς που υπάρχουν πόρνες
Και το χειρότερο.
Μόλις τελειώσεις τη «δουλειά» σου, κάνεις μια εξεταστική επί του «θέματος» και θριαμβολογείς πως ξεκίνησες τον πόλεμο ενάντια στο εμπόριο λευκής σαρκός.
Αν συμφωνήσουμε πως έχω δίκιο, πιστεύω θα αποφύγουμε πτώσεις από τα σύννεφα και μεγαλόστομες διακηρύξεις για μάχες και «σταυροφορίες» ενάντια στη διαφθορά.
– Για στάσου ρε φίλε, δηλαδή και κριτική που βγάζουμε στη φόρα τη μπόχα της Δεξιάς; Πάλι με τον Κούλη;
– Λαθεύεις εν γνώσει σου σύντροφε και το ξέρεις.
Και στη φόρα να βγουν σκάνδαλα, διαπλοκές και λαμογιές και στη φυλακή να πάνε διαπλεκόμενοι και λαμόγια.
Η «αποκάλυψη» είναι χρήσιμη, όταν σκοπεύεις να αναμετρηθείς με το «κακό» και όχι να το εμπορευθείς.
Πόσες φορές το ίδιο το σύστημα δεν «αποκάλυψε» διαπλοκές και διαπλεκόμενους, δεν έστειλε στη φυλακή πρωθυπουργούς και «επώνυμους» κι’ όμως, η διαπλοκή ζει και βασιλεύει και δυναμώνει.
Η «αποκάλυψη» μερικές φορές, δεν είναι παρά ξεκαθάρισμα πολιτικών και οικονομικών «λογαριασμών» και «ανάσα κάθαρσης» του συστήματος.
Άλλοτε πάλι, είναι πολιτικός χειρισμός της εκάστοτε εξουσίας και το «τυρί» στη φάκα του λαϊκού αποπροσανατολισμού, ιδιαίτερα όταν πάνε για έγκριση στο «ναό της Δημοκρατίας», σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
Όταν μάλιστα τούτα τα μέτρα είναι αβάσταχτα, οι αποκαλύψεις συνήθως είναι… συγκλονιστικές.
– Φίλε «επαναστάτη», να μην αποκαλυφθεί το «πάρτι» της ρεμούλας; Τι πρέπει, τελικά, να κάνει τούτη η αριστερή κυβέρνηση για να πεις μια καλή κουβέντα;
Να σου πω, λοιπόν, τι να κάνει μια Αριστερή κυβέρνηση:
Πρώτα-πρώτα, να καταλάβει η «πρώτη φορά αριστερά» ότι η διαπλοκή και η «συναλλαγή» αντιμετωπίζονται με αριστερή πολιτική και όχι με αριστερό «μανιπουλάρισμα».
Η καπιταλιστική «μπόχα» δεν φοβάται την «αριστερή» διαχείριση της, ούτε κλονίζεται όταν τα «βαποράκια» φυλακίζονται και τα αφεντικά τα παρακαλάς να… «επενδύσουν».
Να θωρακιστεί η «αριστερή εξουσία» με τη διαφάνεια και το λαϊκό έλεγχο, με θεσμούς λαϊκής παρέμβασης και όχι να κρατά κρυμμένες σε στικάκια λίστες για τις «δύσκολες ώρες».
Δε παλεύεις τη διαφθορά όταν κρατάς τη δεξιά «μπόχα» και τους «σκελετούς» σ’ ένα αριστερό ντουλάπι και τα εμφανίζεις «όταν είναι ανάγκη».
Ούτε όταν η «δεξιά» σαπίλα χρησιμοποιείται σαν μέτρο σύγκρισης «αριστερών» διαπλοκών.
Ο καπιταλισμός, σύντροφε, είναι ο γεννήτορας της μπόχας.
Και όταν πας να «αξιοποιήσεις» τη βρωμιά τους κι όχι την πολιτική σου για να πείσεις πως είσαι καλύτερος, αρχίζεις να μυρίζεις κι’ εσύ.
Αρχίζεις να μυρίζεις κι’ εσύ…
Σκέψου το, σύντροφε… Αυγέα.
