«Πόλεμος πατήρ πάντων», αλλά όχι ακριβώς. Είναι πάντως μία από τις κύριες τάσεις της περιόδου που διανύουμε, και πολλαπλασιάζονται τα επίκεντρά του ανησυχητικά. Μετά την Ουκρανία –που άνοιξε μια νέα μεγάλη φάση στις διεθνείς σχέσεις– τώρα γίνεται κορυφαίο γεγονός ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, με επιπτώσεις και σημασία για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν αποκλείεται να προμηνύει την είσοδο σε έναν μεγάλο διεθνή πόλεμο, που αργότερα όλοι θα αποκαλέσουν Γ΄ Παγκόσμιο… Ο 21ος αιώνας ίσως ακολουθήσει τα χνάρια του 20ού όσον αφορά τις καταστροφικές δυνάμεις, την αλληλοεξόντωση. Και τα τεχνικά μέσα που υπάρχουν σήμερα μπορούν να λειτουργήσουν πολύ πιο καταστροφικά, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον παγκόσμιο πληθυσμό, τους λαούς, το περιβάλλον.
Ο πόλεμος σαν βασική τάση σήμερα περιγράφει τους σπασμούς που διαπερνούν τον πλανήτη για το πέρασμα σε έναν άλλο παγκόσμιο συσχετισμό: από την παντοκρατορία της Δύσης και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε μια άλλη κατάσταση που αποκαλείται «πολυπολικός κόσμος», όπου θα υπάρχουν περισσότερα κέντρα. Αυτή η «μετάβαση», αυτή η «γέννα», δεν θα γίνει με ροδοπέταλα ή λουκουμόσκονη. Η Δύση και οι ΗΠΑ θα κάνουν ό,τι μπορούν, εξαπολύοντας πολέμους, φασιστικοποιώντας και στρατιωτικοποιώντας ολόκληρη τη Δύση, για να εμποδίσουν την ιστορική υποχώρησή τους. Η αμερικάνικη αυτοκρατορία είναι σε αποδρομή, αλλά έχει δόντια και νύχια. Μπορεί να προχωρήσει σε πολλούς τυχοδιωκτισμούς για να μην χάσει τα πρωτεία. Όταν ολόκληρη η Δύση είναι σε βαθιά κρίση, ο πόλεμος είναι μια διέξοδος… Ο πόλεμος θα ήταν μια διέξοδος και για τη βαθιά δομική κρίση που διαπερνά τον καπιταλισμό σαν σύστημα, αλλά και τον ιμπεριαλισμό σαν ιδιαίτερη φάση του.
Η χώρα μας έχει την «τύχη» να βρίσκεται αυτή τη στιγμή σχεδόν περικυκλωμένη από μεγάλους πολέμους και ενεργές εστίες πολέμου: Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Αρμενία-Κουρδιστάν-Συρία, και Λιβύη. Για να μην προσθέσουμε και τα Βαλκάνια (ειδικά το Κόσοβο).
Το παλιό «ανήκωμεν εις την Δύσιν» (Κωνσταντίνος Καραμανλής 1974) έχει μετατραπεί στο «Είμαστε η Δύση» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σε κατάσταση αποικίας και με έντονα διαλυτικά σημάδια. Η χώρα γίνεται ορμητήριο των ΗΠΑ, στέλνουμε όπλα στην Ουκρανία, αποστρατιωτικοποιούμε νησιά, στέλνουμε πλοία στη Μέση Ανατολή στο πλάι της νέας Δυτικής σταυροφορίας υπέρ του Ισραήλ, φωτίζουμε τη Βουλή στα χρώματα του Ισραήλ… την ίδια στιγμή που το καλοκαίρι ανατινάχθηκε η Νέα Αγχίαλος, βούλιαξαν τα ελικόπτερα στο Στεφανοβίκειο, κάηκε ο Έβρος σε στρατηγικά σημεία. Τώρα, μετά το λαθεμένο «είμαστε χώρα πρώτης γραμμής για τις ΗΠΑ», λανσάρεται το «είμαστε το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ»! Κι όλα αβλεπί, εθελόδουλα, «απλόχερα»…
Το κυριότερο, αντί να βρούμε τρόπους και πολιτική που να ενισχύουν την εθνική κυριαρχία της χώρας, η οποία αργά αλλά σταθερά κουρελιάζεται, αντί να καταλάβουμε πως υπάρχει μεγάλη απειλή από μεριάς της επεκτατικής Τουρκίας, συρόμαστε σε μια «προσέγγιση» με τον Ερντογάν (συνάντηση κορυφής στη Θεσσαλονίκη 7/12) και δηλώνουμε έτοιμοι για παραχωρήσεις, για Χάγη και άλλους περίπου ακρωτηριασμούς… Το χειρότερο: πολλαπλασιάζουμε, χωρίς σοβαρό λόγο, τους εχθρούς της χώρας. Πρώτα τη Ρωσία και τώρα ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Τι «επιτυχία»… Τι στραβομάρα, που οδηγεί σε μεγάλες εθνικές περιπέτειες. Η ομπρέλα ΗΠΑ-Ισραήλ και της βαριά άρρωστης Ε.Ε. δεν κατοχυρώνει την εθνική κυριαρχία. Αυτοί οι «προστάτες» (με τη λαϊκή σημασία του όρου) αδιαφορούν για το τι θα είναι η Ελλάδα σε 5, 10, 20 χρόνια. Η πόκα που παίζουν περιλαμβάνει αλλαγή συνόρων, διάλυση και τεμαχισμούς χωρών, πολεμικές εστίες, κατανάλωση «πυρομαχικών» κάθε είδους.
Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μεγάλο υπαρξιακό κίνδυνο! Πολλοί δεν θέλουν να το δουν. Η Ελλάδα έχει επειγόντως ανάγκη από ένα σχέδιο Εθνικής Κυριαρχίας με ενεργοποιημένο τον λαϊκό παράγοντα. Το πολιτικό σύστημα και οι ελληνικές ελίτ δεν νοιάζονται γι’ αυτό καθόλου. Η διανόηση, ο επιστημονικός κόσμος, σιωπούν μπροστά στις μεγάλες απειλές για τη χώρα. Υπάρχουν λόγοι… Η αριστερά καταπίνει ολόκληρη την ατζέντα της Δυτικής παγκοσμιοποίησης και γίνεται όργανό της μέσα σε έντονα εκφυλιστικά και διαλυτικά συμπτώματα (βλέπε εξελίξεις και αμερικανοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ), ενώ ένα άλλο μέρος της αρκείται στην «αυτοαναφορικότητα» και τις γενικές καταγγελίες του κεφαλαίου…
Τα μηνύματα από Αρμενία, Κύπρο, ελληνικά νησιά ανατολικού Αιγαίου, τουρκική επιθετικότητα και κυνισμό ΗΠΑ-Ε.Ε. δεν λαμβάνονται υπόψη. Μετρούν ποσοστά, κέρδη και ζημίες, μπίζνες και αρπαχτές, χωρίς να βλέπουν το κακό που έρχεται με βήμα ταχύ…
Η συνειδητοποίηση αυτών των πραγμάτων και απειλών, και ιδιαίτερα της ανάγκης ενός σχεδίου Εθνικής Κυριαρχίας, είναι μεγάλης σημασίας για μια συνολικά αντιθετική κίνηση, με αντίσταση και νέα συνείδηση!
