Φίλες και φίλοι, καλή μας χρονιά! Το «καλή» θα έπρεπε να είναι ένας σχετικά εύκολος στόχος. Δηλαδή, οι άνθρωποι να βιώνουν τα ζητήματα της ύπαρξής τους χωρίς πρόσθετο άγχος, πόνο, αδικία και πολέμους. Χωρίς αυτά, δηλαδή, που προξενούν ισχυρές μειοψηφίες, εκμεταλλευτικά συστήματα και αλαζονικές, ματαιόδοξες εξουσίες.
Αυτά, όμως, μπορεί να μοιάζουν ουτοπικά και πολύ μακρινά πράγματα. Μήπως θα μπορούσε το 2019 να είναι έστω καλύτερο από τα προηγούμενα χρόνια; Γιατί κι αυτό να μην είναι δυνατόν;
Κι όμως, η λογική και πραγματιστική απάντηση είναι πως δεν μπορεί να είναι καλύτερο για τον τόπο, τον λαό, την κοινωνία μας. Γνωρίζουμε καλά πως κάνοντας τέτοιες διαπιστώσεις, δεν γινόμαστε ευχάριστοι –χρονιάρες μέρες…
Μεγάλες γεωπολιτικές περιδινήσεις και σημαντικοί εθνικοί κίνδυνοι μάς περιβάλλουν απειλητικά, ενώ ένα ολόκληρο πολιτικό και κρατικό σύστημα ετοιμάζεται να ξεκατινιαστεί και να ξεχαρβαλωθεί, μέσα από ένα μπαράζ εκλογικών αναμετρήσεων. Με τρόπαιο τη διαχειριστική εξουσία.
Το πολιτικό σύστημα, τη στιγμή που σημειώνονται σεισμικές δονήσεις και αναγγέλλονται έκτακτα θυελλώδη φαινόμενα, διατηρεί ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο… Κάθε του μέρος, αυτοδιαφημίζεται ότι μας οδηγεί, ή θα μας οδηγήσει, στη «χρονιά της κανονικότητας» (περίπου όπως ο Ζάεφ εξήγγειλε πως η ΠΓΔΜ μπαίνει στη «χρονιά της ενσωμάτωσης»).
Μέσα στους έξι επόμενους μήνες, πολλά θα έχουν αλλάξει στη χώρα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Κανένα σοβαρό σημάδι δεν δείχνει πως οι αλλαγές θα είναι προς το καλύτερο.
Δεν διαλέγουμε τις συνθήκες μέσα στις οποίες είμαστε αναγκασμένοι να υπάρξουμε και να αγωνιστούμε. Αλλά δεν είμαστε και εντελώς αμέτοχοι. Οι κυριαρχούμενοι, ορισμένες φορές τρομάζουν τους επικυρίαρχους, τους αιφνιδιάζουν ή τους τιμωρούν. Βρίσκουν τρόπους να εκφραστεί η οργή τους και να υπερασπιστούν την ταυτότητά τους, τα «ιερά και όσια» που έχουν ή πιστεύουν. Να γκρεμίζουν σχέδια και σχεδιάκια, να καταποντίσουν ψεύτες, να αψηφήσουν τρανές δυνάμεις. Να πούνε τα δικά τους «Όχι», ή ακόμα και να ανοίξουν δρόμους για το «Ναι στη ζωή».
Λοιπόν, η χρονιά θα είναι καλύτερη αν βρεθούν τρόποι, αν επινοηθούν σχήματα, αν κατασκευαστούν «βαρκούλες και γεφυρούλες», αν ανοιχτούν δρόμοι συνάντησης, αν ρυάκια και μονοπάτια οδηγήσουν σε λαοσυνάξεις μεγάλες και κουβαλήσουν ιδέες και προτάσεις που θα εμποδίσουν σχέδια διάλυσης και αποσύνθεσης.
Συμπέρασμα, για να είναι καλύτερη η χρονιά χρειάζεται δουλειά πολλή, σε βάθος, με ποιότητα και υπομονή. Δεν είναι μοιραίο, φίλες και φίλοι, να δέχεται κανείς την καταπίεση χωρίς να αντιδρά. Ζητείται επειγόντως άλλης ποιότητας πολιτική, από ανθρώπους με αρετή και τόλμη! Ο Δρόμος θα συνεχίσει να ανιχνεύει αυτήν την προοπτική, χάρη στη δική σας στήριξή. Καλή χρονιά!
