Την Πέμπτη 9 Μαρτίου, στις 9:00, στo H΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας στο κτίριο Προκάτ, αίθουσα 1, της πρώην σχολής Ευελπίδων θα εκδικαστεί η υπόθεση της μήνυσης κατά μελών του κινήματος ενάντια στην αύξηση του εισιτήριου.
Το Γενάρη του 2011 άρχισαν οι κινητοποιήσεις από συνελεύσεις γειτονιάς και άλλες συλλογικότητες για το θέμα της αύξησης του εισιτηρίου και της δωρεάν μετακίνησης των ανέργων. Στην περιοχή του Ν. Κόσμου και της Ν. Σμύρνης έγιναν συντονισμένες δράσεις της Συνέλευσης του Λόφου Λαμπράκη, του Δεν Πληρώνω Ν. Σμύρνης και της τοπικής κίνησης Μια Πόλη Ανάποδα στις στάσεις του Τραμ κάθε περιοχής.
Στις 8 Φλεβάρη του 2011 κατατέθηκε μηνυτήρια αναφορά από την Τραμ ΑΕ ενάντια της τοπικής κίνησης Μια Πόλη Ανάποδα, του συντονισμού αριστερών τοπικών κινήσεων Δωρεάν Μετακίνηση, της Συνέλευσης του Λόφου Λαμπράκη και της κίνησης Δεν Πληρώνω Νέας Σμύρνης, επειδή «παρότρυναν το επιβατικό κοινό να μην πληρώνει εισιτήριο».
Πιο συγκεκριμένα η Συνέλευση του Λόφου Λαμπράκη διακινούσε ανακοίνωση όπου αναγράφεται ένα κινητό τηλέφωνο. Η ελληνική αστυνομία ζήτησε από τη Cosmote το όνομα του χρήστη της τηλεφωνικής σύνδεσης, και η Cosmote το έδωσε. Ζήτησε επίσης από τις δικαστικές αρχές των ΗΠΑ να αποκαλύψουν τους διαχειριστές των blog που χρησιμοποιούσαν οι συγκεκριμένες συλλογικότητες.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ απάντησε ότι το σύνταγμα της χώρας απαγορεύει την ποινική δίωξη της ελευθερίας του λόγου και αρνήθηκε να δώσει στοιχεία. Τελικά η μήνυση της Τραμ ΑΕ έγινε στον Γιάννη Καράμπελα που ανήκει ο αριθμός του κινητού. Ωστόσο η συνέχεια στην υπόθεση δόθηκε όταν έγινε μήνυση και στους τρεις μάρτυρες υπεράσπισης Δημήτρη Οικονομίδη, Πέτρο Δένδη και Ελπίδα Αλεβίζου που είχαν κληθεί από τον εισαγγελέα, με την κατηγορία δημόσιας πρόκλησης σε απείθεια κατά των νόμων και των διαταγμάτων μέσω φυλλαδίων. Πρόκειται δηλαδή για ξεκάθαρη ποινικοποίηση της αλληλεγγύης (γεγονός που έχει και άλλα νομικά προβλήματα).
Είναι απαράδεκτο να διώκονται πολιτικές δραστηριότητες, είναι εξωφρενικό να διώκονται πολιτικές συλλογικότητες, για τον πολιτικό λόγο που εκφράζουν και την παρότρυνση σε κοινωνικό αγώνα. Η παρότρυνση για μη καταβολή εισιτηρίων είναι πράξη διαμαρτυρίας, που συμβαίνει σε συνθήκες δημοσιότητας και εμπίπτει στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Επίσης δεν στοιχειοθετείται ποινικό αδίκημα, που να προβλέπεται ούτε από τον υπάρχοντα νόμο, αλλά ούτε από τα νέα δεδομένα –της ποινικοποίησης της μη καταβολής του αντιτίμου–, αφού η τροπολογία δεν έχει αναδρομική ισχύ ενώ είναι πρωτοφανές γεγονός η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης.
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι αυτονόητη η απόσυρση της μηνυτήριας αναφοράς και η μη ποινικοποίηση τόσο του κινήματος ανυπακοής, όσο και της μη καταβολής εισιτηρίου.
