Κακόγουστο ανέκδοτο η επανέναρξη των «ειρηνευτικών συνομιλιών»
Το Γκους Ετζιόν είναι ένα σύμπλεγμα ισραηλινών εποικισμών στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη, νότια της Ιερουσαλήμ. Κατασκευάστηκε σταδιακά με την υποστήριξη του «αριστερού» σιωνιστικού Εργατικού Κόμματος μετά τον πόλεμο του 1967, και σήμερα εκεί μένουν 70.000 Ισραηλινοί έποικοι. Σε γη που έκλεψαν από τους Παλαιστίνιους, αφού γκρέμισαν τα σπίτια τους, άρπαξαν τα χωράφια τους και σκότωσαν τα ζώα τους. Το Γκους Ετζιόν θα είναι λοιπόν το επίκεντρο των επικείμενων επίσημων εορτασμών για «τα 50χρονα της απελευθέρωσης της Ιουδαίας και της Σαμάρειας», όπως έχουν το θράσος να αποκαλούν την κατοχή οι Ισραηλινοί.
Όμως το Γκους Ετζιόν, με έναν περίεργο τρόπο, μπορεί να θεωρηθεί και σύμβολο μιας ακόμη πραγματικότητας που συνειδητοποιούν όλο και περισσότεροι, εντός και εκτός της Κατεχόμενης Παλαιστίνης: ότι η «λύση» της δήθεν ειρηνικής συνύπαρξης δύο κρατών, του ισραηλινού και του παλαιστινιακού, είναι μια τεράστια αυταπάτη. Απόδειξη είναι ο διαρκής εποικισμός της Ιερουσαλήμ και της Δυτικής Όχθης. Καθώς η κυβέρνηση Τραμπ επιχειρεί αυτές τις μέρες να «αναζωογονήσει» τις σχετικές συνομιλίες, με τη βοήθεια των γειτονικών αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων αλλά και της ίδιας της εντελώς ανυπόληπτης πλέον Παλαιστινιακής Αρχής, αυτό θα γίνεται ολοένα πιο καθαρό.
Επί 50 χρόνια οι ΗΠΑ και σύμπασα σχεδόν η λεγόμενη διεθνής κοινότητα έκαναν τα στραβά μάτια καθώς οι έποικοι διαρκώς επέκτειναν την καταλήστευση της παλαιστινιακής γης. Κατά καιρούς ο ΟΗΕ, ακόμη και η Ουάσιγκτον, επιχειρούσαν να κατευνάσουν την οργή των Παλαιστινίων εκδίδοντας ψηφίσματα δίχως κανένα πρακτικό αντίκρισμα, ή απευθύνοντας… συμβουλευτικές νουθεσίες προς το κατοχικό κράτος. Τώρα πια δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα, κι αυτό ξεκαθαρίζει το τοπίο και στους πιο μετριοπαθείς. Ο Νετανιάχου δεν διστάζει μάλιστα να διαβεβαιώσει τον Τραμπ ότι η περαιτέρω επέκταση των παράνομων εποικισμών θα είναι… λογικής κλίμακας.
Πράσινο φως των ΗΠΑ στον Νετανιάχου
Οι Ισραηλινοί θεωρούν ότι 50 χρόνια τετελεσμένων αρκούν για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στα εδάφη που κατέλαβαν. Η συνένοχη στάση των αραβικών καθεστώτων και της υπό τον Αμπάς επίσημης παλαιστινιακής ηγεσίας τους παρέχει πρόσθετη διαβεβαίωση γι’ αυτό. Και, με την αλαζονεία του «ανώτερου» κατακτητή, εξακολουθούν να υποτιμούν το κουράγιο του παλαιστινιακού λαού που συνεχίζει επί δεκαετίες να αντιστέκεται. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όμως όλο και πιο έντονα είναι το οριστικό διαζύγιο της Παλαιστινιακής Αρχής με τη μεγάλη πλειοψηφία των Παλαιστινίων. Για τον μέσο Παλαιστίνιο, είτε υποστηρίζει την Αντίσταση είτε όχι, είναι πια σαφές ότι οι περίφημες συμφωνίες του Όσλο είναι ένα κακόγουστο ανέκδοτο. Κι ότι ο Αμπάς δεν είναι τίποτε άλλο από ένας διεφθαρμένος συνεργάτης της ισραηλινής κατοχής.
Οι δηλώσεις που έκανε η διοίκηση Τραμπ αυτή την εβδομάδα, μετά τις πρώτες επαφές του Αμερικανού προέδρου με τον δικτάτορα της Αιγύπτου και τον βασιλιά της Ιορδανίας, διαλύουν και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις: «Οι ισραηλινοί εποικισμοί δεν αποτελούν πρόσκομμα για την ειρήνη στην περιοχή, και οι προηγούμενες δεσμεύσεις του Ισραήλ για τη μη επέκτασή τους είναι συζητήσιμες»! Και τι δίνει σε αντάλλαγμα στους Παλαιστίνιους η Ουάσιγκτον; Την υπόσχεση ότι σύντομα θα προσκαλέσει τον Αμπάς να επισκεφθεί τις ΗΠΑ! Ο Αμπάς σίγουρα θα χαρεί, αλλά για τους Παλαιστίνιους αυτό μάλλον δεν αποτελεί πολύ πειστικό αντίδωρο. Ας γιορτάσουν λοιπόν λαμπρά οι Ισραηλινοί την… απελευθέρωση στο Γκους Ετζιόν, τουλάχιστον όσο αυτό υπάρχει. Διότι τέτοιου είδους «συνύπαρξη» σίγουρα δεν είναι ειρηνική, και κάθε μέρα που περνά θα φαίνεται ότι δεν είναι ούτε βιώσιμη.
Γιώργος Αναστασίου
