Του Γιώργου Κατερίνη.
Ελπιδοφόρα μηνύματα από τη δράση επιτροπών και κινήσεων σε όλη τη χώρα.
Δυναμώνουν οι λαϊκές αντιδράσεις, ο συντονισμός, οι πρωτοβουλίες απέναντι στις αυξήσεις σε όλα τα επίπεδα (τιμολόγια, εισιτήρια, διόδια, ΦΠΑ, πετρέλαιο, είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, ασφάλιστρα, δίδακτρα κ.λπ.) που επιβάλει η κυβέρνηση για να εφαρμόσει τα μέτρα που υπαγορεύουν το Μνημόνιο και οι «φίλοι» του, δηλαδή οι τράπεζες, οι μεγαλοεργολάβοι, οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι εφοπλιστές.
Δυναμώνουν γιατί η ασφυκτική συρρίκνωση των εισοδημάτων μαζί με τις αυξήσεις που αναφέραμε δημιουργούν ένα δυσβάστακτο παρόν και ακυρώνουν κάθε μέλλον για όλα τα λαϊκά νοικοκυριά. Αν κοντά σε αυτά προσθέσουμε την κατακόρυφη εκτίναξη της ανεργίας, τα λουκέτα, τις απολύσεις, καταλαβαίνουμε πως η συμπεριφορά των πολιτών δεν μπορεί να είναι ο καναπές και η παράλυση.
Σε ολόκληρη τη χώρα τα τελευταία δύο χρόνια έχουν ξεπεταχτεί επιτροπές πολιτών που αρνούνται να πληρώσουν, για παράδειγμα, τα διόδια, που καταγγέλλουν και πετυχαίνουν να μην ανέβουν τα τιμολόγια, όπως έγινε με το φυσικό αέριο στη Θεσσαλονίκη, και τούτες τις μέρες πληθαίνουν οι κινήσεις για να υπάρξει συντονισμένη δράση στον τομέα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, κόντρα στις προκλητικά παράλογες αυξήσεις που επιβάλλονται από 1η Φεβρουαρίου και συνολικά στο σχέδιο ιδιωτικοποίησης των δημόσιων μεταφορών.
Πολλοί κάνουν λόγο για «κίνημα του Δεν Πληρώνω», άλλοι για «κίνημα ανυπακοής». Πρόκειται για μια μαζική αντίδραση, για μια αντίδραση που βρίσκει απήχηση, για μια στάση που δείχνει προχωρήματα στη συνείδηση και στην πράξη.
Θεωρητικά η ανυπακοή είναι η άρνηση ενός ή περισσότερων ατόμων απέναντι στην τήρηση ορισμένων νόμων, απαιτήσεων και εντολών της κυβέρνησης ή μιας δύναμης κατοχής. Πρόκειται για έναν από τους πολλούς τρόπους που οι πολίτες μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να διαμαρτυρηθούν, για να αγωνιστούν κατά αθέμιτων αντιλαϊκών νόμων.
Τα χαρακτηριστικά της ανυπακοής
Η ανυπακοή:
α) είναι μια υπεύθυνη προσωπική πράξη και όποιος παίρνει μέρος σε αυτήν γνωρίζει ότι αυτό μπορεί να έχει κυρώσεις στη συνέχεια (άρα τα περί «κινήματος του τζάμπα» είναι συκοφαντικά και θέλουν να χλευάσουν το κίνημα).
β) είναι μια ανιδιοτελής πράξη. Η ανυπακοή σε μια αύξηση γίνεται για το δημόσιο συμφέρον και όχι για προσωπικό κέρδος. Αντίθετα, όσοι επιβάλλουν αυτούς τους νόμους και συμβάσεις στην ουσία λειτουργούν υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων και σε βάρος της κοινωνίας. (Άρα όσοι μιλούν για «κίνημα του τζάμπα» ξέρουν ότι έτσι προστατεύουν μεγαλοεργολάβους, εφοπλιστές, πολυεθνικές και άλλα συμφέροντα).
γ) είναι μια πράξη συλλογικής αντίστασης, γιατί γνωρίζουμε ότι αυτή η στάση γίνεται για την προώθηση ενός ευρύτερου στόχου: να παρθούν πίσω όλα τα μέτρα και οι νόμοι που επιβλήθηκαν με το Μνημόνιο.
δ) είναι μια διαφανής πράξη, παίρνει αξία από την ίδια την εικόνα της και από πολίτες που ξέρουν τι κάνουν και προπαγανδίζουν ανοικτά τους στόχους και τις απαιτήσεις τους.
ε) είναι μια πράξη στην οποία καταφεύγουμε όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι άλλες προηγούμενες λογικά ενέργειες: διάλογος, υποβολή αρμοδίως των αιτημάτων και επιχειρημάτων κ.λπ.
Αποτελεσματικός συντονισμός
Οι επιτροπές που ξεπετάγονται, η ανταπόκριση του κόσμου στις πρωτοβουλίες τους, ο συντονισμός τους (που είναι πανελλαδικός) και η επιτυχία που έχουν μέχρι τώρα με τη δράση τους, δείχνουν ένα νέο επίπεδο συνείδησης και δράσης των πολιτών που έχει ανησυχήσει σφόδρα το πολιτικό επιτελείο, αλλά και τα επιτελεία διαφόρων κοινοπραξιών, εταιριών, οργανισμών που «θίγονται» από τη δράση των επιτροπών.
Την 1η Φεβρουαρίου θα έχουμε μια πρώτη μεγάλη, πανελλαδική και σε ένα βαθμό συντονισμένη αντίδραση και ιδιότυπη «απεργία» των πολιτών που θα αρνηθούν να πληρώνουν εισιτήριο μέχρι να παρθούν πίσω οι αυξήσεις που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση.
Αυτές οι κινητοποιήσεις των επιτροπών (διόδια, φυσικό αέριο, εισιτήρια κ.λπ.) θα διευρύνουν τον ορίζοντα με την έννοια ότι θα προστεθούν κι άλλοι τομείς της κοινωνικής ζωής στους οποίους είναι αναγκαία η ανυπακοή και η έκφραση της λαϊκής αλληλεγγύης.
