Ο εκλεκτός της Δύσης αλλά και του Ερντογάν νικητής των εκλογών
του Γιώργου Τζαφέρη
Επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις που μιλούσαν για θρίαμβο του «σοσιαλιστή» Έντι Ράμα στις βουλευτικές εκλογές της Αλβανίας. Εκλογές που έγιναν σε ένα σχετικά ήρεμο –για τα δεδομένα αυτής της χώρας βέβαια– προεκλογικό κλίμα, το οποίο επέβαλαν και επέβλεπαν πολιτικά οι ΗΠΑ, αν και δεν έλειψαν κατηγορίες για ξυλοδαρμούς, βιασμούς, βόμβες σε εκλογικά κέντρα, εξαγορές και όλα τα σχετικά. Αυτά όμως θεωρήθηκαν… εντός φυσιολογικών ορίων της «πολιτικής» αντιπαράθεσης ακόμη και από τους παρατηρητές του ΟΑΣΕ!
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε λοιπόν την απόλυτη πλειοψηφία, κατακτώντας τις 74 από τις 140 έδρες του κοινοβουλίου και σχεδόν το 50% των ψήφων, έχοντας έτσι τη δυνατότητα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση – αν και το τρίτο σε δύναμη κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κίνημα για την Ενσωμάτωση του προέδρου της Αλβανίας Ίλιρ Μέτα, με τις 19 έδρες (+3) που κατέκτησε είναι πρόθυμος σύμμαχος του Αλβανού πρωθυπουργού. Ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών, με 43 έδρες (-13), είναι το κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα του Λουλζίμ Μπάσα – ο οποίος διαδέχτηκε τον γνωστό παλαίμαχο πολιτικό Σαλί Μπερίσα και αμφισβητείται ήδη, εξαιτίας της αποτυχημένης στρατηγικής του να αντιγράψει μια «πορτοκαλί επανάσταση» με καθημερινές διαδηλώσεις στα Τίρανα χωρίς όμως την έγκριση των ΗΠΑ…
Τα άλλα δύο κόμματα, από τα 18 που συμμετείχαν συνολικά στις εκλογές, που κατάφεραν να εκλέξουν βουλευτές είναι το PDIU, το κόμμα μέσα από το οποίο λειτουργούν οι λεγόμενοι Τσάμηδες, εκλέγοντας 3 βουλευτές (-2), και το Σοσιαλδημοκρατικό, με 1 έδρα. Η ελληνική μειονότητα εξέλεξε 5 βουλευτές μέσα από τις λίστες των τριών μεγάλων κομμάτων, αφού για πρώτη φορά δεν κατέβηκε στις εκλογές το ΚΕΑΔ, πολιτικός σχηματισμός μέσα από τον οποίο εμφανιζόταν εκλογικά πολλά χρόνια.
Απόλυτος κυρίαρχος δηλαδή ο Ράμα, με μοναδική αμφισβήτηση την τεράστια αποχή (54%), που σημείωσε ρεκόρ στην μετά το 1991 εποχή – δείγμα κι αυτό της γενικευμένης δυσαρέσκειας εξαιτίας της τεράστιας διαφθοράς και της φτώχειας. Κατά τα άλλα, η πολιτική της «Μεγάλης Αλβανίας» ήταν η κυρίαρχη στην προεκλογική ατζέντα του Ράμα, ο οποίος στηρίχτηκε ανοιχτά τόσο από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία όσο και από τον Ερντογάν προσωπικά! Ο Τούρκος πρωθυπουργός, άλλωστε, ήταν ο πρώτος που έσπευσε να του δώσει συγχαρητήρια, χαρακτηρίζοντας εκπληκτική τη νίκη του. Σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό κανάλι της Αλβανίας, ο Ερντογάν μίλησε για αποτέλεσμα που θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη σύσφιξη στις σχέσεις των δύο χωρών, τονίζοντας πως η Αλβανία είναι στρατηγικός εταίρος της Τουρκίας στα Βαλκάνια.
Εύλογες ανησυχίες
Η ελληνική πλευρά φαίνεται πως ταρακουνήθηκε από το αποτέλεσμα, σε αντίθεση με το προηγούμενο διάστημα, που απλά μιλούσε για «πολύ καλό κλίμα ανάμεσα στις δύο χώρες». Το ΥΠΕΞ εξέδωσε ανακοίνωση όπου αντί να δίνει τα τυπικά έστω συγχαρητήρια, αντέδρασε στις τελευταίες προκλήσεις των Αλβανών περί Τσαμουριάς, με την τοποθέτηση στην πλατεία των Τιράνων συμβολικά υλικών απ’ όλες τις περιοχές της «Μεγάλης Αλβανίας», μεταξύ των οποίων και πέτρες από τις Φιλιάτες της Θεσπρωτίας…
Η ελληνική κυβέρνηση τόλμησε λοιπόν και ψέλλισε κάποιες κουβέντες έξω από τα πλαίσια που ορίζει το ΝΑΤΟ στην περιοχή για να δείξει τη δυσαρέσκεια της. Αλλά είναι βέβαιο ότι πολύ γρήγορα θα πειθαρχήσει στις άνωθεν εντολές, σταθερή στη γραμμή της «εξασφάλισης της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή» υπό την ηγεμονία του ΝΑΤΟ, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για τη θέση της Ελλάδας. Οι πρόσφατες εκλογές στο Κοσσυφοπέδιο, με τη νίκη των πρώην οπλαρχηγών του UCK (που μιλάνε ανοιχτά για ένωση με την Αλβανία), αλλά και η καθιέρωση του Ράμα ως ηγέτη όλων των αλβανικών πληθυσμών των Βαλκανίων, είναι δύο σημαντικά στοιχεία που μόνο στην ανάφλεξη της περιοχής μπορούν να συμβάλλουν.
Ταυτόχρονα με τις αλβανικές εκλογές είχαμε την εξέλιξη έκτακτων στρατιωτικών ασκήσεων στη Σερβία με σκοπό να αξιολογηθεί η ετοιμότητα του στρατού σε μια ξαφνική επίθεση από ξένη χώρα και την έναρξη μεγάλης έκτασης στρατιωτικών ασκήσεων στη Βουλγαρία με συμμετοχή δυνάμεων των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση καταστάσεων «ειδικών αναγκών». Είναι σημάδια της νέας εποχής που ζούμε άλλωστε, οι μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις να μην χρειστεί να είναι αποτέλεσμα ενός «κανονικού» πολέμου, αλλά πολλών μικρών κρίσεων που θα δημιουργούν καταστάσεις ειδικών αναγκών – άρα και αντίστοιχων στρατιωτικών παρεμβάσεων που θα τις αντιμετωπίζουν διαμορφώνοντας τα νέα τοπία.
