Η περίπτωση της καθαρίστριας που έδωσε ψεύτικα στοιχεία για να μπορέσει να εργαστεί στο Δημόσιο έχει ήδη λάβει την δημοσιότητα που έπρεπε και έχει προβληματίσει την κοινή γνώμη για το πώς λειτουργούν ορισμένοι θεσμοί αλλά και το πόσο ισχύει το ρητό «όπου φτωχός και η μοίρα του».
Την ίδια στιγμή κυκλοφορούν ανάμεσά μας, προβάλλονται, επαινούνται, επιβραβεύονται –εντός και εκτός της χώρας– άνθρωποι που χρησιμοποιούν πλαστογραφίες και ψεύτικα στοιχεία και κάνουν μεγάλη ζημιά στο Ελληνικό Δημόσιο, σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες, σε ολόκληρες περιοχές, σε πόλεις και χωριά, σε παραγωγικές μονάδες, στην ασφάλεια και στην κοινωνική πρόνοια, στα συνταξιοδοτικά ταμεία, στην χώρα ολόκληρη.
Με πλαστά στοιχεία η χώρα μπήκε στην ΕΟΚ. Μετά στην Ε.Ε. και στο ευρώ. Με παραποιημένα στοιχεία ο ΓΑΠ έσπρωξε την χώρα προς το ΔΝΤ και στην συνέχεια στα μνημόνια. Με πλαστά στοιχεία αναγγέλλεται η έξοδος από τα μνημόνια, αλλά και με εντελώς ψεύτικα νούμερα (που όλοι όμως αποδέχονται) εμφανίζονται υπερπλεονάσματα –αφού το ελληνικό κράτος κατακρατά όσα χρωστά σε οργανισμούς και ιδιώτες. Μέχρι εδώ δεν υπάρχει «αδίκημα». Ίσα-ίσα επιβραβεύονται όσοι κάνουν αυτά τα «κατορθώματα» και αποκτούν μια ασυλία έναντι του νόμου. Μάλιστα οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές περήφανα απολογίζουν το έργο τους και δηλώνουν ότι πήραν τις αποφάσεις τους με «καθαρό μυαλό».
Πλαστογραφία και απόκρυψη στοιχείων μαζί. Γιατί δεν δημοσιεύονται ολόκληρες οι λίστες των μεγαλοφοροφυγάδων, γιατί δεν δίνεται στη δημοσιότητα η λίστα με τους 10.000 δημόσιους χώρους που μπήκαν στο Υπερταμείο;
Πλαστογραφείται βάναυσα η παλιότερη αλλά και η πρόσφατη ιστορία του τόπου για να εξυπηρετηθούν παγκοσμιοποιητικές καμπάνιες και σχεδιασμοί. Ο Σόρος κάνει καλά τη δουλειά του και έχει πολλούς υπαλλήλους σε καίριες θέσεις.
Πλαστογραφείται η ίδια η ζωή μας, όταν μας κοροϊδεύουν τόσο βάναυσα. Αλήθεια, την εγγενή τάση προς το ψέμα, το συνειδητό ψέμα, ποιος νομοθέτης τα «πιάνει»; Τη διαρκή συκοφάντηση ως «φασίστες» και «ακροδεξιούς» όσων δεν συμφωνούν ή αντιτίθενται στην εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική; Τη στέρηση όσων μας είναι αναγκαία, της ματαίωσης κάθε μέλλοντός; Την επιδοματοποίηση μιας ολόκληρης κοινωνίας, παρουσιάζοντάς την σαν «κοινωνική ευαισθησία» και επιβεβαίωση ενός «μνημονίου με τον λαό» –λόγια που θυμίζουν έντονα το ΠΑΣΟΚικό «συμβόλαιο με τον λαό», αλλά τώρα αυτό που έχουμε είναι περισσότερο ξεφτισμένο και εξαγγέλλεται λίγο πριν το τέλος… Ποιοι νόμοι και δικαστές τα «πιάνουν» όλα αυτά;
Αυτές οι μεγάλες πλαστογραφίες μένουν ατιμώρητες. Όσα λόγια κι αν ειπωθούν περί πάταξης της διαφθοράς, περί νόμου και τάξης κ.ο.κ., από όσους καλύπτουν και πραγματοποιούν αυτές τις πλαστογραφίες, δεν θα μπορέσουν να αλλάξουν το αίσθημα αποξένωσης που νοιώθουν οι απλοί άνθρωποι από το πολιτικό και νομικό σύστημα αυτής της πολιτείας. Ούτε να παραχαράξουν την βαθειά απαίτηση για ριζική αλλαγή τους. Αυτό το «θέλω» του λαού όσο κι αν δεν παίρνει μορφή, όσο κι αν παραμορφώνεται, υπάρχει και δυναμώνει…
