Με ομαδικές απολύσεις οι εταιρίες φαρμάκου παίρνουν θέση για την επόμενη μέρα.
Πίσω από τον «ανηλεή» ανταγωνισμό για το μοίρασμα της φαρμακευτικής «πίτας» δεκάδες εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο, χωρίς συνήθως να ακούγεται ή να γράφεται τίποτα.
Την προηγούμενη εβδομάδα 65 εργαζόμενοι οδηγήθηκαν στην έξοδο από την πολυεθνική Astra-Zeneca. Μόλις τον περασμένο Απρίλιο η ίδια εταιρία είχε απολύσει άλλα 55 άτομα. Λίγες μέρες πριν άλλη μια εταιρία, η UCB, απέλυσε 26 εργαζόμενους, ενώ η Nicomed-Takeda 35, δηλαδή το 50% των εργαζομένων της. Στην Gallenica εφαρμόζουν την προειδοποίηση απόλυσης, ώστε να γλιτώσουν την μισή αποζημίωση. Όλα αυτά χωρίς να νομοθετηθεί καν η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
Οι επιχειρήσεις του φαρμάκου, ιδίως οι πολυεθνικές, δεν διστάζουν να διαλύουν ολόκληρες γραμμές φαρμάκων απολύοντας ομαδικά, ή εξωθώντας εργαζόμενους σε δήθεν οικειοθελείς αποχωρήσεις, με στόχο της διατήρηση της κερδοφορίας τους. Την ίδια στιγμή χτίζουν τις συμμαχίες τους για το μέλλον, επενδύοντας σε επιχειρήσεις γενοσήμων.
Η εργοδοτική αυθαιρεσία υπό την κάλυψη του υπουργείου Εργασίας αλληλοσυμπληρώνεται από τους μνημονιακούς νόμους. Ο εργοδοτικός σύνδεσμος (ΣΦΕΕ) οχυρωμένος πίσω από τον ΣΕΒ, εδώ κι ένα χρόνο δεν υπογράφει κλαδική σύμβαση εργασίας, αφήνοντας το τοπίο ελεύθερο για εφαρμογή όλων των αντεργατικών μεθοδεύσεων. Αυτό το «πάρτι» που έχουν στήσει οι επιχειρήσεις του κλάδου στις πλάτες των εργαζομένων τους δεν θα το δούμε να αναδεικνύεται από τα μέσα ενημέρωσης.
Αλλά ακόμη και η συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου δείχνει να δυσκολεύεται να καταδείξει τους ενόχους. «Η πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία έχει αποκομίσει υπερκέρδη από τον Έλληνα εργαζόμενο και τον Έλληνα ασθενή και οφείλει σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή να συστρατευθεί στον αγώνα επιβίωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας», γράφει σε πρόσφατο δελτίο Tύπου της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων-Κλάδων, νουθετώντας περισσότερο παρά καταγγέλλοντας τις επιχειρήσεις του κλάδου.
Κι ενώ αφορμή γι’ αυτή την ανακοίνωση είναι οι μαζικές απολύσεις, τις οποίες η Ομοσπονδία χαρακτηρίζει «εκδικητικού τύπου», δεν αναφέρεται ούτε ένα όνομα επιχείρησης, ούτε επιχειρείται κάποια συγκεκριμένη συνδικαλιστική αντίδραση, αφήνοντας τις εταιρίες να… αλωνίζουν ανενόχλητες οργανώνοντας τις δημόσιες σχέσεις (και τις πωλήσεις) τους στα ιατρικά συνέδρια που οργανώνονται αυτές τις μέρες.
Γ.Κ.
