Μανδραγόρας / Σύναψις / Εμβόλιμον.
Μανδραγόρας
Κλείστε τα σχολειά να φτιάσουμε καινούργια … Με αυτό το απαιτητικό σύνθημα το νέο τεύχος του Μανδραγόρα ανοίγει και πάλι το πολύπαθο θέμα της Παιδείας. Σ’ έναν εκτενέστατο φάκελο που καταλαμβάνει τις μισές σχεδόν σελίδες του περιοδικού καταγράφεται η κραυγή αγωνίας μαθητών και εκπαιδευτικών και τα προβλήματα που ταλανίζουν την παιδεία, παραμένοντας άλυτα πάνω από έναν αιώνα. Πρωτεύουσα θέση στο αφιέρωμα έχουν οι απόψεις μάχιμων εκπαιδευτικών οι οποίοι επισημαίνουν τα αδιέξοδα, αλλά προτείνουν και λύσεις. Τα κείμενα αυτά μαζί με αποσπάσματα από σύγχρονα άρθρα για την παιδεία, διαλέγονται με έργα Ελλήνων παιδαγωγών των αρχών του εικοστού αιώνα που εντυπωσιάζουν για την οξύτητα και την οξυδέρκειά τους. Στο αφιέρωμα θα βρείτε απόψεις παλιών εκπαιδευτικών, ανάμεσά τους ο Δημήτρης Γληνός, ο Αλέξανδρος Δελμούζος, ο Μίλτος Κουντουράς, ο Αμύλκας Αλιβιζάτος που συνομιλούν με δεκάδες σημερινούς εν ενεργεία εκπαιδευτικούς. Θα βρείτε ακόμη απαντήσεις σ’ ένα μεστό ερωτηματολόγιο που έθεσε το περιοδικό, στο οποίο απαντούν οι: Γιώργος Βαρθαλίτης, Θανάσης Βλάχος, Δημήτρης Καπουσούζ, Φωτεινή Κατσέλη- Παπαϊάννου, Δανάη Λάγκα, Λευτέρης Μαραγκουδάκης, Αλεξάνδρα Μελίστα, Ελένη Σακαντάνη- Μπότσογλου, Στάθης Στυλιάρης και Παναγιώτης Τραγαζίκης.
Πέραν και εκτός του αφιερώματος θα διαβάσετε και τις γνώριμες λογοτεχνικές σελίδες που περιλαμβάνουν προτάσεις ποιητικών αναγνώσεων, εν προκειμένω παρουσίαση και ανθολόγηση του ποιητή Χρήστου Μπράβο από τον Θανάση Μαρκόπουλο, Σελίδες για τη Βικτωρία Θεοδώρου όπου γράφουν ο Αλέξης Ζήρας και ο Κώστας Κρεμμύδας, συζήτηση μαθητριών Λυκείου με τον πεζογράφο Θανάση Βαλτινό, κείμενο του Δημήτρη Ραυτόπουλου για τον Μανώλη Φουρτούνη και του Παναγιώτη Νούτσου για το «διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή.
Σύναψις
Με ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη χρησιμότητα της ποίησης στην καθημερινή κλινική πράξη που αφορά ψυχικά ασθενείς ανοίγουν οι σελίδες του νέου τεύχους της τρίμηνης επιθεώρησης Ψυχιατρικής-Νευροεπιστημών και Επιστημών του Ανθρώπου «Σύναψις». Ακολουθούν τα άρθρα για: το χρόνο σε σχέση με τη συνείδηση και τις εξωσωματικές εμπειρίες, μέσω των οποίων προσεγγίζεται η σωματική συνείδηση. «Αναδρομές» στο παρελθόν με άρθρα όπου ανιχνεύονται ψήγματα (νευρο-ψυχ)ιατρικής στα Στοιχεία Μεταφυσικής (1820) του μεγάλου διαφωτιστή Βενιαμίν του Λέσβιου, όπως είναι μια αναφορά σε ό,τι θα ονομαστεί αργότερα «μέλος φάντασμα» και η συσχέτιση του ύπνου και των ονείρων με την παραφροσύνη. Δημοσιεύονται ακόμη μια παλιά συνέντευξη της γαλλίδας ψυχαναλύτριας Elisabeth Rudinesco και μια μελέτη για την «παραβατικότητα» των ανηλίκων και των σχετικών θεσμών, όπως αυτοί οργανώθηκαν στη χώρα μας κατά το Μεσοπόλεμο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Τέλος, παρουσιάζονται κάποιες ενδιαφέ-ρουσες διαπιστώσεις για την κοινωνική ιατρική στον 21ο αιώνα. Το τεύχος κλείνει, όπως πάντα, με τα «αναγνώσματα» και τα «παραθέματα».
Εμβόλιμον
Φυτώρια λογοτεχνίας αλλά και πολιτισμού γενικότερα έχουν αποδειχθεί τα έντυπα εγχειρήματα λόγου και τέχνης που εκδίδονται ανά την επικράτεια, γι’ αυτό και κάθε είδηση για το κλείσιμο κάποιου από αυτά ακούγεται πικρή. Μια τέτοια αποχαιρετιστήρια αναγγελία διαβάσαμε στο προηγούμενο τεύχος του περιοδικού «Εμβόλιμον» που εκδίδεται στα Άσπρα Σπίτια της Βοιωτίας. Όμως ο «λαός» των αναγνωστών του είχε διαφορετική γνώμη. Με πολλαπλά μηνύματα παρότρυνε τον διευθυντή του περιοδικού Χρήστο Θεοχάρη και τους συνεργάτες να συνεχίσουν το έργο της έκδοσης, καθώς θεωρούσαν το περιοδικό ως ένα από τα στοιχεία της πολιτισμικής ταυτότητας της εργατούπολης του Αλουμινίου αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Βοιωτίας. Τα μηνύματα έκαμψαν τις αντιστάσεις των υπευθύνων και το Εμβόλιμον θα συνεχίσει να εκδίδεται και να αποτελεί χώρο συνάντησης των πολιτών της περιοχής με ιδέες, συγγραφείς και καλλιτέχνες. «Νέο» ξεκίνημα λοιπόν με τη γνώριμη ύλη αλλά και την καθιέρωση μιας καινούργιας στήλης «παρελθόντων αιώνων» όπου δημοσιεύονται κείμενα που αναφέρονται στη Φωκίδα και τη Βοιωτία του παλιού καιρού. Ένα ακόμη νέο στοιχείο είναι η απόφαση της εικονογράφησης του περιοδικού από έναν, διαφορετικό εικαστικό σε κάθε του έκδοση. Καλοτάξιδο και πάλι…
