του Μάριου Διονέλλη
Ορθώς η υπουργός Πολιτισμού μνημόνευσε της στάση του Λουκιανού Κηλαϊδόνη στο δημοψήφισμα. Και μόνο η τσαντίλα των μενουμευρώπηδων τη δικαιώνει.
Αν έχετε χάσει το επεισόδιο, να θυμίσω πως στην ανακοίνωση του υπουργείου για τον θάνατο του καλλιτέχνη, υπήρχε και η επίμαχη φράση: «Ο Λουκιανός κοίταζε κατάματα το παρόν από τότε, μέσα στη δικτατορία, που συνεργαζόταν με τον Γιάννη Νεγρεπόντη και τον Μποστ, μέχρι τον Ιούλιο του 2015, που σχολίαζε τη στάση των Ευρωπαίων πολιτικών απέναντι στην Ελλάδα αλλά και την προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ».
«Μας διχάζει», είπαν για την Κονιόρδου. «Εκμεταλλεύεται τον θάνατο του καλλιτέχνη για να σπείρει διχόνοια» είπαν, μέχρι και «ηλίθια» τη στόλισε ο… τετραπέρατος Τατσόπουλος. Θα τους πονάει για χρόνια το δημοψήφισμα. Είμαστε όντως διχασμένοι και έτσι θα μείνουμε, όσο κι αν σας πειράζει να το θυμάστε, εσείς οι του «Ναι». Γιατί η πλευρά που τάχθηκε ο καθένας μας σε εκείνη τη στιγμή ήταν καθοριστική για το πως βλέπει τη ζωή του, τις ζωές των παιδιών του και των συνανθρώπων του σε αυτή τη χώρα. Όχι μόνο είμαστε διχασμένοι αλλά προτιμάμε να μείνουμε και έτσι.
Θα τέλειωνε μια χαρά αυτό το σημείωμα εδώ αν ήταν αλλιώς τα πράγματα. Μα μοιάζει σαν τρολάρισμα και της ίδιας τη κυβέρνησης η αναφορά της υπουργού και δίνει λαβές για να έχουν να της τα σούρνουν για καιρό. Είστε βέβαια υπουργέ μου πως ο εκλιπών έφυγε αλαφρωμένος βλέποντας που κατέληξε η στάση του, την οποία μνημονεύετε;
Θα μας διχάζει για καιρό το δημοψήφισμα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Κατά τα λοιπά, ώρα καλή σου Λουκιανέ.
