Του Σάββα Δημητριάδη*
Ο αγώνας των εργαζομένων στην καθαριότητα ανέδειξε αρκετά θετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, που πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την επίλυση οριστικά του προβλήματος των σε ομηρία συμβασιούχων, αλλά και του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών καθαριότητας στους δήμους.
Πρώτα από όλα δεν λειτούργησε ο κοινωνικός αυτοματισμός. Οι πολίτες στήριξαν τον αγώνα μας, αναδείχθηκε η σπουδαία και αναγκαία δουλειά που κάνουν οι εργάτες καθαριότητας για το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών.
Αποδείχτηκε ότι οι εργαζόμενοι είναι πάνω από παραταξιακές και κομματικές επιδιώξεις, παρά το γεγονός ότι τα πολιτικά χαρακτηριστικά αυτού του αγώνα ήταν έντονα. Η εποχή που παρατάξεις και κόμματα έβγαζαν «πολιτική υπεραξία» από εργαζόμενους σε τέτοια σοβαρή δουλειά και με συμβάσεις ορισμένου χρόνου έκαναν την «ομηρία» πελατειακή και ψηφοθηρική πολιτική, πέρασε.
Αποδείχθηκε περίτρανα ότι οι υπηρεσίες καθαριότητας όχι μόνο πρέπει να παραμείνουν στο δημόσιο -στους Δήμους- αλλά και ότι πρέπει να θωρακισθεί ο δημόσιος χαρακτήρας τους και να δουλεύει σ΄ αυτές προσωπικό με σταθερή και μόνιμη εργασία -η καθαριότητα διαρκεί όλο το 24ωρο 365 μέρες το χρόνο.
Οι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης πρέπει να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους, αλλιώς αν θέλουν να είναι μάνατζερ ιδιωτικών συμφερόντων ας το πουν, δεν είναι ντροπή. Αλλά και η κυβέρνηση αν θέλει πραγματικά να λύσει το πρόβλημα, όπως λέει, πρέπει να ενισχύσει οικονομικά τις υπηρεσίες καθαριότητας και να εξοπλίσει αυτές τις υπηρεσίες με τα απαραίτητα μέσα και προπαντός να εξασφαλίσει σταθερή και μόνιμη δουλειά στο απαραίτητο προσωπικό εργατών καθαριότητας. Προϋπόθεση είναι να καταργηθεί άμεσα ο νόμος που δίνει τη δυνατότητα σε ιδιώτες να μπουν σ΄ αυτόν τον ευαίσθητο τομέα με μόνο γνώμονα το κέρδος. Αν θέλει η κυβέρνηση πραγματικά να δώσει έντιμη και δίκαιη λύση πρέπει να υπερβεί επιτρόπους, επιτροπείες, «Φουχτελοδιοίκηση» και λοιπές μνημονιακές υποχρεώσεις. Ένα τέτοιο σοβαρό θέμα δεν λύνεται προσωρινά και αποσπασματικά.
Η ώρα δεν είναι για κριτικές όσον αφορά τις κινητοποιήσεις, τις μορφές αγώνα και τις θέσεις που έκφρασε το συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου, έχουμε όλο τον καιρό να το κουβεντιάσουμε.
Αυτό που προέχει είναι η ενότητα των εργαζομένων στην καθαριότητα, να μη φύγει ούτε ένας συμβασιούχος- παρατασιούχος που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες στην καθαριότητα και όλοι μαζί ενωμένοι να αγωνιστούμε για την οριστική λύση του προβλήματος.
Τώρα, όλοι μαζί να ανταποδώσουμε τη στήριξη των πολιτών και την ευθύνη που έχουμε για την δημόσια υγεία. Να καθαρίσουμε τα σκουπίδια.
Ο αγώνας συνεχίζεται!
* Ο Σάββας Δημητριάδης είναι εργάτης καθαριότητας στο Δήμο Καλαμαριάς, συμβασιούχος
