Κρεσέντο αυταρχισμού και υποκρισίας
Η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του προέδρου Ολάντ και του πρωθυπουργού Βαλς αντιγράφει πολύ καλά την ελληνική εμπειρία: προχθές το βράδυ, σε μια αίθουσα άδεια, ο πρόεδρος της γαλλικής βουλής ανακοίνωσε στους… απόντες βουλευτές ότι εγκρίθηκε με προεδρικό διάταγμα το νομοσχέδιο «μεταρρύθμισης» (στην πραγματικότητα απορρύθμισης) των εργασιακών σχέσεων. Η για τρίτη φορά παράκαμψη της Βουλής με βάση το κακόφημο άρθρο 49 παράγραφος 3 του Συντάγματος κρίθηκε επιβεβλημένη από τον Ολάντ, ώστε να μη διακινδυνεύσει τυχόν καταψήφιση του νόμου-έκτρωμα. Μάλλον τζάμπα ανησυχούσε πάντως, δεδομένου ότι δεν συγκεντρώθηκαν αρκετοί διαφωνούντες βουλευτές (της «αριστερής πτέρυγας» του κυβερνώντος κόμματος και της Αριστεράς) ώστε να καταθέσουν πρόταση μομφής. Εκτός κι αν ανέμεναν να καταθέσει πρόταση μομφής η Δεξιά…
Έτσι καθίσταται νόμος του γαλλικού κράτους το πόνημα της φερέλπιδος υπουργού Μιριάμ Ελ Κομρί, η οποία, παρεμπιπτόντως, συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά που εκστασιάζουν την κοσμοπολίτικη αριστερά: νέα, γυναίκα, μαροκάνικης καταγωγής και «σοσιαλίστρια», βέβαια. Ίσως γι’ αυτό προτίμησαν να απουσιάσουν οι διαφωνούντες βουλευτές, ώστε να μην θεωρηθούν ρατσιστές ή σεξιστές… Μετά, πάντως, θα απορούν με την πλήρη αναξιοπιστία ολόκληρου του πολιτικού φάσματος (ενδεχομένως και με την ενίσχυση της Ακροδεξιάς οι πιο «ριζοσπάστες»). Αν και δεν θα έπρεπε: αυτή η κυβέρνηση και αυτή η βουλή ή, για την ακρίβεια, ολόκληρο το σύστημα, βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα.
Οι «εκπρόσωποι του λαού» είναι πλήρως αποξενωμένοι από τα εκατομμύρια Γάλλων που εδώ και μήνες εκδηλώνουν με κάθε τρόπο την αντίθεσή τους στην απορρύθμιση. Από τις μεγάλες απεργίες και τις τεράστιες διαδηλώσεις ως το κίνημα Nuit Debout, ή ακόμα και από τα αποτελέσματα όλων των δημοσκοπήσεων, γίνεται σαφές ότι αυτή η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική του Ολάντ κάθε άλλο παρά έχει την ανοχή, έστω, της λαϊκής πλειοψηφίας. Η επιδεικτική αδιαφορία σύμπασας της πολιτικής τάξης, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, για τις ανάγκες και τη γνώμη των πολιτών θα επιτείνει σύντομα την ηχηρή έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Κι αφού η γαλλική Αριστερά περί άλλων τυρβάζει (μάλλον βαυκαλίζεται ότι θα έρθει αργά ή γρήγορα η ώρα της να… συγκυβερνήσει), η δυσαρέσκεια μπορεί να εκφραστεί μέσα από διαφορετικά κανάλια, όπως ήδη συνέβη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες…
Κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε όλα τα μέτωπα, και «κατανόηση» από την Ε.Ε.
Η προσπάθεια του Ολάντ να εκμεταλλευθεί με τον πιο χυδαίο τρόπο την εκατόμβη που προκάλεσε η τζιχαντιστική τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια στέφθηκε από επιτυχία. Παρατείνοντας την κατάσταση έκτακτης ανάγκης (που αποδείχθηκε ανίκανη να σταματήσει την τρομοκρατία, αλλά πολύ βολική για να φιμώσει την κοινωνική διαμαρτυρία), και πραγματοποιώντας διαρκείς «αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις» στα γαλλικά προάστια με δεκάδες χιλιάδες αστυνομικούς και στρατιωτικούς, η κυβέρνηση κατάφερε να παγώσει την κοινωνία και να περάσει τον αντιδημοφιλή νόμο χωρίς μεγάλη αντίδραση. Με την ευγενική αρωγή, βέβαια, και όλων των ΜΜΕ: οι λιγοστές πολιτικές φωνές που αντέδρασαν, μεταξύ των οποίων και ο Ζαν Λικ Μελανσόν, απλά βαφτίστηκαν «ανεύθυνες» και «ακροαριστερές» από τους έγκριτους δημοσιογράφους και αναλυτές των καναλιών…
Η κλιμάκωση αυτού του είδους της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» εντός και εκτός των γαλλικών συνόρων, που πάει χέρι-χέρι με τη συκοφάντηση και φίμωση όσων αντιστέκονται, δεν έχει λύσει βέβαια κανένα βασικό πρόβλημα της Γαλλίας μέχρι σήμερα. Ούτε και θα συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον. Δίνει όμως μια πρόσκαιρη ανάσα στον Ολάντ. Όπως ανάσα του δίνει, σε μια στιγμή που η γαλλική οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο, και η προκλητική εξαίρεση της Γαλλίας από τον απαράβατο, κατά τα άλλα, κανόνα της Ε.Ε. περί μη υπέρβασης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Ενώ η Ισπανία και η Πορτογαλία απειλούνται με κυρώσεις από τον άτεγκτο Σόιμπλε, η Γαλλία εξαιρείται. Για ποιο λόγο; Μα… «επειδή η Γαλλία είναι Γαλλία», όπως είπε και ο κύριος Γιούνκερ! Τελικά, τόσο απλοί είναι οι «κανόνες» της Ευρώπης. Μέχρι το επόμενο «επεισόδιο» και το επόμενο προεδρικό διάταγμα, στη Γαλλία όλα βαίνουν καλώς!
Γ.Α.
