Οι φίλοι του Ισραήλ στην Ελλάδα, δεξιοί, ακροκεντρώοι, φιλελεύθεροι, ακροδεξιοί, εκσυγχρονιστές, έχουν ένα μόνιμο επιχείρημα απέναντι σε όσους συμπαραστέκονται στην Παλαιστίνη:
Οι Παλαιστίνιοι είναι μουσουλμάνοι, άρα φίλοι της Τουρκίας, οπότε εμείς πρέπει να είμαστε με το Ισραήλ. Γιατί τα βάζετε με το Ισραήλ και όχι με την Τουρκία; Μιλήστε για την Κύπρο αντί για τη Γάζα.
Από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία. Έτσι κι αλλιώς ποτέ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλοϊκά όσο η σκέψη ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», αν και εδώ δεν πρόκειται καν για αυτό.
Δεν πρόκειται για αυτό επειδή Τουρκία και Ισραήλ μια χαρά συνεργάζονται όπου συμπίπτουν τα συμφέροντά τους. Δεν είναι μόνο οι εμπορικές τους σχέσεις. Τρανό παράδειγμα η κοινή τους στήριξή στο Αζερμπαϊτζάν, το οποίο εξόπλιζαν μαζί απέναντι στην Αρμενία. Οι Ισραηλινοί μάλιστα χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια το μουσουλμανικό αυτό κράτος ως ορμητήριο απέναντι στο Ιράν.
Μιας και το αναφέραμε, το Ιράν έχει στρατηγική αντιπαράθεση με την Τουρκία σε διάφορα μέτωπα. Έχει, για παράδειγμα, ασκήσει βέτο στην αναγνώριση του ψευδοκράτους σε ισλαμικές διασκέψεις. Το κάναμε όμως εχθρό χωρίς δεύτερη σκέψη, και γίναμε οι πιο πρόθυμοι εναντίον του.
Έπειτα, οι σημερινοί φίλοι του Ισραήλ από πότε ακριβώς έγιναν φανατικοί πολέμιοι της Τουρκίας; Οι κυβερνητικοί έχουν πάθει λουμπάγκο από τις υποκλίσεις στον Ερντογάν και πρωταγωνιστούν στο ξεπούλημα κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Άγκυρα.
Για να μην πούμε για τους ακροδεξιάς κοπής φιλοϊσραηλινούς. Έχει ξεχαστεί μήπως ότι η χούντα πούλησε την Κύπρο, ή η παπαδοπουλικής έμπνευσης «συνομοσπονδία με την Τουρκία» υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα;
Ας μας πουν εκείνοι που όψιμα ανακάλυψαν το φόβητρο της Τουρκίας: Στη Συρία γιατί αμέσως σύναψαν σχέσεις με τους «πρώην» της Αλ Κάιντα που πήραν την εξουσία, και γιατί δεν έχουν κάνει τίποτα για τις σφαγές των χριστιανών;
Όταν οι IDF βομβάρδισαν τον ορθόδοξο ναό του Αγίου Πορφυρίου στη Γάζα, γιατί δεν έβγαλαν άχνα; Ούτε τώρα συμπαραστέκονται στους πιστούς που δηλώνουν ότι θα μείνουν στον τόπο τους. Πού πήγαν στις περιπτώσεις αυτές τα –κατά τα άλλα ευαίσθητα– ορθόδοξα αντανακλαστικά τους;
Όσοι ξαφνικά θυμήθηκαν τον τουρκικό κίνδυνο, δεν θέλουν καθόλου να τα βάλουμε με την Τουρκία, αλλά μόνο να σωπάσουμε για τη Γάζα. Λένε να διαλέξουμε ανάμεσα στα δύο τραμπούκικα και επιθετικά κράτη της περιοχής, ενώ εκείνοι υποκλίνονται τόσο στο Ισραήλ όσο και στην Τουρκία, και πάνω από όλα στη Δύση και τις ΗΠΑ.
Όταν σχεδόν όλος ο κόσμος μποϊκόταρε το απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής, δεν θυμάμαι κανέναν να διαφωνεί λέγοντας ότι κι άλλα κράτη (πράγματι) παραβίαζαν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Γάζα είναι το κορυφαίο έγκλημα της εποχής μας, η κόλαση επί της γης, η ντροπή της σύγχρονης ανθρωπότητας. Όσοι το στηρίζουν, ας πάψουν τουλάχιστον να θέτουν υποκριτικά και ψεύτικα διλήμματα.
