Σιγά την αποκάλυψη! Το ΔΝΤ παρέδιδε, λέει, μαθήματα ταχύρρυθμης εκπαίδευσης σε Έλληνες δημοσιογράφους για να ξέρουν τι να λένε σε όλη τη διάρκεια της κρίσης που μαστίζει τη χώρα από το 2010. Και για να λένε φυσικά τις «σωστές» απόψεις, να μεταδίδουν τα «σωστά» ρεπορτάζ.
Σιγά την αποκάλυψη, λέμε ξανά! Ο κόσμος τό ’χε τούμπανο. Και ο Δρόμος το είχε γράψει από τον Μάιο 2010…
Θα μου πείτε βέβαια ότι έχει άλλη βαρύτητα όταν το «αποκαλύπτει» ο τ. εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Επί ημερών του οποίου όμως δεν γίνονταν τέτοια «σεμινάρια»; Και γιατί δεν λέει και ποιοι δημοσιογράφοι της ντροπής πήραν μέρος στην… επιμόρφωση; Κάτι παραπάνω πρέπει να ξέρει, κοτζάμ εκπρόσωπος. Αυτό, μάλιστα. Αυτό θα ήταν αποκάλυψη. Όχι ότι δεν υποψιάζεται το πανελλήνιο μερικούς από τους εκπαιδευόμενους. Αλλά να… Πρέπει και να λερωθούν επισήμως μερικές υπολήψεις. Έτσι για να γελάσει και το χειλάκι μας το πικραμένο. Και να θυμηθούμε αυτούς που με ύφος χιλίων καρδιναλίων και με περισσή σιγουριά έκαναν (και κάνουν ακόμη) περισπούδαστες οικονομικές αναλύσεις και προβολές. Επηρεάζοντας την κοινή γνώμη. Σπέρνοντας το φόβο. Διαδίδοντας την ιδέα της αναπότρεπτης αλλά «σωτήριας βεβαίως-βεβαίως» πολιτικής που θα έπρεπε να ακολουθούν οι κυβερνήσεις. Διαχέοντας τον μονόδρομο των «ισοδύναμων» μέτρων και της δημοσιονομικής προσαρμογής που αποτελούν ακόμη και σήμερα το μοντέλο άσκησης πολιτικής. Διασπείροντας το αδύνατον οποιουδήποτε άλλου δρόμου. Διαλύοντας τελικά κάθε ψήγμα αυτόνομης σκέψης από την «κοινή γνώμη».
Όμως πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι. Δεν φταίει το ΔΝΤ αν βρήκε ευήκοα δημοσιογραφικά ώτα. Το ΔΝΤ έκανε τη δουλειά του, όπως κάνει επίσης κάθε πολυεθνική επιχείρηση που στρατολογεί παπαγαλάκια για να διαδώσουν το μήνυμά της. Κάθε δημοσιογράφος ξέρει καλά ότι αυτό το σύστημα διάδοσης μηνυμάτων περιλαμβάνει και… μικρά ή μεγάλα δωράκια. Αν στην περίπτωση του ΔΝΤ αυτά τα δωράκια ήταν λίγο μεγαλύτερα, τι σχέση έχει! Έτσι στήνεται αυτό το κύκλωμα διάχυσης μηνυμάτων: πομπός, μεταφορέας, πολλαπλασιαστής, δέκτης (και ωφελούμενος –για να μην ξεχνιόμαστε–, που είναι οι δανειστές, οι μνημονιακές κυβερνήσεις, το πολιτικό σύστημα, η ντόπια οικονομική ελίτ). Και είναι ένα κύκλωμα που λειτουργεί με άλλα μέσα, αλλά με τον ίδιο τρόπο, από αρχαιοτάτων χρόνων. Στην περίπτωση του ΔΝΤ και των παπαγάλων του βέβαια το επίδικο δεν ήταν απλώς να πλασαριστεί ένα προϊόν στην αγορά. Ήταν να πλασαριστεί και εγκαθιδρυθεί μια πολιτική που κατέστρεψε το λαό και τη χώρα. Που υποθήκευσε γενεές επί γενεών, που μετέτρεψε μια κυρίαρχη χώρα σε μπανανία… χωρίς μπανάνες. Αυτό το επίδικο είναι που δίνει ξεχωριστές διαστάσεις στην επιχείρηση «σεμινάρια ΔΝΤ». Και μετατρέπει σε κακούργημα την εκπαίδευση που έλαβαν δημοσιογράφοι για να τα λένε καλά κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων. Κι όπως κάθε κακούργημα, απαιτεί σκληρή τιμωρία. Δεν αρκεί μόνο η χλεύη προς τους παπαγάλους των μνημονίων και της εθνικής καταστροφής, κάτι το οποίο εξάλλου έχει ήδη συμβεί από μεγάλο τμήμα της κοινωνίας… Γι’ αυτό λοιπόν: όλα τα ονόματα στο φως… και ακολουθεί η τιμωρία.
Χρήστος Πραμαντιώτης
