Το τελευταίο διάστημα η ΠΟΕ-ΟΤΑ και γενικότερα οι εργαζόμενοι στους δήμους έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν έναν μεγαλειώδη αγώνα ενάντια στα μνημονιακά μέτρα που «απειλούν» την ίδια την εργασία τους. Πείτε μας λίγα λόγια για τα χαρακτηριστικά αυτού του αγώνα.
Αυτός ο αγώνας που δίνεται συνολικά από τον κλάδο των εργαζόμενων στην καθαριότητα και τους δήμους είναι ένας αγώνας ενάντια σε μια πολιτική, η οποία επιφέρει συνολικές και επίπονες αλλαγές στη ζωή του εργαζόμενου – πράγμα το οποίο ο ίδιος το αντιλαμβάνεται. Μιλάμε για ανατροπές ιστορικού χαρακτήρα που αφορούν στο σύνολο της μισθωτής εργασίας και η έκταση αυτών των ανατροπών υπονομεύει τη ζωή και το μέλλον όλων των οικογενειών. Αυτό που κατανοεί και ο πλέον αδαής ή έως τώρα απολίτικος εργαζόμενος είναι πως το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο είναι τέτοιας νοσηρής έμπνευσης, που την έκταση των ανατροπών που επιφέρει θα την ανακαλύπτουμε μέρα με την ημέρα. Οι εργαζόμενοι κατανοούν ότι εάν αφήσουν αυτό το νομοσχέδιο να εφαρμοστεί -ακόμη και εάν ψηφίστηκε εν τέλει- δεν θα υπάρχει κανένας παραλληλισμός με ό,τι έχει γίνει μέχρι στιγμής, στο πλαίσιο της αλλαγής / ανατροπής των εργασιακών συνθηκών που βίωναν έως σήμερα. Για το λόγο αυτό και εμείς, ως κλάδος, έχουμε μπει με αυτή την αποφασιστικότητα στον αγώνα, κατ’ αρχάς για να μην περάσει το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο (έως προχθές, σ.σ. Πέμπτη) και από χθες να συνεχιστεί ο αγώνας για να μην εφαρμοστούν οι ομαδικές απολύσεις που «κρύβει» η εφεδρεία, αλλά και για εμάς ώστε να μην προχωρήσει στην πράξη η πολιτική επιστράτευση.
Ο αγώνας σας χαρακτηρίστηκε από μια νέα μορφή κινητοποιήσεων, αυτή της διαρκούς κατάληψης δημόσιων κτιρίων, την οποία και συνεχίζετε -όπως φαίνεται- παρά την πολιτική επιστράτευση. Τι μαθήματα έχετε πάρει από αυτόν τον αγώνα;
Ο δικός μας αγώνας έχει συναντήσει, εδώ και δύο εβδομάδες, όλη τη μήνη των ορδών της κυβέρνησης, είτε από τα αστικά ΜΜΕ, είτε από την καταστολή σε κάθε χώρο δουλειάς, είτε με την «επιστράτευση» προθύμων- δημάρχων, όπως ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Ασκούνης, ο οποίος από το βράδυ της Πέμπτης έχει τεθεί επικεφαλής απεργασπαστικού μηχανισμού και αρχίζει και μαζεύει σκουπίδια για ένα και μοναδικό λόγο: θεωρώ ότι η μορφή που επιλέχθηκε περίπου από το τέλος Σεπτέμβρη, να προχωρήσουμε δηλαδή στις καταλήψεις των γκαράζ και των αποθηκών των δημόσιων κτιρίων των δήμων -κάτι που έγινε μαζικά και πανελλαδικά και όχι μόνο στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη- ήταν για την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της, για το σύστημα συνολικά, ένα μεγάλο χαστούκι.
Και αυτό γιατί οι καταλήψεις δεν γίνονταν μόνο για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά απέκτησαν ουσιαστικό εργατικό χαρακτήρα, καθώς μετατράπηκαν σε διαρκείς συνελεύσεις εργαζομένων σε κάθε χώρο δουλειάς, που για 6, 7, 8 ώρες κάθε φορά, κάθε μέρα ουσιαστικά, επερχόταν μια συνολική πολιτική ζύμωση από τους παρευρισκόμενους. Από εργαζόμενους που συζητούσαν ανοικτά για όλα τα θέματα που απασχολούν τη ζωή τους. Από αυτό περισσότερο θορυβήθηκε η κυβέρνηση και όχι μόνο για τα κλειστά κτίρια, αλλά γιατί με έναν μονιμότερο τρόπο, νομιμοποιούνταν στη συνείδηση των εργαζομένων ότι η κατάληψη των κτιρίων που εργαζόμαστε, μπορεί να γίνει κυψέλη για πολιτικοποίηση του αγώνα. Έτσι, ο καθημερινός χώρος δουλειάς μας άρχισε να αποκτά άλλο νόημα για τον καθένα και αυτό, βεβαίως, τρόμαξε το σύστημα.
Με βάση αυτή την καθημερινή προσπάθεια, λοιπόν, πολιτικοποίησης του αγώνα σας, πόσο υψηλά βρίσκεται το αγωνιστικό φρόνημα των εργαζομένων στους δήμους;
To αγωνιστικό μας φρόνημα θα μπορούσε -και γίνεται από την κυβέρνηση καθημερινή προσπάθεια για αυτό- να επηρεαστεί αρνητικά και από την πολιτική επιστράτευση, καθώς αρκετοί συνάδελφοι έχουν ήδη παραλάβει τα χαρτιά και δίνουμε μεγάλη μάχη να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση συλλογικά, ως εργατικό κίνημα. Σε πάρα πολλούς δήμους, και αυτό πρέπει να το επισημάνουμε, έχουμε καταφέρει πραγματικά να «στραπατσάρουμε» την προσπάθεια της κυβέρνησης να μας τρομοκρατήσει μέσω της επιστράτευσης (άλλωστε έχουμε έρθει ξανά αντιμέτωποι ως κλάδος με αυτή την απόφαση το ’86 και το ’92) συλλογικά. Πρακτικά, συνεχίζουμε την απεργία και καταλαμβάνουμε τους χώρους δουλειάς μας, μη αφήνοντας τους επιταγμένους συναδέλφους μας να πάνε για δουλειά, και πραγματοποιώντας διαρκείς εργασιακές συνελεύσεις, για να αποφασίσουμε συλλογικά για τις επόμενες κινήσεις μας. Για να είμαστε ειλικρινείς αντιμετωπίζουμε και πρακτικά προβλήματα (π.χ. τις συνθήκες υγιεινής των απορριμματοφόρων, πώς θα φύγουν κ.λπ.) αλλά προσπαθούμε να τα αντιμετωπίσουμε.
Θα θέλαμε ένα σχόλιο αναφορικά και με τη στάση του υπόλοιπου συνδικαλιστικού κινήματος απέναντι στον αγώνα των εργαζόμενων στον τομέα καθαριότητας των δήμων. Έχετε λάβει μηνύματα συμπαράστασης;
Σε αυτή τη φάση, που ο αγώνας που δίνεται από τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ δεν αφορά μόνο τους ίδιους αλλά το σύνολο του εργατικού κινήματος, θα πρέπει όλο το υπόλοιπο εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να συστρατευθεί με τον αγώνα αυτό και να σταθεί αλληλέγγυο όχι με χαρτιά, όχι με ψηφίσματα -που έχουμε λάβει αρκετά- αλλά με έναν πρακτικότερο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό; Πως σε κάθε χώρο δουλειάς θα πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες, που θα προχωρήσουν τις καταλήψεις, θα τις κάνουν ουσιαστικά κύτταρα εργατικού αγώνα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και της εφαρμογής του πολυνομοσχεδίου, έστω και αν τελικά ψηφίστηκε, πολιτικοποιώντας παραπέρα όχι μόνο τα συνθήματα, αλλά τον ίδιο τον αγώνα και απαιτώντας να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Σε αυτό το στόχο θα κριθούμε όλοι μας όλο το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα από σήμερα, από την επόμενη μέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου. Πρέπει να ξεπεράσουμε τα τετριμμένα, πρέπει να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας ως συνδικαλιστές και ως κίνημα, ώστε να καταφέρουμε να εκφράσουμε μαζικά και μέσα από τους χώρους δουλειάς την οργή που νιώθει ο κόσμος. Η αντιμετώπιση της κατάστασης από τις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις, έως αυτή τη στιγμή, δεν είναι αντίστοιχη ούτε της επίθεσης, ούτε της διάθεσης του κόσμου. Πρέπει επειγόντως να κινηθούμε πιο δυναμικά, να είμαστε συνεχώς στους δρόμους.
Η κυβέρνηση εκτός από το μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης, προσπάθησε να σας τρομοκρατήσει και με έναν «ιδιωτικό στρατό» απορριμματοφόρων που καλούνται να αναλάβουν το έργο σας. Πόσο φοβίζουν τους απεργούς οι κινήσεις αυτές;
Όντως, η κυβέρνηση έχει αρκετά κρυμμένα χαρτιά. Ο κλάδος εδώ και χρόνια μιλά για μια στρατιά εθνικών εργολάβων που περιμένουν σαν κοράκια πότε θα «λυγίσουμε» για να αναλάβουν το έργο της αποκομιδής. Εμείς και πάλι δεν κάνουμε πίσω: ούτε με τις απειλές για την ιδιωτικοποίηση, ενώ καταφέραμε και σταματήσαμε στην πράξη τον ιδιωτικό στρατό που έφερε ο Καστανίδης, από Λάρισα, Λαμία, Αίγιο, Πάτρα για να μαζέψουν τα σκουπίδια. Με μαζικό τρόπο οι απεργοί που περιφρουρούσαν τους χώρους δουλειάς μας, δεν άφησαν τους ιδιώτες να μαζέψουν τα σκουπίδια, καταφέρνοντας πρακτικά να πετάξουμε έξω τους εργολάβους. Δεν φοβάται ο κόσμος, γιατί μπροστά του έχει μια λαιμητόμο που λέγεται «εφεδρεία» και θεωρεί πως οτιδήποτε άλλο είναι μικρό.
Να μην περάσει και αυτός ο θάνατος στα ψιλά
«Σήμερα είναι μια διαφορετική μέρα για όλους μας. Θέλω να καταδικάσω με τον πιο αποφασιστικό τρόπο, τη δολοφονία του συναδέλφου μας οικοδόμου, την Πέμπτη στο Σύνταγμα, από τις παρακρατικές ορδές του Παπουτσή, ο οποίος εξαπέλυσε και το καλοκαίρι και το προηγούμενο διήμερο των κινητοποιήσεων, όλους τους παρακρατικούς μηχανισμούς, για να μπορέσει να αναστείλει τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του κόσμου. Αποτέλεσμα, ο θάνατος-δολοφονία ενός συναδέλφου οικοδόμου, από τα καπνογόνα και τα χημικά. Όλη η εργατική τάξη πρέπει να αποτίσει φόρο τιμής και να οργανώσουμε τον αγώνα μας έτσι, ώστε να μην περάσει και αυτός ο θάνατος στα ψιλά».
