της Τίνας Στρίκου
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ο Ορειβατικός Σύλλογος Χαλκίδας πραγματοποίησε την παιδική του γιορτή στο δασικό χωριό Παπάδες, μέσα στο καμένο δάσος στη Βόρεια Εύβοια. Αυτή η γιορτή έβγαλε τα πιο αντιφατικά συναισθήματα. Από τη μια, θλίψη και οργή για το καμένο δάσος, και ερωτήσεις από τα παιδιά: «Ποιος το έκαψε; Πότε θα ξαναγίνει; Πού πήγαν τα ζώα;». Από την άλλη, ενθουσιασμό από τα παιδιά των γύρω χωριών αλλά και όσα ήρθαν από μακριά, που έπαιξαν, ζωγράφισαν, έφτιαξαν φωλιές πουλιών, έκαναν πεζοπορία και τους μικρούς βοτανολόγους στο κομμάτι του δάσους που σώθηκε. Μικροί και μεγάλοι χάρηκαν που βρέθηκαν κοντά στη φύση, που έδωσαν θάρρος στους κατοίκους, νιώθοντας ότι αποτελούν κομμάτι μιας συλλογικής προσπάθειας. Τα παιδιά μάς θυμίζουν ότι αυτή είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου!
Η ιδέα του ΕΟΣ Χαλκίδας να κάνει την ετήσια παιδική γιορτή στη Βόρεια Εύβοια είναι μέρος της επιλογής του να βρίσκεται κοντά στους ανθρώπους της περιοχής, να προσπαθεί να συνδεθεί μαζί τους και να κινητοποιεί. Ο Σύλλογος κρατά μια συλλογική στάση, προσπαθώντας μαζί με τους κατοίκους να μελετάει τα σχέδια για εκμετάλλευση της Εύβοιας –χωρίς κατοίκους…– και να αναδεικνύει τα επίμαχα σημεία, να χρησιμοποιεί νομικά μέσα και να αντιστέκεται. Αυτή η κοινωνική και πολιτική παρέμβαση είναι, νομίζω, σπάνια για ορειβατικό όμιλο. Ταυτόχρονα, η ανιδιοτελής και ενεργητική αγάπη των ανθρώπων του ομίλου για τη φύση είναι το όχημα για τη σύνδεσή τους με τους κατοίκους.
Η παιδική γιορτή ήταν μια ευκαιρία για την αναγκαία ζωντάνια και αισιοδοξία, αλλά παράλληλα όσοι συμμετείχαν ήρθαν σε επαφή με τα κρίσιμα ζητήματα μετά τις φωτιές της Εύβοιας, και κυρίως με την ανθρώπινη διάσταση της καταστροφής. Έτσι, ακούσαμε εμπειρίες οικογενειών που έχουν χάσει τα πάντα και καταλάβαμε καλύτερα τι σημαίνει η εξαφάνιση της φύσης για τους ανθρώπους που ζουν μαζί της. Στον κατακλυσμό των συναισθημάτων προστέθηκε και συγκίνηση, γιατί πολλοί ήταν αυτοί που προσέφεραν γι’ αυτή τη χαρούμενη γιορτή. Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται το δασικό χωριό Παπάδες, ένα μέρος του οποίου έχει καεί, φιλοξένησαν το διήμερο δωρεάν. Εκπαιδευτικοί, μουσικοί, καλλιτέχνες οργάνωσαν εθελοντικά καταπληκτικές δράσεις και παιχνίδια. Άνθρωποι του χωριού έδωσαν τα σκεύη για το μαγείρεμα και ορισμένα μαγαζιά προσέφεραν τρόφιμα.
Το φαράγγι με τις Βελανιδιές, το «φαράγγι του μπούφου», όπου κάναμε πεζοπορία με τα παιδιά, είχε καθαριστεί και σηματοδοτηθεί από τον Σύλλογο. Ένα κομμάτι του δάσους και τα σπίτια σώθηκαν επειδή κάποιοι άνθρωποι δεν εκκένωσαν. Τώρα η παρουσία και η ενεργητική στάση θα κρίνουν το μέλλον. Αυτό τουλάχιστον κατάλαβαν τα παιδιά, αν και το παιχνίδι είναι η βασική τους δουλειά.
