Η Αν πάσχει από μια εξαιρετικά σπάνια κατάσταση με μηδαμινές πιθανότητες επιβίωσης. Κατορθώνει, όμως, να ζήσει και να περπατήσει (με τεχνητό πόδι), παρά τις προβλέψεις των γιατρών για το αντίθετο· φαίνεται ότι μια μετάλλαξη σε ένα γονίδιό της είναι υπεύθυνη γι’ αυτό το θαύμα. Και τώρα η επιστημονική ομάδα του νομπελίστα Τζέιμς Γουότσον της ζητά να συμμετάσχει σε μια μελέτη του γενετικού της υλικού.
Η Αν φαίνεται συμφιλιωμένη με την κατάστασή της· οι επιστήμονες της υπόσχονται ότι ίσως καταφέρουν να οδηγήσουν τον οργανισμό της στη δημιουργία του ποδιού που της λείπει, εκείνη όμως δεν το θεωρεί σημαντικό. Δέχεται να συμμετάσχει στην έρευνα για τα χρήματα και για τους τρεις μήνες, μακριά από την καθημερινότητα που της προσφέρονται. Σ’ αυτούς τους τρεις μήνες γίνεται φίλη με το φάντασμα του Δαρβίνου, που ακόμα προσπαθεί να πεθάνει για τα καλά. Eπίσης, γνωρίζει κι ερωτεύεται έναν από τους άλλους συμμετέχοντες (το δικό του γονίδιο είναι αυτό της αυτοκτονίας), θα πρέπει όμως πρώτα να ξεκαθαρίσει τα πράγματα με τον φίλο της που έχει μείνει πίσω· και τελικά βρίσκεται να θέλει, πράγματι, να δοκιμάσει τη θεραπεία που της προτείνεται και ν’ αποκτήσει το δεύτερο πόδι που της λείπει.
Τοποθετημένο στο πολύ κοντινό μέλλον (το 2015), το The Colony είναι ένα πολύ έξυπνο και διασκεδαστικό ντεμπούτο που ακουμπά σοβαρά ζητήματα, όπως η αναπηρία, η γενετική και η επιστημονική ηθική, χωρίς να πολυενδιαφέρεται για το πολιτικά ορθό. Αναπτυγμένο σε σύντομα κεφάλαια (κάποια είναι μόλις μια γραμμή ή μια παράγραφος, άλλα είναι ψευδοντοκουμέντα), διαβάζεται εξαιρετικά εύκολα – βοηθάει σ’ αυτό και το ενίοτε ξεκαρδιστικό του χιούμορ. Αυτή η ελαφρότητα, όμως, είναι μόνο επιφανειακή. Η ηρωίδα ίσως φανεί ενοχλητική σε πολλούς, τα ζητήματα όμως που θέτει το βιβλίο κολλάνε στο μυαλό. 352 σελίδες, Soft Skull Press, 2010.
Τοποθετημένο στο πολύ κοντινό μέλλον (το 2015), το The Colony είναι ένα πολύ έξυπνο και διασκεδαστικό ντεμπούτο που ακουμπά σοβαρά ζητήματα, όπως η αναπηρία, η γενετική και η επιστημονική ηθική, χωρίς να πολυενδιαφέρεται για το πολιτικά ορθό. Αναπτυγμένο σε σύντομα κεφάλαια (κάποια είναι μόλις μια γραμμή ή μια παράγραφος, άλλα είναι ψευδοντοκουμέντα), διαβάζεται εξαιρετικά εύκολα – βοηθάει σ’ αυτό και το ενίοτε ξεκαρδιστικό του χιούμορ. Αυτή η ελαφρότητα, όμως, είναι μόνο επιφανειακή. Η ηρωίδα ίσως φανεί ενοχλητική σε πολλούς, τα ζητήματα όμως που θέτει το βιβλίο κολλάνε στο μυαλό. 352 σελίδες, Soft Skull Press, 2010.
Μαρία Ξυλούρη
Σχόλια
