Αδιανόητα πράγματα έλαβαν χώρα πριν και κατά τη διάρκεια της περιβόητης περιοδείας του πρωθυπουργού.
Αφού παραχώρησε τα πάντα, εισέπραξε κατάμουτρα την αυτοκρατορική συμπεριφορά της Μέρκελ κι έτσι αποτυπώθηκε, εύγλωττα, το παρόν μιας χώρας σε καθεστώς χειρότερο κι από μπανανία. Κι όσα διαδραματίζονται στις πόλεις όπου οι ορδές των ειδικών δυνάμεων και των φασιστών εξασκούνται στα ρατσιστικά πογκρόμ, προδιαγράφουν το εφιαλτικό μέλλον της κοινωνικής ερημοποίησης, του τυφλού μίσους και του επικίνδυνου διχασμού.
Αναρωτιέται κανείς: Είναι δυνατόν ο υπουργός των Οικονομικών να μην αντιλαμβάνεται τον προφανή συμβολισμό της τελεσίδικης υπογραφής του στη συμφωνία με τη Siemens, λίγες ώρες πριν ο πρωθυπουργός της χώρας συναντήσει την καγκελάριο της μητρικής χώρας της αποκαθαρμένης -πλέον- εταιρίας; Και άραγε η κυβέρνηση δεν υπολογίζει καθόλου τις πολιτικές επιπτώσεις;
Βέβαια, η «λεπτομέρεια» της νομιμοποίησης της κλεψιάς των 2 δισ. ευρώ θα είχε κάποιο νόημα να συζητηθεί, αν και εφόσον αυτό το μόρφωμα χώρας που ονομάζεται Ελλάδα διατηρούσε έστω κάποια ψήγματα που θα το ορίζανε ακόμη ως υποτελές -έστω- κράτος. Κι εδώ βρίσκεται η ουσία.
Ασφαλώς και το αντιλαμβάνεται πλήρως η κυβέρνηση, αλλά δεν ενδιαφέρεται διόλου για την εξευτελιστική εικόνα που δίνει. Αγχώνεται μόνο να στείλει το μήνυμα στα αφεντικά της, όταν «πρέπει», ενώ ο Α. Σαμαράς, σε στάση προσοχής πάντα, ακούει την Α. Μέρκελ να ποδοπατά κάθε διπλωματικό πρωτόκολλο και να του απευθύνεται όπως σε υπάλληλό της, απαιτώντας εδώ και τώρα «έργα και όχι λόγια». Το «όπως» είναι περιττό, όπως είναι προφανές, αφού σε υπάλληλό της απευθύνθηκε.
Αυτοί ήταν κι αυτοί είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της εγχώριας ολιγαρχίας. Απλώς προσαρμόζονταν κάθε φορά στα περιθώρια που τους άφηνε ο διεθνής συσχετισμός των επικυρίαρχων της χώρας. Ε, τώρα, όπως το αντιλήφθηκε κι ο Σαμαράς, θα κολυμπήσουν στο βάλτο της Ευρωζώνης, όχι βουτηγμένοι ώς το λαιμό, αλλά στην κυριολεξία «χωρίς ανάσα», ως προτεκτοράτο με τη βούλα της ευρωκρατίας κάτω από την μπότα της γερμανικής ηγεμονίας. Με ή χωρίς ευρώ; Όταν την ώρα τής –υποτίθεται- κρίσιμης συνάντησης Μέρκελ-Σαμαρά διαρρέει η εκπόνηση σχεδίων του κόμματος της καγκελαρίου για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, τότε τα ευχολόγια των Γιούνγκερ, Μέρκελ, Ολάντ, του ύφους «εμείς θέλουμε την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ», μόνο ως εκβιαστικές απειλές προς το έντρομο κλαμπ της εγχώριας διαπλοκής πρέπει να μεταφράζονται.
Το δόλωμα για άλλη μία φορά πιάνει σε αυτούς που πρέπει να πιάσει. Από την επομένη των εκλογών μπροστά στα μάτια μας ξετυλίγεται βήμα-βήμα ένα άθλιο παιχνίδι με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό και συνένοχες τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Αφού υπέκλεψαν την ψήφο με το ψέμα της διαπραγμάτευσης, οι απατεώνες αναδεικνύονται τώρα ως φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος σε βάρος της χώρας, που θα σημάνει η σαρωτική εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου. Τα πολιτικά υπολείμματα του δικομματισμού που κατέρρευσε ανέλαβαν τη διάσωση της διαπλοκής. Κι είναι πλέον ολοσχερώς απογυμνωμένοι, φανερώνοντας τα πιο αποκρουστικά χαρακτηριστικά τους, την προδοτική εθελοδουλία, την απατεωνιά, τον κυνισμό, τον εκφασισμό, το στρουθοκαμηλισμό.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται σε αυτό τον τόπο πως πλέον απειλούνται η ίδια η χώρα και η κοινωνία.
Μας είπαν Μνημόνιο και μόνο. Μας είπαν κι άλλο Μνημόνιο. Τα ρετάλια του πολιτικού συστήματος έχουν υφαρπάξει την κυβερνητική εξουσία και πρακτορεύουν το σχέδιο του οριστικού εξανδραποδισμού της χώρας, για λογαριασμό των «δανειστών», δηλαδή των δυναστών. Ορίζεται, χωρίς καμία σκιά, ο αντίστροφος δρόμος: απαλλαγή από το ειδικό καθεστώς, ακύρωση του Μνημονίου, γκρέμισμα του πολιτικού συστήματος.
Η διέξοδος σωτηρίας του λαού και της χώρας απαιτεί συναίσθηση των καιρών και των ευθυνών. Απαιτεί ωριμότητα, πλατύτητα, μαζικότητα και μεθοδικότητα για τη συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου σωτηρίας που με πυρήνα τη ριζοσπαστική Αριστερά θα απαντήσεις στα όλο και πιο προφανή καθήκοντα.
Αναρωτιέται κανείς: Είναι δυνατόν ο υπουργός των Οικονομικών να μην αντιλαμβάνεται τον προφανή συμβολισμό της τελεσίδικης υπογραφής του στη συμφωνία με τη Siemens, λίγες ώρες πριν ο πρωθυπουργός της χώρας συναντήσει την καγκελάριο της μητρικής χώρας της αποκαθαρμένης -πλέον- εταιρίας; Και άραγε η κυβέρνηση δεν υπολογίζει καθόλου τις πολιτικές επιπτώσεις;
Βέβαια, η «λεπτομέρεια» της νομιμοποίησης της κλεψιάς των 2 δισ. ευρώ θα είχε κάποιο νόημα να συζητηθεί, αν και εφόσον αυτό το μόρφωμα χώρας που ονομάζεται Ελλάδα διατηρούσε έστω κάποια ψήγματα που θα το ορίζανε ακόμη ως υποτελές -έστω- κράτος. Κι εδώ βρίσκεται η ουσία.
Ασφαλώς και το αντιλαμβάνεται πλήρως η κυβέρνηση, αλλά δεν ενδιαφέρεται διόλου για την εξευτελιστική εικόνα που δίνει. Αγχώνεται μόνο να στείλει το μήνυμα στα αφεντικά της, όταν «πρέπει», ενώ ο Α. Σαμαράς, σε στάση προσοχής πάντα, ακούει την Α. Μέρκελ να ποδοπατά κάθε διπλωματικό πρωτόκολλο και να του απευθύνεται όπως σε υπάλληλό της, απαιτώντας εδώ και τώρα «έργα και όχι λόγια». Το «όπως» είναι περιττό, όπως είναι προφανές, αφού σε υπάλληλό της απευθύνθηκε.
Αυτοί ήταν κι αυτοί είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της εγχώριας ολιγαρχίας. Απλώς προσαρμόζονταν κάθε φορά στα περιθώρια που τους άφηνε ο διεθνής συσχετισμός των επικυρίαρχων της χώρας. Ε, τώρα, όπως το αντιλήφθηκε κι ο Σαμαράς, θα κολυμπήσουν στο βάλτο της Ευρωζώνης, όχι βουτηγμένοι ώς το λαιμό, αλλά στην κυριολεξία «χωρίς ανάσα», ως προτεκτοράτο με τη βούλα της ευρωκρατίας κάτω από την μπότα της γερμανικής ηγεμονίας. Με ή χωρίς ευρώ; Όταν την ώρα τής –υποτίθεται- κρίσιμης συνάντησης Μέρκελ-Σαμαρά διαρρέει η εκπόνηση σχεδίων του κόμματος της καγκελαρίου για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, τότε τα ευχολόγια των Γιούνγκερ, Μέρκελ, Ολάντ, του ύφους «εμείς θέλουμε την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ», μόνο ως εκβιαστικές απειλές προς το έντρομο κλαμπ της εγχώριας διαπλοκής πρέπει να μεταφράζονται.
Το δόλωμα για άλλη μία φορά πιάνει σε αυτούς που πρέπει να πιάσει. Από την επομένη των εκλογών μπροστά στα μάτια μας ξετυλίγεται βήμα-βήμα ένα άθλιο παιχνίδι με πρωταγωνιστή τον πρωθυπουργό και συνένοχες τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Αφού υπέκλεψαν την ψήφο με το ψέμα της διαπραγμάτευσης, οι απατεώνες αναδεικνύονται τώρα ως φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος σε βάρος της χώρας, που θα σημάνει η σαρωτική εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου. Τα πολιτικά υπολείμματα του δικομματισμού που κατέρρευσε ανέλαβαν τη διάσωση της διαπλοκής. Κι είναι πλέον ολοσχερώς απογυμνωμένοι, φανερώνοντας τα πιο αποκρουστικά χαρακτηριστικά τους, την προδοτική εθελοδουλία, την απατεωνιά, τον κυνισμό, τον εκφασισμό, το στρουθοκαμηλισμό.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται σε αυτό τον τόπο πως πλέον απειλούνται η ίδια η χώρα και η κοινωνία.
Μας είπαν Μνημόνιο και μόνο. Μας είπαν κι άλλο Μνημόνιο. Τα ρετάλια του πολιτικού συστήματος έχουν υφαρπάξει την κυβερνητική εξουσία και πρακτορεύουν το σχέδιο του οριστικού εξανδραποδισμού της χώρας, για λογαριασμό των «δανειστών», δηλαδή των δυναστών. Ορίζεται, χωρίς καμία σκιά, ο αντίστροφος δρόμος: απαλλαγή από το ειδικό καθεστώς, ακύρωση του Μνημονίου, γκρέμισμα του πολιτικού συστήματος.
Η διέξοδος σωτηρίας του λαού και της χώρας απαιτεί συναίσθηση των καιρών και των ευθυνών. Απαιτεί ωριμότητα, πλατύτητα, μαζικότητα και μεθοδικότητα για τη συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου σωτηρίας που με πυρήνα τη ριζοσπαστική Αριστερά θα απαντήσεις στα όλο και πιο προφανή καθήκοντα.
Σχόλια
