Ο Γιώργος Παπαϊωάννου είναι υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στην Β’ Αθήνας
Κι όμως δεν είναι κοινοτυπία να λες πόσο κρίσιμες είναι αυτές οι εκλογές. Στις 6 Μάη του 2010 ψήφισαν στη Βουλή το πρώτο Mνημόνιο. Για δύο χρόνια συνέχισαν να ψηφίζουν «ναι σε όλα» χωρίς να ρωτάνε. Ο κόσμος μιλούσε όπου και όπως μπορούσε. Αναγκάστηκαν -υποτίθεται- να του δώσουν το λόγο στις 6 Μάη του 2012. Όχι ακριβώς. Με τα γνωστά παράσιτα προσπαθούν πάλι να καλύψουν τη φωνή του. Στήνουν μπροστά του εμπόδια, παγίδες και παραμάγαζα. Για πρώτη φορά φοβούνται τι θα βγει από τις εκλογές. Είναι φανερό ότι θα ήθελαν να κάνουν εκλογές χωρίς το λαό… Θα ήθελαν να μη μπλέκεται στα πόδια τους. Θα ήθελαν να μην έχει αυτός λόγο για τις «σοβαρές υποθέσεις του κράτους». Εκνευρίζονται που πρέπει να περιμένουν να δουν τι θα πει ο κάθε «άσχετος» πολίτης. Θα ήθελαν να γυρίσουμε πίσω. Τότε που οι φτωχοί δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Ή απλά τότε που δεν υπήρχαν εκλογές.
Είναι σημαντικό για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αποτελεί εκείνη την επιλογή που πολύς κόσμος καταλαβαίνει ότι πρέπει να γίνει για να τους σταματήσει. Αυτός είναι ο πιο απλός και πειστικός λόγος για να στηριχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί, στις ημερινές συνθήκες, δεν είναι μια «εναλλακτική και εφεδρεία για το μνημονιακό καθεστώς, αλλά πρόβλημα και πονοκέφαλος. Είναι σημαντικό ότι το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ «κάνει πολιτική», απαντάει στα ζητήματα. Όχι σε αυτά που θέλει και με τον τρόπο που θέλει ο αντίπαλος, αλλά σε αυτά που θέλει η κοινωνική πλειοψηφία και με τον τρόπο που αντιστοιχεί στις δικές της ανάγκες. Ας μετατρέψουμε, λοιπόν, αυτές τις εκλογές σε πεδίο ενός νέου «ΟΥΣΤ», όπως στις πλατείες, ενός νέου «Όχι», όπως στις παρελάσεις. Ψηφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και τους υποψηφίους του που στάθηκαν δίπλα στο λαό και μέσα στα κινήματα.
