Συνεχίζεται για έβδομη βδομάδα η πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία, αφήνοντας πίσω της χιλιάδες θύματα, μια διαλυμένη χώρα στο βωμό του ανταγωνισμού ΗΠΑ-Ρωσίας, και οδηγώντας τον πλανήτη όλο και πιο κοντά σε μια γενικευμένη ανάφλεξη. Πλάι στα τεκταινόμενα στα πεδία των μαχών έχουμε και έναν λυσσαλέο επικοινωνιακό πόλεμο, που μεγεθύνει, εξαφανίζει, αναπλαισιώνει ή κατασκευάζει από το μηδέν ειδήσεις, διαμορφώνοντας την κοινή γνώμη και στα δύο στρατόπεδα. Ειδικά στη Δύση, μια αριστοτεχνικά σχεδιασμένη μηχανή παραγωγής εικόνων και ειδήσεων, συγκροτεί ένα πολυπλόκαμο δίκτυο ψυχολογικών επιχειρήσεων (αποτελούμενο από υποκλοπές μυστικών υπηρεσιών, «ντοκουμέντα» από τα επιτελεία στρατού των εμπλεκόμενων χωρών, μεγάλα δίκτυα ΜΜΕ, ιδιωτικές εταιρίες και άλλες πηγές περιορισμένης αξιοπιστίας), δοκιμασμένο και σε προηγούμενες φάσεις (Γιουγκοσλαβία, Μ. Ανατολή) που σκοπό έχει να εκπαιδεύσει το κοινό στη νέα πολεμική συνθήκη, να εκβιάσει τον αξονισμό των δυτικών κυβερνήσεων και των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων σε μια διαρκή επιστράτευση. Αυτή η επικοινωνιακή διαχείριση του πολέμου τροφοδοτείτε από τις εξελίξεις στα πεδία των μαχών, αποκτά όμως και μια δική της δυναμική, ικανή να αναδιαμορφώσει έστω και μερικώς τον συσχετισμό δύναμης.
Μετά από εβδομάδες περικύκλωσης της ουκρανικής πρωτεύουσας, οι ρωσικές δυνάμεις εγκαταλείπουν το Κίεβο και τα περίχωρά του, ανασυντάσσοντας τις δυνάμεις τους, επικεντρώνοντας τις επιχειρήσεις τους στις ανατολικές περιοχές της χώρας. Σκοπός τους να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στις περιοχές του Ντονμπάς, νομιμοποιώντας με την ισχύ των όπλων τη de facto αυτονόμηση των περιοχών της Αζοφικής που ενώνουν τις λεγόμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονιέσκ και του Λουγκάνσκ με την περιοχή της Κριμαίας. Οι δυνάμεις του ουκρανικού στρατού, συνεπικουρούμενες από σημαντική μερίδα των κατοίκων των πολιορκούμενων πόλεων, κατάφεραν να ανακόψουν την αρχική δυναμική της ρωσικής επίθεσης στα αστικά κέντρα του βορρά, όμως όλα δείχνουν πως αδυνατούν να ανακόψουν τη συνολική ρωσική προέλαση στο κυρίως μέτωπο, στα νοτιοανατολικά.
Η ένταση του πολέμου διαρκώς και οξύνεται, όπως μαρτυρούν τα συντρίμμια των πόλεων, και ο αριθμός των νεκρών αμάχων που ολοένα και αυξάνεται. Αποκαλυπτικές είναι οι εικόνες που μεταδίδονται από τις περιοχές που εγκαταλείπουν οι Ρώσοι, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τη Μπούτσα και το Ιρπίν, με την Ουκρανία και τη Δύση να μιλούν για έγκλημα πολέμου και γενοκτονία, και την πλευρά της Ρωσίας να καταγγέλλει μια καλοστημένη προβοκάτσια από τους Ουκρανούς και τις ξένες μυστικές υπηρεσίες, επικαλούμενη πως οι εικόνες μεταδόθηκαν τέσσερις ολόκληρες μέρες μετά από την απελευθέρωση των περιοχών αυτών από τους Ουκρανούς.
Παρόμοια η εικόνα και στις ανατολικές περιοχές. Στην πολύπαθη Μαριούπολη, διεξάγεται μια ολοκληρωτική καταστροφή, με όσους κατοίκους δεν κατάφεραν νωρίτερα να εγκαταλείψουν την πόλη, να βρίσκονται σήμερα εγκλωβισμένοι σε αυτή, εν μέσω σφοδρών συγκρούσεων του ρωσικού στρατού και των ρωσόφιλων πολιτοφυλακών και των ουκρανικών δυνάμεων με επικεφαλής το νεοναζιστικό τάγμα Αζόφ. Η ρώσικη πλευρά καταγγέλλει πως μεταξύ των Ουκρανών βρίσκονται και αξιωματικοί χωρών της Δύσης και του ΝΑΤΟ, που διαπραγματεύονται την απεμπλοκή τους από την υπό πολιορκία πόλη. Την ίδια στιγμή, στην πόλη Κραματόρσκ της περιφέρειας του Ντονέτσκ ένα νέο τυφλό χτύπημα στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους δεκάδες άμαχοι πολίτες, που βρίσκονταν εκεί μεταξύ χιλιάδων που ήλπιζαν να καταφέρουν να διαφύγουν από τη φρίκη του πολέμου. Οι Ουκρανοί καταγγέλλουν τη Ρωσία για τη φονική αυτή επίθεση που θεωρούν πως αποτελεί προάγγελο μεγάλης επιχείρησης στην περιοχή του Ντονμπάς, με τους Ρώσους να καταγγέλλουν και πάλι προβοκάτσια των Ουκρανών.
Η εκκωφαντική απουσία οποιουδήποτε ανεξάρτητου διεθνούς οργανισμού, που θα εξετάσει τα όσα καταγγέλλονται στα πεδία των μαχών, η ισχύς που έχει επιστρατεύσει η ρώσικη πολεμική μηχανή σε οπλικά συστήματα και έμψυχο δυναμικό (Τσετσένοι, μισθοφόροι της Wagner κ.ά.) αλλά και το ένοχο παρελθόν της Δύσης σε ψυχολογικές επιχειρήσεις με έντονο άρωμα προβοκάτσιας, από τους κορμοράνους του Κουβέιτ στα χημικά όπλα σε Ιράκ και Συρία, τις «εθνοκαθάρσεις» στην πρώην Γιουγκοσλαβία, κάνουν πραγματικά δύσκολο έργο την ανακάλυψη της αλήθειας. Αντιθέτως η αλήθεια φαντάζει όλο και πιο συχνά σχετική έννοια και αντικαθίσταται από προκατασκευασμένες απόψεις, έντονα ιδεολογικά χρωματισμένες, που παίρνουν τη θέση της, ως ένα ακόμη όπλο στον πόλεμο προπαγάνδας.
Δ.Γκ.
