Κάθε φορά που πηγαίνω στην Ουκρανία για τις εκδηλώσεις που έχουν καθιερώσει οι ελληνικοί σύλλογοι, έχω αγωνία, γιατί αυτές οι διοργανώσεις που παρακολουθώ ανελλιπώς τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, αποκαλύπτουν πληροφορίες για την πορεία του ελληνικού κινήματος. Έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, αλλά ξέρω ταυτόχρονα ότι αντιπαλεύουν συνεχώς με θηρία εντόπια, αλλά και τέρατα made in Greece, που είναι και τα χειρότερα. Και πάντα φοβάμαι ότι αυτοί οι ανελέητοι εχθροί εξ Ελλάδος, μπορεί να τραυματίσουν σοβαρά την ψυχή και το πνεύμα των ομογενών που συνεχώς ταλαιπωρούνται από αθετήσεις συμφωνιών, παραλείψεις υποχρεώσεων, μη τήρηση υποσχέσεων, διάδοση ψεμάτων και συκοφαντιών και απόπειρες διάσπασης της αξιοθαύμαστης ενότητάς τους.
Όλα αυτά, σήμερα έχουν χαρακτήρα πογκρόμ!
Το Φεστιβάλ Τραγουδιού παρ’ ολίγον να ματαιωθεί. Αλλά πώς να ματαιωθεί, όταν οι θεσμοί αυτοί αποτελούν συνδετικά στοιχεία των κατά τόπους κοινοτήτων και η ακύρωσή τους θα εκληφθεί σαν ήττα και πισωγύρισμα απ’ όλους. Και όταν εκατοντάδες νέοι ομογενείς προετοιμάζονται ολόκληρο το χρόνο, επιλέγοντας ρεπερτόριο και βελτιώνοντας τα ελληνικά τους, προκειμένου να συμμετάσχουν και να αναδείξουν το ταλέντο τους, αλλά και να επιβεβαιώσουν την ταυτότητά τους.
Έτσι, το φεστιβάλ, με τη συνδρομή φίλων, δεν ακυρώθηκε. Όμως, από την μη καταβολή των εγγεγραμμένων στον επίσημο προϋπολογισμού του Υπουργείου Εξωτερικών κονδυλίων, βρίσκονται σε μέγιστο κίνδυνο αφενός η λειτουργία της Ομοσπονδίας των Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, που έχει επιτελέσει, σαν «κυβέρνηση» των εντόπιων Ελλήνων, ένα ανεκτίμητο έργο και αφετέρου η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε δεκάδες σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και σε πολλά πανεπιστήμια της χώρας.
Τέρατα made in Greece
Στην Ομοσπονδία, ξεκίνησαν τη χειμερινή περίοδο, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, χωρίς θέρμανση, αφού αδυνατούν να καλύψουν τη σχετική δαπάνη. Όσα χρήματα μαζεύονται από φίλους και φιλέλληνες δεν επαρκούν ούτε για τους μισθούς των 100-150 ευρώ των εργαζομένων που μοχθούν για τα ζητήματα οργάνωσης του Ελληνισμού, παιδείας, πολιτισμού, κοινωνικής αλληλεγγύης, ιατρικής περίθαλψης κ.λπ. Με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν στη χιονισμένη Μαριούπολη, το κρύο είναι ανυπόφορο.
Και όμως, η ελληνική κυβέρνηση εδώ και ενάμιση χρόνο δεν καταβάλει την επιχορήγηση του εντελώς πενιχρού ποσού των 30 ή 40 χιλιάδων ευρώ (ανάλογα με τις διαθέσεις του εκάστοτε υφυπουργού) αδιαφορώντας για τις καταστροφικές επιπτώσεις της πολιτικής της.
Ταυτόχρονα, οι ομογενείς έχουν να αντιμετωπίσουν διπλωμάτες που μισούν αυτό το πόστο γιατί δεν έχει τις ανέσεις του Παρισιού ή του Βερολίνου, και εκτονώνουν τη δυσαρέσκειά τους κάνοντας δύσκολη τη ζωή των ομογενών, που στην πλειοψηφία τους είναι απλοί αγρότες. Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού παραμένει στο γύψο. Και ο νέος υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δόλης είναι άφαντος. Πριν από λίγες μέρες, μετά από ένα χρόνο διαβημάτων και διαμαρτυριών για την απαράδεκτη συμπεριφορά της Γενικής Προξένου της Ελλάδας και άλλων υπαλλήλων του προξενείου, έφτασε στη Μαριούπολη για «αυτοψία» ο Γενικός Διευθυντής του ΥΠ.ΕΞ. Γεώργιος Παΐζης, ο οποίος συνομίλησε με δεκάδες στελέχη των ελληνικών συλλόγων σε ειδική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της Ομοσπονδίας και ενημερώθηκε λεπτομερώς για τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί η ελληνική αρχή. Οι συνέπειες της επίσκεψής του αναμένονται.
Αλλά τα προβλήματα δεν εξαντλούνται στη δυσλειτουργία του προξενείου και την αντιμετώπιση των ομογενών ως εχθρών, ούτε στον οικονομικό στραγγαλισμό των συλλόγων και τη συρρίκνωση των προγραμμάτων φιλοξενίας για νέους και συνταξιούχους ομογενείς. Η ελληνική κυβέρνηση διέγραψε από τις υποχρεώσεις της και την ελληνική γλώσσα.
Στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μαριούπολης, στην καθιερωμένη διάλεξη που κάνω σε κάθε επίσκεψή μου, με θέματα ελληνικού πολιτισμού και ιστορίας, αυτή τη φορά ήταν παρών μόνο ένας εκπαιδευτικός από την Ελλάδα, γιατί μόνο ένας έχει απομείνει! Ενώ, από χρόνο σε χρόνο, το τμήμα ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας μεγαλώνει, το υπουργείο Παιδείας, φέτος, μείωσε από έξι σε έναν τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς. Ένα καθηγητή για 350 φοιτητές, ελληνικής ή άλλης καταγωγής, που αγαπούν την Ελλάδα και θέλουν να συνδέσουν τη ζωή τους με τον ελληνικό πολιτισμό. Παράλληλα, εδώ και ενάμιση χρόνο, το υπουργείο δεν στέλνει τις αμοιβές των δασκάλων (25 έως 100 ευρώ μηνιαίως) που διδάσκουν την ελληνική γλώσσα στα σχολεία, δαλύοντας ένα εκτεταμένο δίκτυο που δημιουργήθηκε με πολύ αγάπη και μόχθο είκοσι ετών.
Οι εχθροί του πολιτισμού έχουν αλώσει την Ελλάδα και, δυστυχώς, η καταστροφική τους εμβέλεια φτάνει πολύ μακριά. Στο Φεστιβάλ Τραγουδιού, η διοργάνωση ήταν άψογη, το θέατρο «Ίσκρα» γεμάτο, και οι πρωτοεμφανιζόμενοι τραγουδιστές -κρίνοντας ως ειδικός- εξαιρετικοί. Μάλιστα, μερικοί απ’ αυτούς, πολύ νέοι, διάλεξαν να εμφανιστούν και να κριθούν τραγουδώντας στη διάλεκτο των Ελλήνων της Αζοφικής! Δυστυχώς, φέτος, δεν συμμετείχαν πολυμελή συγκροτήματα γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για τα μεταφορικά τους από άλλες πόλεις και χωριά.
Η Ελλάδα των νεοΕλλήνων σε πληγώνει ακόμα κι έξω από τα σύνορά της.
Η Ελλάδα πρώτη στην αγένεια
Τον περασμένο Οκτώβρη, δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ουκρανική Εβδομάδα» τα αποτελέσματα έρευνας σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των προξενικών αρχών είκοσι ευρωπαϊκών κρατών στην Ουκρανία των 46-48 εκατομμυρίων κατοίκων. Το εκπληκτικό είναι ότι η Ελλάδα αναδεικνύεται πρώτη μεταξύ των χειρίστων! Συμπερασματικά, οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η πολιτική της Ελλάδας απέναντι στους Ουκρανούς είναι τουλάχιστον μη φιλική. «Τα περισσότερα περιστατικά αγενούς, έως και σκληρής συμπεριφοράς, καταγράφτηκαν στα ελληνικά προξενεία» αναφέρεται στην έκθεση. Ειδικά για τις βίζες, το γεγονός ότι η διαφορά ανάμεσα στους πρώτους και τους τελευταίους είναι πάρα πολύ μεγάλη, αποδεικνύει ότι η παραχώρηση βίζας είναι σε μεγάλο βαθμό στη διακριτική ευχέρεια του κάθε κράτους και του κάθε προξένου, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των «χειροτέρων» ότι απλά τηρούν τους ευρωπαϊκούς νόμους. Αυτός ο ισχυρισμός των ελληνικών διπλωματικών αρχών δεν εξηγεί καθόλου γιατί η αναμφίβολα πιο νομοταγής Σουηδία απορρίπτει πολύ λιγότερες αιτήσεις βίζας από την Ελλάδα. Και ακόμα περισσότερο, γιατί οι υπάλληλοι των σουηδικών προξενείων, όπως και των γερμανικών, είναι ευγενείς και εξυπηρετικοί, ενώ της Ελλάδας ξεχωρίζουν για την αγένεια και την απροθυμία τους να εξυπηρετήσουν τους πολίτες.
