Μια ταινία για το νέο άλμπουμ του Nick Cave και τον πόνο της απώλειας
Ο Nick Cave κυκλοφόρησε την Παρασκευή 9/9, το 16ο κατά σειρά άλμπουμ στην καριέρα του με τους Bad Seeds. Το Skeleton Tree, όπως ονομάζεται, έμελλε να είναι εκτός από το πιο αλλόκοτα λυρικό, και το πιο σκοτεινό και προφητικό της ζωής του. Τον Ιούλιο του 2015, τα 8 τραγούδια που το αποτελούν ήταν έτοιμα, αλλά η μπάντα δεν είχε ακόμη μπει στο στούντιο για να τα ηχογραφήσει. Και κάπου εκεί, στο Brighton, μια μέρα καλοκαιριού, ο NickCave συναντά την τραγικότητα και τον πόνο για τον οποίο τόσο συχνά και τόσο υπέροχα έχει γράψει. Ο 15χρονος Arthur, o ένας από τους δίδυμους γιους του με τη Susie Bick, πέφτει από έναν βράχο και σκοτώνεται ακαριαία.
Όταν καλείσαι να προωθήσεις στα media ένα νέο άλμπουμ, είσαι ο Nick Cave και μόλις έχεις χάσει ένα παιδί, οι λύσεις που ξεδιπλώνονται μπροστά σου δεν είναι έτσι κι αλλιώς πολλές. Από το να έρθει αντιμέτωπος με τους δημοσιογράφους, εκείνος επέλεξε να πει ό,τι είχε να πει μέσω μιας ταινίας. Και ζήτησε από τον φίλο του, σκηνοθέτη Andrew Dominik (ο Cave είχε γράψει τη μουσική για την ταινία του The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford), να αναλάβει αυτό το ιδιαίτερο, δύσκολο εγχείρημα: Την αποτύπωση της πορείας προς την ολοκλήρωση ενός άλμπουμ, όχι με φόντο τη συνήθη τρέλα και τον οίστρο που επικρατούν σε ένα στούντιο κατά τη διάρκεια μιας δημιουργικής διαδικασίας, αλλά τον πιο σκοτεινό καμβά που μπορεί να σου παρέχει η συγκυρία της ζωής…
Και ο Andrew Dominik τα κατάφερε. Ούτε 1 από τα 112 λεπτά συνολικής διάρκειας του One More Time WithFeeling δεν είναι περιττό. Ξεκινώντας από σκόρπιες -και ενδεχομένως δυσνόητες, για τους μη-μυημένους στον κόσμο του- εξομολογήσεις του Nick Cave on camera, για τη δημιουργία του άλμπουμ, η ταινία κλείνει με ένα βαθιά ανθρώπινο, σχεδόν αιθέριο στις λεπτομέρειές του και ταυτόχρονα καθηλωτικά συγκινητικό πορτρέτο του πένθους και του πόνου. Της απώλειας. Όλα αυτά, με διαρκείς εναλλαγές σκηνών, από το στούντιο, στο σπίτι της οικογένειας, και πάλι πίσω στο στούντιο, με αφηγητή τον ίδιο τον Nick Cave, να σχολιάζει την ταινία εκ των υστέρων. Παράλληλα, η ταινία μας συστήνει τη διακριτική αλλά μεστή, ως παρουσία, σύντροφο και συνοδοιπόρο του σε όλο αυτό, την αέρινη Susie, ενώ πολλά πλάνα είναι αφιερωμένα στη σχέση του με τον Warren Ellis. Αυτόν «που συνομιλεί με τους θεούς», όπως λέει χαρακτηριστικά για τον φίλο και συνεργάτη του ο ίδιος ο Cave. Η 3d κινηματογράφηση σε άσπρο-μαύρο και ένα εξόχως εμπνευσμένο μοντάζ, έχουν παίξει τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, έναν ισορροπημένο συνδυασμό ρεαλισμού και ποίησης. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τίποτα πιο ταιριαστό στον Cave.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φετινό Φεστιβάλ της Βενετίας και προβλήθηκε χτες, αποκλειστικά για 1 μέρα, σε περισσότερες από 650 κινηματογραφικές αίθουσες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αναζητήστε την. Οι φίλοι του Nick Cave για τους ευνόητους λόγους. Είναι σπάνια η ευκαιρία που σου δίνεται να βουτάς μέσα στην ψυχή ενός αγαπημένου καλλιτέχνη, ιδίως με τέτοιες εξαιρετικές συνθήκες. Οι υπόλοιποι θα απολαύσετε ένα ούτως ή άλλως αριστουργηματικό μουσικό ντοκιμαντέρ. Από αυτά που τιμούν το είδος.
Τ.Π.
