του Αριστοτέλη Γ. Καλλή*
Ό,τι πει λοιπόν ο λαός… Δια στόματος του μελλοντικού «ηγέτη», θα καταγραφεί, θα συσκευαστεί και θα… ταχυδρομηθεί στο μέλλον… ως ένα σεβαστό τεκμήριο προς ανάλυση και επεξεργασία της λειτουργίας ενός εκ των αρίστων συστημάτων διακυβέρνησης που αφορά την πολύπαθη Δημοκρατία, που πολλοί μεν επικαλούνται αλλά ουδείς εφαρμόζει στην πράξη, όχι γιατί δεν εφαρμόζεται, αλλά γιατί η εφαρμογή της θίγει πρωτίστως αυτούς που την επικαλούνται.
Τουλάχιστον την προ-εκλογική περίοδο όλα μπορούν να ειπωθούν, αφού δεν είναι και υποχρεωτικό να υλοποιηθούν.
Την επομένη, ως είθισται, όλα θα «αποκατασταθούν» προς το ορθότερον… από εκείνους που… γνωρίζουν, ή από εκείνους πού πραγματικά κυβερνούν ως μαριονέτες άλλων… (βλπ. ιστορικά έξω από το ΝΑΤΟ, έξω από την ΕΟΚ, μικρομεσαίοι ραχοκοκαλιές, χρηματιστήρια, δίκες, μετασχηματισμοί, δομημένα ομόλογα, κατάργηση ακαταδίωκτου, δημοψηφίσματα προς εκτόνωση των κατά φαντασίαν κ.λπ.)
Διάγομεν την εποχή των «μεγάλων αλλαγών», όπου το τίποτα έχει αναβαπτιστεί σε ιδεολογία… με προοπτική το κάτι, που λειτουργεί ως υπόλοιπο φαντασίωσης και εκτόνωσης από δεδομένα άλλων εποχών.
Εποχές των μάγων εξ Ανατολής, των εισαγόμενων τσίρκων (τύπου Μεντράνο) εκ δυσμών, των εγχώριων διαμεσολαβητών εξωθεσμικών με πτυχία αλλοδαπής, των μεγάλων αδερφών, εξαδέλφων, θείων και συγγενών όπου κατά κύριο λόγο όλοι αυτοί κυβερνώντες ή μη θα καταφέρουν για ακόμη μια φορά να κάνουν τα όχι… ναι, τα θα… ίσως, τα μπορεί… όταν και αν, τα εδώ και τώρα… στο μέλλον και βλέπουμε μετά την ωρίμανση των συνθηκών. Και στο δια ταύτα… όλα θα βαίνουν καλώς… προς το χειρότερο.
Ή όπως θα ’λεγε και ο σοφός πλην αφελής λαός… «ο λόγος σου με χόρτασε… και το ψωμί μου φάτο και ξανα-φάτο».
Αυτό ακριβώς κάνουν κι αυτοί, πιστοί στις αρχές τους.Υλοποιούν την παροιμία-εντολή… και με άδεια του άμεσα ενδιαφερομένου καταστρέφουν ό,τι έχει απομείνει ζωντανό, ικανό να αναγεννήσει την όποια ελπίδα, την όποια πατρίδα, την οποία παρτίδα με τα σημαδεμένα τραπουλόχαρτα της διεθνούς πολιτικής σκηνής που σκίζει τα ιμάτια της για το δίκαιο και την ελευθερία των λαών (τραγική ειρωνεία να ξεχνά πάντα την Κύπρο).
Αντισταθείτε λοιπόν… γιατί το ακριβώς αντίθετο βλάπτει σοβαρά την υγεία… την ελευθερία, την εθνική ανεξαρτησία… το είναι και το δάκρυ μας για την χαμένη άνοιξη της ζωής μας.
Υ.Γ. 1: Υπογράφω πλέον το κείμενό μου ως ένας πολίτης μιας κατεχόμενης χώρας των αρίστων, των αχρήστων, και των γενικώς και επί τα αυτά αορίστων… επί παντός επιστητού. Ούτως ή άλλως, η Ελλάς «κείται μακράν» από το ενδιαφέρον των κυβερνώντων… νυν και αεί και εις τους αιώνας.
Υ.Γ. 2: Ακούω πολλές φορές κάποιους να υποστηρίζουν πως οι ιδεολογίες κατέρρευσαν, πως πλέον δεν υπάρχουν ηγέτες.
Οι ιδεολογίες δεν κατέρρευσαν, τις κατέρρευσαν αυτοί που τις αντικατέστησαν με δική τους έμπνευση, κακή ερμηνεία και μετάφραση (βλπ. παράφραση) για να τις προσαρμόσουν στη μετριότητα και τη νεοδομημένη ισχύ τους, που στηρίζεται καθαρά στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων.
Πάνω σ’ αυτό το μοντέλο δουλεύει χρόνια ένα κατεστημένο (οικονομική ελίτ- νομενκλατούρα) που ελέγχει τα ΜΜΕ και αποκλείει κάθε τι το υγιές, προβάλλοντας (πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων) μονίμως το μέτριο ως αποτέλεσμα μιας θεσμοθετημένης πλέον αναξιοκρατίας άμεσα συνδεδεμένης με την πολιτική και την οικονομία σε επίπεδο εξουσίας. Ό,τι περισσεύει… εξορίζεται, ή περιθωριοποιείται, ή εξοντώνεται χωρίς να ηρωοποιείται (θα ήταν άλλωστε επιβλαβές και επικίνδυνο για την αφύπνιση του κοιμώμενου λαού).
Μας τοποθέτησαν δίπλα στα πόδια μας ένα κουβά με ακαθαρσίες και μας εκπαίδευσαν να κοιτάζουμε μονίμως κάτω, όπως τα άλογα των αγώνων ιππασίας, θεωρώντας το κάτω ως μόνη προοπτική και εξέλιξη της ζωής μας.
Αντιστροφή λέξεων, αποστροφή θέσεων, αποδοχή αναθέσεων εξ ονόματος, εξ ορισμού και εκ προθέσεως αυτών που επέβαλλαν τη μετριότητά τους ως το μόνο αξιακό σύστημα μιας κατακερματισμένης, φοβικής, χειραγωγημένης και απομονωμένης (έντεχνα) πίσω από μια οθόνη κοινωνίας, που αναπαράγει (εν αγνοία της… έχοντας απολέσει την ταξική της συνείδηση ) ένα προβληματικό ολιγαρχικό σύστημα όπου ο πολίτης έχει πάψει να υφίσταται, μετατρεπόμενος σε έναν… «ελεύθερο» (ως προς την επιλογή αναλώσιμων ειδών – βλπ. την ευδαιμονία της κατανάλωσης) και μονοδιάστατο δούλο, που εκτελεί πιστά και καθ’ υπόδειξιν των ανωτέρων του τις οδηγίες χρήσης της αυτοακύρωσής του.
* Επ. Πρ. Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας, πτ. Πολιτικού Τμήματος Νομικής Σχολής Αθηνών, nemeahistory.blogspot.com
