Δεν είναι προκαθορισμένη η έκβαση των όσων θα ζήσουμε την επόμενη χρονιά. Ας λένε πως θα είναι η χειρότερη χρονιά. Όταν το διαφημίζουν θέλουν να μας υποτάξουν ότι δεν γίνεται αλλιώς παρά να υπομείνουμε μια τυραννία και μια φτώχεια δίχως τέλος.
Να τους απαντήσουμε πως για τη φετινή χρονιά δεν ισχύει κανένας καζαμίας. Όλα είναι πιθανά, ακόμα κι αυτά που γράφουν σαν απραγματοποίητα και χιουμοριστικά στους καζαμίες οι ευθυμογράφοι. Μα θα κάνει ή όχι εκλογές; Θα φύγει με ελικόπτερο ή άλλο μέσο; Θα χρεοκοπήσουμε τον Μάρτιο ή τον Ιούνιο; Θα έχουμε μονοκομματική κυβέρνηση ή κυβέρνηση εθνικής ενότητας; Θα ξεσηκωθεί ο κόσμος και με ποια αιτήματα, θα φοράει πουλόβερ ή κοντομάνικα μπλουζάκια;
Όχι δεν θα περιμένουμε με μοιρολατρικό τρόπο τις εξελίξεις. Πολλά εξαρτώνται από τη λαϊκή αφύπνιση και συμμετοχή. Πολλά εξαρτώνται από το σε ποιο βαθμό και με ποια κατεύθυνση θα οργανωθεί ο λαός. Η «οργάνωση του λαού», μια ξύλινη έκφραση παλαιάς κοπής, θα κρίνει το προς τα πού θα πάνε τα πράγματα. «Οργάνωση λαού» παντού. Σε κάθε χώρο, σε κάθε τόπο. Για την αντίσταση στον οδοστρωτήρα που έβαλαν να μας συνθλίψει, για την υπεράσπιση της ζωής και των παιδιών μας, για μια αξιοπρεπή ζωή, για τη σωτηρία του λαού και του τόπου.
Το 2010 φεύγει και αν αναλογιστούμε, μάθαμε πολλά από αυτό: για τους πολιτικούς μας, για τους ευρωπαίους συμμάχους μας, για τους «φίλους» δανειστές μας, για τις μίζες και τα σκάνδαλα, για το που πρέπει να στηριχθούμε (μόνοι μας και στις δυνάμεις μας). Μάθαμε πως δεν υπάρχει «ατομική λύση», πως χρειάζεται η αλληλεγγύη, πως έχουμε δύναμη, πως όταν είμαστε αποφασισμένοι μας φοβούνται. Μάθαμε από τις ήττες μας. Από τις αυταπάτες και τις διαψεύσεις μας. Μάθαμε όμως και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον στη διαδήλωση, στο σπίτι, τη γειτονιά, παντού. Και θα το μάθουμε πιο πολύ μέσα στο 2011.
Το 2011 ξεκινά μια νέα δεκαετία. Πώς θα είναι αυτή; Πώς θα την διαμορφώσουμε; Τι απολογισμούς θα κάνουμε σαν πολίτες, σαν προοδευτικοί άνθρωποι, σαν συλλογικότητες ανθρώπων που αντιστέκονται, μετά από 10 χρόνια; Κανείς δεν μπορεί να το πει. Ούτε οι αντίπαλοι, οι αστοί μας και οι τροϊκανοί, αισθάνονται καμιά σιγουριά. Το σίγουρο είναι πως το 2011 θα είναι κρίσιμο, από πολλές απόψεις. Στις επάλξεις λοιπόν για ένα ανθρώπινο μέλλον!
Όχι δεν θα περιμένουμε με μοιρολατρικό τρόπο τις εξελίξεις. Πολλά εξαρτώνται από τη λαϊκή αφύπνιση και συμμετοχή. Πολλά εξαρτώνται από το σε ποιο βαθμό και με ποια κατεύθυνση θα οργανωθεί ο λαός. Η «οργάνωση του λαού», μια ξύλινη έκφραση παλαιάς κοπής, θα κρίνει το προς τα πού θα πάνε τα πράγματα. «Οργάνωση λαού» παντού. Σε κάθε χώρο, σε κάθε τόπο. Για την αντίσταση στον οδοστρωτήρα που έβαλαν να μας συνθλίψει, για την υπεράσπιση της ζωής και των παιδιών μας, για μια αξιοπρεπή ζωή, για τη σωτηρία του λαού και του τόπου.
Το 2010 φεύγει και αν αναλογιστούμε, μάθαμε πολλά από αυτό: για τους πολιτικούς μας, για τους ευρωπαίους συμμάχους μας, για τους «φίλους» δανειστές μας, για τις μίζες και τα σκάνδαλα, για το που πρέπει να στηριχθούμε (μόνοι μας και στις δυνάμεις μας). Μάθαμε πως δεν υπάρχει «ατομική λύση», πως χρειάζεται η αλληλεγγύη, πως έχουμε δύναμη, πως όταν είμαστε αποφασισμένοι μας φοβούνται. Μάθαμε από τις ήττες μας. Από τις αυταπάτες και τις διαψεύσεις μας. Μάθαμε όμως και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον στη διαδήλωση, στο σπίτι, τη γειτονιά, παντού. Και θα το μάθουμε πιο πολύ μέσα στο 2011.
Το 2011 ξεκινά μια νέα δεκαετία. Πώς θα είναι αυτή; Πώς θα την διαμορφώσουμε; Τι απολογισμούς θα κάνουμε σαν πολίτες, σαν προοδευτικοί άνθρωποι, σαν συλλογικότητες ανθρώπων που αντιστέκονται, μετά από 10 χρόνια; Κανείς δεν μπορεί να το πει. Ούτε οι αντίπαλοι, οι αστοί μας και οι τροϊκανοί, αισθάνονται καμιά σιγουριά. Το σίγουρο είναι πως το 2011 θα είναι κρίσιμο, από πολλές απόψεις. Στις επάλξεις λοιπόν για ένα ανθρώπινο μέλλον!
Σχόλια
