Την ώρα που γράφεται το σημερινό εράνισμα είναι σε εξέλιξη η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη Ρωσία και δεν είναι γνωστά τα αποτελέσματα. Η συγκεκριμένη επίσκεψη έγινε στόχος επιθέσεων από ένα ευρύ μέτωπο που περιλαμβάνει τη γερμανική πολιτική ελίτ (που επιδιώκει αποκλειστικότητα στη διαχείριση των ρωσικών ενεργειακών πόρων*), δημοσιεύματα όπως του Guardian (που «προειδοποιούσαν» για τον κίνδυνο ο Τσίπρας να μετατραπεί σε «χρήσιμο ηλίθιο» για τον Πούτιν) αλλά και το σημείωμα των εκδοτών των Θέσεων που απαξίωσαν την επίσκεψη (όπως και την αντίστοιχη στην Κίνα) εκτιμώντας ότι «οι “επαφές” με Κίνα και Ρωσία αποτελούν πολιτικούς εξωτισμούς που δίνουν ελπίδα μόνον σε φανατικούς εθνικιστές».
Η κοινή συνισταμένη των παραπάνω επιθέσεων είναι η απαξίωση της ίδιας της χώρας προκειμένου να μην αξιοποιήσει τη γεωστρατηγική θέση της για να επιτύχει την απεμπλοκή της από τις πιέσεις που της ασκούν οι δανειστές και την έξοδο από την κρίση προς όφελος των λαϊκών τάξεων. Δύο, σχετικά πρόσφατες, εξελίξεις πιστοποιούν ότι η αξιοποίηση των σχέσεων με Κίνα και Ρωσία μπορεί πράγματι να ενισχύσει την προσπάθεια της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας στον αγώνα που δίνει: 1. Στις 19 Μαρτίου η κυβέρνηση της Κίνας ανακοίνωσε τα σχέδιά της να χρηματοδοτήσει με το ποσό των 10 δισεκ. δολαρίων την κρατική εταιρία πετρελαίων της Βενεζουέλας και 2. Στις 5 Μαρτίου ο πρωθυπουργός της Ιταλίας επισκέφθηκε τη Μόσχα χωρίς να προκληθούν ανάλογες αντιδράσεις.
Οι επισκέψεις σε Κίνα και Ρωσία επαναφέρουν, επίσης, στη συζήτηση το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει το ξένο κεφάλαιο στη χώρα μας. Μετά τη γερμανική κατοχή και σε συνθήκες αντίστοιχες με τις σημερινές, οι αστοί οικονομολόγοι και οι ελίτ που εκπροσωπούσαν είχαν εκχωρήσει την όποια δυνατότητα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο ξένο κεφάλαιο. Ο Δ. Μπάτσης, στο μνημειώδες έργο του για την ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας στην Ελλάδα, άσκησε σκληρή κριτική στις απόψεις τους: «Οι όροι της παροχής, η μορφή της παροχής και ο έλεγχος για τη διαχείριση των κεφαλαίων αυτών συνομολογούνται με προνομιακά δικαιώματα επέμβασης, κηδεμονίας και ελέγχου σ’ ολόκληρη την ελληνική οικονομία και στην κρατική διοίκηση ή με προνόμια, μονοπωλιακά, προκειμένου για τοποθετήσεις ξένων ιδιωτικών κεφαλαίων. Δεν γίνεται, δηλαδή, διαπραγμάτευση για το δανεισμό των κεφαλαίων με όρους που να περιορίζονται στην οικονομική εξυπηρέτηση των κεφαλαίων, αλλά γίνεται αποδεκτή μια μονόπλευρη υπαγόρευση όρων όχι μόνο για ό,τι αφορά τα κεφάλαια που ζητούνται, αλλά για ολόκληρο το σχέδιο ανασυγκρότησης και αξιοποίησης».
Όμως, παρά τη σκληρή κριτική που διατυπώνει, ο Δ. Μπάτσης δεν είναι, από θέση αρχής, αντίθετος με την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων. Στο ίδιο έργο του αναφέρει ότι «Δεν είμαστε εναντίον της ξένης ενίσχυσης “αυτής καθαυτής”, όπως μερικοί καλοθελητές υποστηρίζουν. Ούτε υποστηρίζουμε πως το ξένο κεφάλαιο θα τοποθετηθεί χωρίς κέρδος. Η οικονομία μας, άμα αναπτυχθεί λεύτερα, μπορεί να εξυπηρετήσει σίγουρα ένα τέτοιο παραγωγικό δάνειο. Είμαστε, όμως, εναντίον κάθε προσπάθειας να χρησιμοποιηθεί η ξένη αυτή ενίσχυση για την υποστήριξη ενός αντιδραστικού πολιτικού καθεστώτος, εναντίον κάθε προσπάθειας να επηρεαστεί η εσωτερική και η εξωτερική πολιτική της χώρας από εκείνους που θα δώσουν την ενίσχυση και θα επιδιώξουν πολιτικά οφέλη, είμαστε εναντίον κάθε προσπάθειας να δοθούν προνόμια στα ξένα επιχειρηματικά συγκροτήματα για την οικονομική εκμετάλλευση της εθνικής εργασίας και των φυσικών πόρων της χώρας».
Στις σημερινές συνθήκες υπάρχουν οι όροι και προϋποθέσεις για την αξιοποίηση επενδυτικών κεφαλαίων από την Κίνα (τη χώρα με τα υψηλότερα συναλλαγματικά αποθέματα στον κόσμο) και τη Ρωσία (που παρά την κρίση διαθέτει συναλλαγματικά αποθέματα που υπερβαίνουν τα 350 δισ. δολάρια) σύμφωνα με τις θέσεις που διατύπωσε πριν από 68 χρόνια ο Δ. Μπάτσης. Αρκεί να προταχθούν τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας και όχι τα ευρωπαϊστικά ιδεολογήματα.
Καλή Ανάσταση!
*Η Γερμανία εισάγει διπλάσια περίπου ποσότητα ρωσικού φυσικού αερίου σε σύγκριση με την Ιταλία, που είναι η δεύτερη χώρα-μέλος της Ευρωζώνης. Παράλληλα, μέσω του βόρειου αγωγού, ελέγχει αποκλειστικά τη μεταφορά ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη (χωρίς τη διαμεσολάβηση της Ουκρανίας).
Ερανιστής: Γιώργος Τοζίδης
