Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Η δήμαρχος της Χιχόν ανακοίνωσε το τέλος των ταυρομαχιών για την πόλη της στη βόρεια Ισπανία, αν και αντιμετωπίζει σφοδρές αντιδράσεις. Σχεδόν κανένα άλλο λόμπι στην Ισπανία δεν είναι πιο ισχυρό από αυτό των ταυρομαχιών. Η 58χρονη πολιτικός από το Σοσιαλιστικό Κόμμα δέχεται σωρεία προσβολών. Αλλά και ΜΜΕ, κόμματα και ενώσεις της επιτίθενται ανοιχτά και με σφοδρότητα.
Υπάρχει όμως και ικανοποίηση: «Μια γενναία απόφαση, είμαστε σε καλό δρόμο!», δήλωσε στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Αΐντα Γκασκόν, πρόεδρος της φιλοζωικής οργάνωσης Anima naturalis. Αλλά η αγανάκτηση κυριαρχεί και δεν είναι μόνο στη Χιχόν αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα. Η γνωστή εφημερίδα «El Mundo» έκανε λόγο για «σκάνδαλο». Το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης στο κοινοβούλιο στη Μαδρίτη, το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (PP), ανακοίνωσε ότι θα κινηθεί νομικά και θα προχωρήσει στη συλλογή υπογραφών κατά του μέτρου.
Αυτό αποτελεί «ιδεολογική κηδεμονία» και «περιορισμό της ελευθερίας των πολιτών της Χιχόν», ανέφερε το κόμμα. Διάσημοι ταυρομάχοι, όπως ο 38χρονος Ελ Γιούλι και ο 44χρονος Καγιετάνο Ροντρίγκεζ, οι οποίοι θεωρούνται οι αγαπημένοι των γυναικών και πρότυπα Ισπανών, χαρακτήρισαν τη δήμαρχο «απαίδευτη» και «ανίκανη».
Παρά τις επιθέσεις αυτές, οι περισσότεροι από τους συναδέλφους της από το ίδιο της το κόμμα αρνήθηκαν να υποστηρίξουν τη δήμαρχο. Σχεδόν όλοι σιωπούν, ειδικά ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ.
Ειδικά από το 2016, όταν δέκα δήμοι και περιφέρειες σε όλη τη χώρα προχώρησαν σε απαγορεύσεις, το Συνταγματικό Δικαστήριο στη Μαδρίτη έκρινε ότι μόνο το κράτος μπορεί να αποφασίσει εάν θα καταργηθεί το έθιμο, επειδή η ταυρομαχία ανακηρύχθηκε εθνικό πολιτιστικό αγαθό το 2013.
Γι’ αυτό και η δήμαρχος Γκονζάλες Ροντρίγκες δεν ανακοίνωσε ότι απαγορεύονται οι ταυρομαχίες, αλλά ότι η κεντρική δημοτική αρένα δεν θα χρησιμοποιείται πλέον για ταυρομαχίες αλλά για άλλες εκδηλώσεις, όπως συναυλίες. Ο Ισπανίδα πολιτικός δήλωσε πως το ποτήρι ξεχείλισε όταν σκοτώθηκαν δύο ταύροι την περασμένη Κυριακή στη Χιχόν με τα ονόματα «φεμινιστής» και «Νιγηριανός».
Mια όχι εντελώς ασήμαντη λεπτομέρεια: ο άνθρωπος που έδωσε το μοιραίο χτύπημα στους δύο ταύρους με τα ονόματα «φεμινιστής» και «Νιγηριανός» δεν είναι άλλος από τον 41χρονο ταυρομάχο Μοράντε δε λα Πουέμπλα, υποστηρικτή του δεξιού λαϊκιστικού κόμματος Vox.
Το κόμμα καλεί σε μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στις ταυρομαχίες στη Μαδρίτη στις 18 Σεπτεμβρίου. Το σύνθημα της διαδήλωσης είναι: «Αποστολή μας η κατάργηση!» Η Γκασκόν παραμένει αισιόδοξη παρά τα εμπόδια. «Είμαι πεπεισμένη ότι οι μέρες των ταυρομαχιών είναι μετρημένες ακόμα κι αν πιθανότατα θα χρειαστούν μερικά χρόνια περισσότερα από ό,τι θα θέλαμε για να καταργηθούν», δήλωσε.
Υπερεντατικές καλλιέργειες ή βιώσιμη ανάπτυξη
Οι τοπικές κοινωνίες και αρχές στην περιοχή Αστακού-Εχινάδων-Καστού-Καλάμου διεκδικούν το αυτονόητο: να σταματήσει η ολοένα και πιο εντατική υποβάθμιση που έχει επέλθει στη θαλάσσια ζώνη της περιοχής τους και να αποκατασταθεί το συντομότερο δυνατόν η περιβαλλοντική καταστροφή που έχει ήδη προκληθεί.
Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος ως επιστημονικός σύμβουλος του Δήμου Ξηρομέρου και της Επιτροπής Αγώνα των πολιτών ενάντια στην ΠΟΑΥ, υλοποίησε επιτόπια έρευνα για την Προκαταρκτική Εκτίμηση των Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων των Υδατοκαλλιεργειών στις Ακτές και τις Νησίδες της Δυτικής Αιτωλοακαρνανίας. Τα αποτελέσματα είναι άκρως ανησυχητικά: η περιοχή γύρω από τις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας μοιάζει με ένα νεκρό τοπίο – κατεστραμμένα θαλάσσια οικοσυστήματα που οφείλονται στην επί δεκαετίες παραμονή των μονάδων στα ίδια σημεία.
Στη δυτική Αιτωλοακαρνανία, εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια, παράγεται το 18-20% της συνολικής εθνικής παραγωγής ιχθυοκαλλιέργειας. Η παραγωγή αυτή όμως γίνεται με υπερενταντικές πρακτικές, κατά παράβαση των όρων αδειοδότησης, όπως π.χ. των όρων που ορίζουν την μετακίνηση των μονάδων ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ούτε καν όταν βρίσκονται μέσα σε κλειστούς κόλπους και αβαθή νερά. Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιες μονάδες παραμένουν μέσα σε κλειστούς κόλπους, εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια.
Στην εποχή μας που η πολιτεία μάς κατακλύζει με εξαγγελίες για αειφόρο, πράσινη και γαλάζια ανάπτυξη, θα περίμενε κανείς να έχει δρομολογήσει την αποκατάσταση της καταστροφής που προκλήθηκε με την ανοχή κρατικών αρχών και δομών. Αντ’ αυτού όμως προγραμματίζει μαζί με το ιχθυοκαλλιεργητικό lobby (το οποίο μάλιστα ανέλαβε και υλοποίησε για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου τον σχεδιασμό των Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών ΠΟΑΥ) την αύξηση κατά 70% της ιχθυοκαλλιεργητικής παραγωγής στις Δυτικές Ακτές της Αιτωλοακαρνανίας. Προφανώς αυτός ο σχεδιασμός έγινε με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ιχθυοκαλλιεργητικού lobby και με την πλήρη παραγκώνιση των τοπικών κοινωνιών, τις οποίες κανείς δεν ρώτησε ποιο είναι το μοντέλο ανάπτυξης που θέλουν οι ίδιοι για τον τόπο τους.
Αξιοσημείωτο είναι μάλιστα ότι ενώ στη συγκεκριμένη περιοχή επί χρόνια έχουν μισθωθεί περίπου 1000 στρέμματα θαλάσσιας έκτασης, τώρα προγραμματίζουν να αυξήσουν την μίσθωση στα 1800 στρέμματα, δεσμεύοντας όμως 41.000 στρέμματα θαλάσσιας έκτασης. Δηλαδή 22 φορές μεγαλύτερη έκταση από αυτή που πρόκειται να αξιοποιήσουν.
The Space Cadet
Τι σχέση μπορεί να έχουν οι επιστήμες του διαστήματος με τον αρχιτεκτονικό φωτισμό, την τέχνη του ήχου, τα εικαστικά, τον σύγχρονο χορό και την χιπ χοπ κουλτούρα; Όλα τα παραπάνω γεφυρώνει ευφυώς η καινούρια παράσταση χορού «The Space Cadet» που παρουσιάζει η ομάδα Third Planet και η χορογράφος Χλόη Αλιγιάννη.
Το έργο φτιάχτηκε με τη λογική της pop-up performance, με τον αυτόνομο σκηνικό χώρο να στήνεται σε απρόσμενες τοποθεσίες. Η πρεμιέρα έγινε στον περίβολο του Αγίου Αθανασίου στη Βωβούσα της Ηπείρου.
Επόμενη στάση: 7 & 8 Σεπτεμβρίου, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Η σημασία του όρου «Space Cadet», τον οποίο δανείζεται και η παράσταση χορού είναι διττή: Είναι ο εκπαιδευόμενος αστροναύτης, αλλά και εκείνος που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Και στους δύο άξονες κινείται το έργο.
Πρόκειται για ένα ποιητικό ταξίδι στο διάστημα, μια κοσμική αναζήτηση μέσω της εμπειρίας ενός αστροναύτη-εξερευνητή. Με τη βοήθεια της κίνησης, του φωτός και του ήχου, κοινό και χορευτής μεταφέροντας συνεχώς σε νέα μέρη, καλύπτοντας μεγάλες αποστάσεις, ενώ στην ουσία παραμένουν σ’ έναν φαινομενικά περιορισμένο χώρο.
Ο ήρωας βρίσκεται σε μια ειδικά διαμορφωμένη εγκατάσταση, η οποία άλλοτε φαντάζει σαν σπίτι, μέσο μεταφοράς, διαστημικό κατασκεύασμα του μέλλοντος και άλλοτε σαν φυλακή, παιχνίδι ή και κόσμος ολόκληρος.
Το «The Space Cadet» αναζητά το σημείο τομής δύο ταξιδιών: Του συλλογικού –με τη μελλοντική πορεία της ανθρωπότητας να κοιτά στ’ άστρα και τη θέση της στο σύμπαν– και του ατομικού που αφορά την εσωτερική, προσωπική αναζήτηση του «ανήκειν» και τη σχέση με το περιβάλλον, τη φύση, το «σπίτι» μας, τη Γη.
Όπως σημειώνει η ομάδα: «Έναυσμα για τη δημιουργία του έργου ήταν το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας και του εμπορικού κόσμου για ταξίδια σε άλλους πλανήτες, πήγες ενέργειας και τουρισμό στο διάστημα και η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, σε αντιδιαστολή με τις πλέον αισθητές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και την πιθανότητα ενός μέλλοντος στο οποίο τα όρια μεταξύ “φυσικού”, “τεχνητού”, “εδώ” και “εκεί” θα είναι θολά.»
