Ενώ το κατοχικό κράτος του Ισραήλ απειλεί ανοιχτά πλέον με ολοκληρωτικό πόλεμο και τον Λίβανο[1], η γενοκτονία στην Παλαιστίνη φαίνεται να περνά σε δεύτερο πλάνο. Μόνο επικοινωνιακά βέβαια, διότι επί του πεδίου συνεχίζεται αμείωτη. Σχολεία, σπίτια, καταφύγια του ΟΗΕ, σκηνές προσφύγων, νοσοκομεία και κέντρα υγείας, αυτοκίνητα και κάρα, κονβόι με τρόφιμα και φάρμακα: όλα είναι «νόμιμοι στόχοι» για τη σιωνιστική ηγεσία, που μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας δρα όπως οι ναζί. Ο νεολογισμός «σιωναζιστές» χαρακτηρίζει σωστά αυτή τη συμμορία. Βέβαια οι εκπρόσωποι της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, περιλαμβανομένων Δυτικών ηγετών, ψελλίζουν κάθε τόσο κάποιες επικρίσεις. Όμως όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι προσχηματικές: μόλις προχθές η ισραηλινή κυβέρνηση ανακοίνωσε περιχαρής ότι απέσπασε από τις ΗΠΑ νέο πακέτο πολεμικής ενίσχυσης, συνολικού ύψους 8,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων (βασικές στρατιωτικές προμήθειες αξίας 3,5 δισ. και συστήματα αεράμυνας αξίας 5,2 δισ.).
Αμέσως μετά ο Νετανιάχου κρέμασε ξανά στα μανταλάκια τον Μπάιντεν, που ισχυρίστηκε ότι η Δυτική πρόταση για εκεχειρία 3 εβδομάδων στο μέτωπο του Λιβάνου έγινε σε συνεννόηση με το Ισραήλ: ο ισραηλινός πρωθυπουργός δήλωσε προκλητικά ότι «δεν απάντησε καν» στην πρόταση, και ότι διέταξε τους στρατηγούς του «να συνεχίσουν τις μάχες με πλήρη ισχύ». Διότι, όπως έχουμε επισημάνει εξαρχής, στόχος της ισραηλινής ηγεσίας είναι να προκαλέσει μια γενικευμένη μεσανατολική σύρραξη που θα αναγκάσει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να πολεμήσουν στο πλευρό της – ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορέσει να ολοκληρώσει την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης, και πιθανόν να σβήσει από τον χάρτη και 2-3 ακόμη χώρες που την ενοχλούν, περιλαμβανομένου του Ιράν. «Έστω» και με πυρηνικά πλήγματα…
Γιατί οι Δυτικές «εκκλήσεις» τους αφήνουν αδιάφορους
Εξίσου εξευτελιστική αντιμετώπιση από τους ισραηλινούς είχαν και ο Μακρόν, και ο Στάρμερ, και η φον ντερ Λάιεν… όλοι δηλαδή οι Δυτικοί ηγέτες που εξίσου υποκριτικά με τις ΗΠΑ καλούν σε εκεχειρία ενώ μπουκώνουν το Ισραήλ με όπλα, πετρέλαιο, μετρητά κ.λπ. Και ταυτόχρονα του κάνουν πλάτες στους διεθνείς οργανισμούς με την εξωφρενική επίκληση του δικαιώματος ενός κατοχικού-γενοκτονικού κράτους στην αυτοάμυνα! Στο δε εσωτερικό των Δυτικών «δημοκρατιών» φιμώνουν, θέτουν εκτός νόμου ή και φυλακίζουν όποιον μιλήσει λίγο παραπάνω από… καθόλου κατά της γενοκτονίας και των εμπρηστών του πολέμου, βαφτίζοντάς τον «αντισημίτη». Τέτοια πράττουν οι Δυτικοί, παρόλο που τη συγκεκριμένη στιγμή ισχυρά τμήματα των ελίτ απεύχονται το άνοιγμα ενός ακόμη πολεμικού μετώπου με άγνωστες συνέπειες. Δεν θέλουμε καν να φανταστούμε τι θα έκαναν εάν επεδίωκαν όλοι μαζί την άμεση επέκταση της σύρραξης!
Γιατί να νοιαστεί λοιπόν ο κάθε εγκληματίας πολέμου για τη Δυτική υποκρισία, όταν παρ’ όλα αυτά ο Αμερικανός υπουργός «Άμυνας» Λόιντ Όστιν δηλώνει ότι «οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να παρέχουν στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ, ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στο Λίβανο και τη Γάζα»; Όταν λέει πως οι ΗΠΑ «δεν θέτουν κόκκινες γραμμές στο Ισραήλ»; Όταν διαβεβαιώνει ότι «θα το εφοδιάζουν πάντοτε με ό,τι χρειάζεται για να προστατεύσει το κυρίαρχο έδαφός του»; Και δεν βρίσκεται ένας από τους τόσους πολυβραβευμένους γίγαντες της αμερικανικής δημοσιογραφίας να ρωτήσει τον υπουργό: Ποιο ακριβώς κυρίαρχο έδαφός του; Ή έστω να του υποδείξει με τρόπο πως το Ισραήλ είναι το μοναδικό κράτος παγκοσμίως που δεν έχει δηλώσει επακριβώς στους διεθνείς οργανισμούς ποια είναι (κατ’ αυτό, έστω) τα σύνορά του – διότι τότε «θα έπρεπε είτε να αποδεχθεί την ύπαρξη έστω και θυλάκων παλαιστινιακών, είτε να διακηρύξει ότι έχει προσαρτήσει με το έτσι θέλω όλα τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη»[2].
Οι ευθύνες είναι παντού
Αναφερόμαστε διαρκώς στα κατορθώματα των πυρομανών σιωναζιστών, και στις πλάτες που τους κάνει η υποκριτική Δύση (η οποία θα μπορούσε να σταματήσει τη σφαγή στη Γάζα, καθώς και τη σύρραξη με τον Λίβανο, απλώς κλείνοντας τη στρόφιγγα προς το Ισραήλ – αλλά δεν το κάνει). Έχουμε επίσης καταγράψει τη συνενοχή των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων και της Άγκυρας[3]. Κοντά σ’ αυτά είναι αναγκαίο να επισημανθεί και η αφωνία του «αντίπαλου δέους», δηλαδή της Μόσχας και του Πεκίνου – μια στάση ντροπιαστική, που συμβάλλει καθοριστικά στην αναποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών. Ακόμη και σε επίπεδο ανώδυνων επικοινωνιακών δηλώσεων, η ρωσική και η κινεζική κυβέρνηση είναι συχνά πιο τσιγκούνικες κι από πολλές Δυτικές κυβερνήσεις – για την παραμικρή βοήθεια προς τις δυνάμεις της Αντίστασης, ή έστω για μια πολιτική έμπρακτης απομόνωσης του Ισραήλ, ούτε λόγος να γίνεται…
Κάπως έτσι η ισραηλινή ελίτ και το διεθνές σιωνιστικό λόμπι (που στις ΗΠΑ είναι κράτος εν κράτει) συνεχίζουν τη «δουλειά» στην Παλαιστίνη, τώρα και στον Λίβανο, φιλοδοξώντας να φτάσουν μέχρι και την Τεχεράνη. Ο Νετανιάχου δηλώνει π.χ. ότι σχεδιάζει να πεθάνει της πείνας τους κατοίκους της Γάζας ώστε «να εξαλειφθεί οριστικά η Χαμάς». Και δεν τρέχει τίποτα. Αποκαλύπτεται με στοιχεία από τους διεθνείς οργανισμούς ότι ο κατοχικός στρατός παρεμποδίζει το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας. Και δεν τρέχει τίποτα. Γράφει η διεθνής ιατρική επιθεώρηση Lancet ότι «ο αριθμός των επιπρόσθετων θανάτων λόγω του υποσιτισμού και της εξαιρετικά σπάνιας παροχής μη επείγουσας περίθαλψης θα είναι εκθετικά μεγαλύτερος από τον αριθμό των νεκρών που σκοτώθηκαν άμεσα από τις ισραηλινές δυνάμεις»[3]. Και δεν τρέχει τίποτα. Ισοπεδώνονται κάθε μέρα (κάθε μέρα!) σχολεία και σπίτια στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο μαζί με τους πρόσφυγες και τους κατοίκους που βρίσκονταν μέσα σ’ αυτά. Και δεν τρέχει τίποτα. Τώρα οι πυρομανείς προωθούν μεθοδικά το σχέδιο να μπουρλοτιάσουν όλη τη Μέση Ανατολή. Και πάλι δεν τρέχει τίποτα. Ή μάλλον τρέχει: ο κ. Μητσοτάκης να διαβεβαιώσει τους εγκληματίες πολέμου ότι η Ελλάδα αποτελεί το στρατηγικό βάθος που δεν διέθεταν ως τώρα, και ο κ. Χριστοδουλίδης να πει στους ίδιους και στους Αμερικανοβρετανούς προστάτες τους «μπάτε σκύλοι στην Κύπρο, αλέστε, κι αλεστικά μη δώσετε».
[1] Βλ. και το άρθρο Επόμενος στόχος ο Λίβανος.
[2] Κοινοί προβοκάτορες (ηλεκτρονική έκδοση του Δρόμου, 3/8/2024).
[3] Ο Άξονας της Ομαλοποίησης (φύλλο 697).
[4] «Excess deaths in Gaza», The Lancet – Global Health (τόμος 12, τεύχος 9, Σεπτέμβριος 2024).
