Οικονομική υποτέλεια, οικονομική ζημιά και εξουθένωση του εργαζόμενου λαού
Το άρθρο του Δ. Μπάτση με τον παραπάνω τίτλο δημοσιεύθηκε στο τεύχος αριθ. 13-14/31/01/1946 του Ανταίου. Ο Δ. Μπάτσης ασκεί δριμεία κριτική στην αγγλοελληνική συμφωνία που είχε μόλις υπογραφεί και αφορούσε στους όρους για τη «βοήθεια» που θα παρείχε η Εργατική κυβέρνηση της Αγγλίας στην Ελλάδα. Ο αναγνώστης και η αναγνώστρια θα βρουν σημαντικές ομοιότητες με τη σημερινή κατάσταση στην πατρίδα μας.
«Οι συνομιλίες αυτές έπρεπε και μπορούσε σε μια βάση μονάχα επάνω να συζητηθούν: Η Ελλάδα σαν σύμμαχη ανεξάρτητη χώρα, νικήτρια του φασισμού στα μέτωπα της Ευρώπης και της Αφρικής και πρωταγωνίστρια ανάμεσα στους λαούς που υποδουλώθηκαν με την δημιουργία της Εθνικής Αντίστασης απαιτεί από τους Συμμάχους της και ειδικώτερα από την Αγγλία: α) Να της αποδώσουν όλους τους πόρους της που βρίσκονται στο εξωτερικό σε χρήμα, σε συνάλλαγμα, σε χρυσό και σε είδος. β) Να τη βοηθήσουν προσωρινά για την παροχή εκείνων των ειδών ανασυγκρότησης που θα ζητήσει και θα διαλέξει η ίδια απ’ όπου θέλει, όταν θέλει και με τους όρους που θέλει. γ) Να της δώσουν το γρηγορώτερο τις επανορθώσεις της, ή, τουλάχιστο πιστώσεις απέναντι των επανορθώσεων και να μην της πετσοκόβουν τις γλίσχρες απαιτήσεις της σε μέσα παραγωγής. δ) Να την αφίσουν ελεύθερη στη διαχείριση των πόρων της και να μην ασκούν κανενός είδους πολιτική, στρατιωτική ή οικονομική επέμβαση στη χώρα μας, ούτε και κανενός είδους έλεγχο, γιατί η χώρα μας θέλει να πάψει να είναι “οφειλέτρια” ανύπαρκτων οφειλών και “ευγνωμοσύνης”, τουλάχιστον προς τους αυτοκρατορικούς εκμεταλλευτές της μιας ολόκληρης εκατονταετίας…
»Το πρώτο γενικό και κύριο χαρακτηριστικό των όρων που συνομολογήθηκαν είναι ότι βάζουν την ελληνική οικονομία κάτω από ένα ολόπλευρο έλεγχο της δήθεν δανείστριάς μας Αγγλίας.
»Ο έλεγχος αυτός παρουσιάζεται με τη μορφή δημοσιονομικού, πιστωτικού, παραγωγικού ελέγχου που απλώνεται ακόμα και στη σφαίρα του εξωτερικού εμπορίου, της κατανάλωσης των ειδών του δελτίου και αυτή τη προσωπική ελευθερία των καταναλωτών που μπορεί να υποβληθούν και σε αναγκαστική εργασία.
»Το δεύτερο γενικό κι’ επίσης κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι οι όροι της συμφωνίας στα σπουδαιότερα σημεία, όχι μόνο δεν ωφελούν αλλά και βλάπτουν την ελληνική οικονομία. Ειδικώτερα: α) Δεν της προσθέτουν κανένα καινούριο πόρο από αυτούς που δικαιούται. β) Την στρέφουν πάλι αποκλειστικά στην εξωτερική βοήθεια για την κάλυψη των αναγκών της σε εφόδια κατανάλωσης ιδίως και δεν της δίνουν την δυνατότητα να εντατικοποιήσει και να ξεδιπλώσει όλες τις εσωτερικές δυνατότητες κινητοποίησης του εσωτερικού μηχανισμού της. γ) Χτυπάν το βιωτικό επίπεδο του εργαζόμενου λαού και ελαττώνουν έτσι την απόδοση και την παραγωγικότητα της δουλειάς του…
»Όσον αφορά τον τομέα της παραγωγής, των τιμών, των μισθών και του βιωτικού επιπέδου διαπιστώνουμε:
»α) Ότι όλη η παραγωγική και καταναλωτική κίνηση της χώρας ελέγχεται από “συμβούλους” Άγγλους σε κάθε Υπουργείο και μια μεγάλη συμβουλευτική τεχνικοοικονομική επιτροπή. Η συμφωνία μάλιστα κάνει ωρισμένες υποχρεωτικού χαρακτήρα “συστάσεις” που η Ελληνική Κυβέρνηση παίρνει την υποχρέωση να τηρήσει.
»β) Ο έλεγχος και οι συστάσεις αυτές έχουν το μοναδικό σκοπό να ρίξουν όλο το βάρος της αντιοικονομικής συμφωνίας στα εργαζόμενα στρώματα του λαού.
»γ) Ειδικώτερα αυτό γίνεται με την αύξηση των φορολογιών, τον καθορισμό σταθερών μισθών, την ελάττωση των δωρεάν δελτίων τροφίμων για τους απόρους, την καταναγκαστική εργασία και την ύψωση των τιμών δελτίου.
»Με άλλα λόγια όπως κι’ επί Βαρβαρέσου* η αναστολή του πληθωρισμού και ο περιορισμός των πόρων της οικονομίας επιδιώκεται με επιβάρυνση του λαϊκού εισοδήματος. Οι όροι αυτοί κάνουν υποτελή και άμεσα ελεγχόμενη όλη την εθνική εργασία της χώρας ενώ δεν θίγουν τα προνόμια του ξένου κεφαλαίου και της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας των τραπεζοβιομηχανικών συγκροτημάτων».
*Ο Κυριάκος Βαρβαρέσος διετέλεσε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος το χρονικό διάστημα Ιανουάριος 1939-Σεπτέμβριος 1944 και Ιανουάριος 1945-Σεπτέμβριος 1945.
Ερανιστής: Γιώργος Τοζίδης
