Συνεδρίασαν οι «μεγάλοι» του κόσμου τούτου στη Βιέννη αυτή την εβδομάδα ώστε να αποφασίσουν την τύχη της Συρίας, με τη συμμετοχή και περιφερειακών δυνάμεων (Ιράν, Τουρκία, Σαουδική Αραβία κ.ά.). Οι μοναδικοί που απουσίαζαν ήταν οι… Σύριοι, οιασδήποτε πλευράς. Πολλοί από όσους συμμετείχαν στην «ειρηνευτική προσπάθεια» ήταν αυτοί ακριβώς που πυροδότησαν την εμφύλια σύρραξη, εξοπλίζοντας μεταξύ άλλων την ισλαμική «αντιπολίτευση». Έτσι κατάφεραν να ανατινάξουν άλλη μία χώρα, διαλύοντας και το ειρηνικό δημοκρατικό κίνημα που δεν έλεγχαν, το οποίο συνετρίβη ανάμεσα στις ένοπλες μυλόπετρες των πάσης φύσεως ισλαμιστών και του καθεστώτος Άσαντ. Η «νέα Μέση Ανατολή» που πλάσαρε στην ανθρωπότητα η Δύση ως σχέδιο για μια μεγαλύτερη τάχα σταθερότητα, μέχρι στιγμής έχει μεταφραστεί μόνο σε γενικευμένη αιματοχυσία, σωρούς ερειπίων και πρωτοφανή βαρβαρότητα…
Οι συνέπειες που δεν προέβλεψαν
«Κατόρθωσαν» ακόμη –υποδαυλίζοντας τη συνέχιση της σύγκρουσης και αποτυγχάνοντας ώς τώρα να συμφωνήσουν μεταξύ τους στο αν και πώς θα διαμελίσουν τη Συρία– να προκαλέσουν τεράστια προσφυγικά κύματα που δεν περιορίζονται πλέον στις γειτονικές χώρες (Τουρκία, Ιορδανία, Λίβανο κ.ά.), αλλά κατευθύνονται και προς την Ευρώπη – κύματα τα οποία δεν είχαν προβλέψει και είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που υποχρεώνουν τους Δυτικούς να συνομιλήσουν με τους στρατηγικούς αντιπάλους τους όπως η Ρωσία, που πλέον παίρνει κι αυτή άμεσα μέρος στον διεθνοποιημένο συριακό «εμφύλιο», και να προσπαθήσουν να βρουν μια νέα διευθέτηση. Έχουν να αντιμετωπίσουν βέβαια και πολλές άλλες παράπλευρες συνέπειες των πολεμικών τυχοδιωκτισμών τους, οι οποίες οξύνουν τις εσωτερικές αντιθέσεις τους και τις τριβές με τους περιφερειακούς συμμάχους τους: την ανάδειξη και σχετική σταθεροποίηση μιας παράλληλης και δημοφιλούς κουρδικής εξουσίας στο συριακό Κουρδιστάν, ή την πλήρη «αυτονόμηση» του Ισλαμικού Κράτους.
Το «αγκάθι» του Άσαντ
Αυτό που επιτεύχθηκε τελικά στη Βιέννη ήταν μια… εξουσιοδότηση του ΟΗΕ (έχουν πέσει οι μάσκες: είναι οι ιμπεριαλιστές που αποφασίζουν ακόμη και τυπικά πλέον) να επιχειρήσει ένα νέο γύρο διαβουλεύσεων ώστε να βρεθεί μια λύση. Παραμένει όμως ένα μεγάλο αγκάθι: η τύχη του καθεστώτος του Άσαντ, που υποστηρίζεται σθεναρά από το Ιράν και από ισχυρά κινήματα της περιοχής, όπως η λιβανέζικη Χεζμπολά. Χρησιμοποιείται επίσης από το Κρεμλίνο, που επεμβαίνει δυναμικά στη Συρία καθιστώντας σαφές ότι δεν θα αποδεχθεί αμαχητί μια λύση σε βάρος της Ρωσίας, ούτε στη Μέση Ανατολή ούτε και βορειότερα – δηλαδή στην Ουκρανία. Για πρώτη φορά όμως στη Βιέννη ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σ. Λαβρόφ προχώρησε στην αμφίσημη δήλωση ότι «ο συριακός λαός θα αποφασίσει για την τύχη του Άσαντ», υπονοώντας ότι το Κρεμλίνο μπορεί και να τον θυσιάσει αν εξασφαλιστούν τα συμφέροντά του στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή. Αντίστοιχα και οι ΗΠΑ κατέβασαν κάπως τους τόνους, όπως και η Γερμανία, που πιέζεται από το προσφυγικό ρεύμα και δεν θέλει να ψυχράνει κι άλλο τις σχέσεις της με τη Ρωσία.
Οι αδιάλλακτοι: σουνίτες και… κοσμοπολίτες
Στον αντίποδα βρίσκονται οι «αδιάλλακτες» αντιδραστικές σουνιτικές χώρες, με σημαντικότερες ανάμεσά τους την Τουρκία του Ερντογάν (που απειλείται από τυχόν εδραίωση των κουρδικών καντονιών στη Ροζάβα κι έχει βλέψεις στη μοιρασιά της συριακής λείας) και τη θεοκρατική σαουδαραβική μοναρχία – μπροστά στην οποία το Ιράν μοιάζει με… φιλελεύθερη δυτική χώρα. Αυτές οι περιφερειακές δυνάμεις ενίσχυσαν, και εξακολουθούν να ενισχύουν, την ένοπλη αντιπολίτευση στον Άσαντ, στις τάξεις της οποίας συμμετέχουν χιλιάδες Τζιχαντιστές από δεκάδες χώρες. Ο βασικότερος δυτικός σύμμαχος της σουνιτικής αδιαλλαξίας είναι η… πεφωτισμένη και δημοκρατική Γαλλία! Προχτές ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ, ο οποίος θεωρεί ότι η Γαλλία δικαιούται να έχει ένα λόγο παραπάνω αφού η Συρία ήταν αποικία της (…), επανέλαβε με θράσος ότι «ο Άσαντ δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να αποτελέσει μέρος του μέλλοντος της χώρας», εμφανιζόμενος έτσι πιο αδιάλλακτος κι από τον Ομπάμα. Και για να δείξει ότι το εννοεί, ανακοίνωσε ότι η Γαλλία στέλνει στην περιοχή το αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ» το οποίο, λέει, «θα συμμετάσχει (κι αυτό!) στην καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους». Προφανώς στοχεύοντας κυρίως τις δυνάμεις που υποστηρίζουν τον Άσαντ, όπως οι Ρώσοι, που επίσης «στοχεύουν το Ισλαμικό Κράτος», βομβαρδίζουν και τους υπόλοιπους αντιπάλους του Άσαντ… Το αιματοβαμμένο θρίλερ συνεχίζεται.
Ερρίκος Φινάλης
