Δεν είναι μόνο αυτά που βιώνουμε. Είναι και η ψυχρή αποτύπωσή τους σε νούμερα και στατιστικές, που κάθε τόσο αναρτώνται σε οθόνες και πρωτοσέλιδα.
Έτσι, η δραματικότητα και η ένταση αποκτούν παραδόξως βαθύτερες διαστάσεις, γιατί πια τα ποσοστά και οι συγκρίσεις δεν συσκοτίζουν, αλλά αντιθέτως σαν μεγεθυντικοί φακοί φωτίζουν πολύπλευρα σε πραγματικό χρόνο την καταστροφή, που συντελείται. Αδιαμφισβήτητα στοιχεία, πριν κλείσουν τρία χρόνια αλλεπάλληλης «σωτηρίας», θα μπορούσαν να συνθέσουν με κάθε ακρίβεια τη Μαύρη Βίβλο των Μνημονίων.Από τα δεδομένα της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, μόνο ένας δείκτης θα αρκούσε, τώρα που η «βιωσιμότητα του χρέους» κυριαρχεί στην επικαιρότητα. Χωρίς την πρωτοφανή -σε καιρό ειρήνης- ύφεση, το χρέος θα καταμετρούνταν στο 148% του ΑΕΠ κι όχι στα σημερινά επίπεδα του 190%! Αλλά υπάρχουν και πιο ειδικές παράμετροι. Η απώλεια εισοδήματος των νοικοκυριών μεταξύ του 2009 και του 2012 υπολογίζεται στα 31,7 δισ. ευρώ. Ο τζίρος στην αγορά μειώθηκε κατά 17 δισ., ενώ κατά 14,7 δισ. μειώθηκαν οι αποταμιεύσεις στις τράπεζες. Σε συνθήκες τέτοιας άγριας αφαίμαξης η φορολογική λεηλασία εκτινάχθηκε κατά 37,3%! Μια κοινωνία που δεν ζει. Στο «δεν ζει» τα εισαγωγικά απαλείφονται, είναι προφανές γιατί. Οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονιών, στην τελευταία τριετία, φτάνουν τις 3.124, ενώ από το 2000 ώς το 2009 (σε τριπλάσια χρονική διάρκεια) είχαν καταγραφεί 3.661. Οι κρατικές υπηρεσίες ομολογούν, πως εδώ υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα, που αναγορεύει την… Ελληνική Αστυνομία στο μόνο αρμόδιο φορέα συλλογής των αντίστοιχων στοιχείων. Σε ένα εύγλωττο ανάλογο μέγεθος τα ψυχιατρικά τμήματα των νοσοκομείων υπολογίζουν αύξηση στα κρούσματα κατάθλιψης πάνω από 125%! Τα πρόσωπα αυτής της φρικτής λίστας δεν είναι δύσκολο να τα αναγνωρίσουμε. Όλο και πιο δίπλα μας σκάνε σαν βόμβα ειδήσεις για συνανθρώπους μας, που βάζουν μόνοι τους τέλος στον αφόρητο αργό θάνατο της φτώχειας και της ανεργίας. Ήταν παραγωγικοί, είχαν όνειρα και προσδοκίες, πολλοί είχαν ήδη κάνει παιδιά, ήταν οι ίδιοι «παιδιά», νέοι, που βρέθηκαν από τη μία μέρα στην άλλη εγκλωβισμένοι, χωρίς οδό διαφυγής. Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (το ΕΚΚΕ βρίσκεται το ίδιο στη… λίστα της διάλυσης των δημόσιων φορέων) το 58% των οικογενειών, που και οι δύο γονείς είναι άνεργοι βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Μέσα σε μία διετία χάθηκε το 1/3 των θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν από το 1991 ώς το 2008, ενώ πλέον έχουμε φτάσει τις 30.000 ώς 50.000 απολύσεις το μήνα. Και κάτι ακόμα. Ανακοινώθηκε πάνω από 30% αύξηση των νέων κρουσμάτων του AIDS σε σχέση με πέρυσι, όταν ήδη είχε καταγραφεί μεγάλη έξαρση. Να, λοιπόν, η δεξαμενή του ζόφου, που η συγκυβέρνηση Σαμαρά δεν έχει καμία αναστολή να την τροφοδοτεί καθημερινά με νέες μαύρες λίστες. Είναι οι απολύσεις στο Δημόσιο και η κατάργηση οργανισμών, είναι ο στραγγαλισμός της εμπορικής τάξης και ο εξανδραποδισμός των «απασχολήσιμων» στην άγρια ζούγκλα της αγοράς εργασίας. Η κοινωνία δεν θα συνεργήσει σε υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Το δηλώνει με κάθε τρόπο. Κι έχει ήδη στη συνείδησή της ολοκληρώσει τη δική της λίστα προγραφής και ανατροπής: όλων αυτών των ανδρείκελων, που από τα υπουργικά έδρανα εκτελούν το συμβόλαιο θανάτου της χώρας.
