Μέσα στον ορυμαγδό των καταιγιστικών εξελίξεων τι διακρίνεται ως κύριο για τη λαϊκή υπόθεση;
Τίθεται επί τάπητος η ρεαλιστική δυνατότητα της αντίστασης και του ανοίγματος ενός άλλου δρόμου. Η ακύρωση των τελεσιγράφων, η ανατροπή των εμφανιζόμενων ως αδήριτων συσχετισμών και το άνοιγμα μιας νέας προοπτικής, όλα τούτα μέχρι τώρα διακηρύσσονταν και περιγράφονταν.
Όμως, πια, η απαλλαγή από τα καταναγκαστικά δεσμά και η διέξοδος απέναντι στη σύνθλιψη και τον καταστροφισμό αναβαθμίζονται σαν υπαρκτές εναλλακτικές δυνατότητες. Το ειδικό καθεστώς των μνημονίων και η επικυριαρχία της τρόικας συνεπάγονται ευθεία υπονόμευση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας για όσους πέσουν στην παγίδα των εκβιασμών.
Ελλάδα και Κύπρος: αποκτά χαρακτήρα αγώνα επιβίωσης η συμπαράταξη των λαών.Οι εξελίξεις είναι άδηλες, αλλά μήπως αυτό δεν είναι ήδη ένα πρώτο ελπιδοφόρο στοιχείο μετά το αποφασιστικό «όχι» του κυπριακού λαού και της κυπριακής Βουλής; Ποια συνήθης… πορεία των πραγμάτων ακολουθείται εδώ και μία τριετία για ένα προς ένα τα υποψήφια πειραματόζωα; Η τρόικα (Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ) θέτει το πλαίσιο, εκβιάζει και απειλεί, εκδίδει την καταδικαστική «διάσωση» και στη συνέχεια το Κοινοβούλιο της προγραμμένης χώρας έτσι ή αλλιώς υπερψηφίζει και ο εφιάλτης ξεκινάει.
Τώρα το Κοινοβούλιο στην Κύπρο επαναπροσδιορίζει το περιεχόμενο και την ουσία της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας, περιφρονεί τα τελεσίγραφα και αυτομάτως το οπλοστάσιο της τρομοκράτησης λαών και χωρών φαντάζει απογυμνωμένο από την παντοδύναμη ισχύ που το περιέβαλε ώς χτες. Βέβαια οι εκφοβισμοί επαναλαμβάνονται και κλιμακώνονται, ο κλοιός σφίγγει, αλλά είναι σαφές πως το δοκιμασμένο σενάριο του επαναλαμβανόμενου πειθαναγκασμού έχει «τσακίσει». Οι έως τώρα άτεγκτοι και αλαζόνες των Βρυξελλών, του Βερολίνου και του ΔΝΤ είναι εμφανές πως βρίσκονται σε όλο και δυσκολότερη θέση. Όσο είναι υποχρεωμένοι να εξαπολύουν τις συνήθεις απειλές τους, προδίδουν ωμό κυνισμό και φαρισαϊσμό, ενώ ταυτόχρονα βγαίνουν στην επιφάνεια και οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κυριαρχεί η αποκρουστική οσμή της σύγκρουσης με λεία την από κάθε άποψη πολύτιμη ζώνη της Ν.Α. Μεσογείου.
Το οικονομικό πρόγραμμα της διάσωσης της Κύπρου αποκαλύπτεται κάθε άλλο παρά «οικονομικό» στον πυρήνα του. Είναι λογικό να μην μπορεί να εξηγηθεί η αντίφαση της αποσταθεροποίησης που ελλοχεύει για την Ευρωζώνη, διά μέσου της κατάσχεσης των τραπεζικών καταθέσεων και ταυτόχρονα της επαγγελίας της διάσωσης του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου. Μόνο η διάσταση της σύνθλιψης της οικονομικής υπόστασης της χώρας και παράλληλα της υπονόμευσης της κυριαρχίας και της αρπαγής των ενεργειακών κοιτασμάτων της, μπορεί να εξηγήσει ένα σχέδιο, που στον πυρήνα του βρίσκεται η ηγεμονική στρατηγική της Γερμανίας, που στην παρούσα φάση δορυφοροποιεί τις βασικές δυνάμεις της Ευρωζώνης και καθυποτάσσει και εξαθλιώνει τον Νότο.
Είναι προφανές πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα σκέτα νεοφιλελεύθερο σχέδιο. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει ενεργοποιήσει το φορτίο τεκτονικών γεωπολιτικών συγκρούσεων και το πρόγραμμα περιλαμβάνει την κονιορτοποίηση κρατικών υποστάσεων, εθνικών οντοτήτων και δημοκρατικών συγκροτήσεων.
Αυτή τη μοίρα επιφυλάσσουν για την Ελλάδα και την Κύπρο και το ελλαδικό πολιτικό σύστημα απροκάλυπτα εκτίθεται με την προδοτική του στάση. Όχι μόνο για ιστορικούς λόγους αδελφικών και ακατάλυτων δεσμών των δύο λαών, σήμερα αναδεικνύεται και πάλι η αγωνιστική και αντιστασιακή συμπαράταξη των δύο χωρών ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση διεξόδου και σωτηρίας.
Οι λαοί το μπορούν!
