Ποιος το θυμάται; Η αρχή έγινε με το περίφημο 70-30% του μνημονίου. Το 70% μπορούσε να γίνει αποδεκτό από τον υπουργό Οικονομίας Γ. Βαρουφάκη, το 30% ήταν «τοξικό» και έπρεπε να αντικατασταθεί από πιο έξυπνες λύσεις.
Το πρώτο πάγωμα διαδέχθηκε δεύτερο. Η νέα ιδέα αποκαλέστηκε σύγχρονο-έξυπνο «εργαλείο χρηματοπιστωτικής μηχανικής». Στόχο είχε το «πάγωμα» του χρέους και την αποπληρωμή του από τις επόμενες γενιές. Τι και αν πήγαιναν περίπατο οι συνεδριακές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και οι προεκλογικές μας δεσμεύσεις για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρες ανάπτυξης; Τι και αν κανείς δεν αποφάσισε, δεν ρωτήθηκε καν, για την υπουργική εξαγγελία; Αλλά και αυτό ήταν λίγο. Όχι πολύ αργότερα, αντικαταστάθηκε με την επιβεβαίωση ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών και μάλιστα στο «διηνεκές». Αποτελούσε φαίνεται η ρήση του υπουργού «έξυπνο» τακτικό ελιγμό μιας «συμφωνίας γέφυρας» που μετά την ολοκλήρωσή της θα άνοιγε το θέμα του ελληνικού χρέους ως την κορυφαία μάχη, όπως και πράγματι είναι. Και εκτιμήθηκε ότι η υπουργική διαβεβαίωση ή θα «κοιμίσει» προσωρινά τους δανειστές ή θα βελτιώσει αποφασιστικά τη διαπραγματευτική θέση της χώρας στην τελική και καθοριστική μάχη. Ας είναι…
Και στο μεταξύ, τρεις μήνες μετά τις εκλογές και δύο μετά την ενδιάμεση συμφωνία του Φλεβάρη, η χώρα, σαν αποτέλεσμα του οικονομικού στραγγαλισμού που μεθοδεύτηκε από την τρόικα, βρίσκεται σε δυσμενέστερη οικονομική κατάσταση όσον αφορά τα οικονομικά της διαθέσιμα, έχοντας την «ικανοποίηση» ότι είναι η μοναδική χώρα παγκόσμια που ξεπληρώνει επί 9 μήνες τις διεθνείς της υποχρεώσεις χωρίς καμιά πίστωση.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι αν από αυτή την πορεία βελτιώθηκε ή όχι η διαπραγματευτική θέση της χώρας. Αν βρίσκεται σε πιο πλεονεκτική θέση έναντι των δανειστών της στην τελική ευθεία της διαπραγμάτευσης.
Οι χθεσινές δηλώσεις της Α. Μέρκελ, στη συνάντησή της με τον Α. Τσίπρα, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής για το μεταναστευτικό, ότι δηλαδή πρέπει «να γίνουν τα πάντα ώστε να μη μείνει η Ελλάδα από ρευστό» μπορεί να ανοίγει παράθυρα στο να αποφευχθεί μια χρεοκοπία, καθόλου δεν βεβαιώνει, όμως, ότι το τίμημα δεν θα είναι εξαιρετικά επώδυνο για την κοινωνία και τη χώρα.
Και δυστυχώς οι χρησμοί του Έλληνα υπουργού Οικονομικών μάς προϊδεάζουν. Σε κείμενο που δόθηκε στην ιστοσελίδα Project Syndicate, ο Γ. Βαρουφάκης σημειώνει: «Η κυβέρνησή μας είναι πρόθυμη να εξορθολογήσει το συνταξιοδοτικό σύστημα (για παράδειγμα, με τον περιορισμό της πρόωρης συνταξιοδότησης), να προχωρήσει με τη μερική ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, την αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, που έχουν οδηγήσει σε φραγή τα πιστωτικά κυκλώματα της οικονομίας, τη δημιουργία ενός πλήρως ανεξάρτητου σώματος φορολογίας, και ώθηση της επιχειρηματικότητας». Την ίδια μέρα μιλώντας στο 20ό Banking Forum επανέλαβε ότι έχει ζητηθεί η συμβολή του ΟΟΣΑ και του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας για τη δημιουργία ενός νέου μοντέλου συλλογικών συμβάσεων αδειάζοντας τις πρωτοβουλίες του υπ. Εργασίας Π. Σκουρλέτη. Στην ίδια ομιλία, παραβιάζοντας μια ακόμα κόκκινη γραμμή, παραδέχθηκε ότι υπάρχουν προβλήματα στο ασφαλιστικό λόγω της ανεργίας και μαύρης εργασίας και πρότεινε σαν «έξυπνη» λύση να απαλλαχθούν από εργοδοτικές εισφορές οι νέες εταιρείες, οι λεγόμενες «starts ups», μέχρι «να αποκτήσουν εισοδήματα και χωρίς να συνδέονται οι εισφορές με τα εισοδήματά τους». Αυτό θα πει έξυπνη ιδέα, σύμφωνη με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην πραγματικότητα οι νέες… έξυπνες ιδέες του υπουργού ανοίγουν όλα τα θέματα που η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε «κόκκινες γραμμές» στη συζήτηση με τους «θεσμούς». Το χειρότερο είναι ότι οι ιδέες-χρησμοί του Γ. Βαρουφάκη δεν γίνονται χωρίς την αναγκαία κάλυψη, ώστε σύντομα να αναδεικνύονται σε κυβερνητικές επιλογές. Και αυτό δεν μπορεί να είναι, χωρίς συζήτηση από τα μέλη και τις κομματικές διεργασίες, αδιαμαρτύρητα αποδεκτό.
Σ.Π.
