Ώρες-ώρες έχει κανείς την εντύπωση ότι η τραμπική διοίκηση παραληρεί. Ιδίως όταν διαπιστώνει ότι η επιδιωκόμενη αναστήλωση των ΗΠΑ καθυστερεί επειδή η υπόλοιπη ανθρωπότητα δεν συμμορφώνεται γρήγορα και χωρίς αντιρρήσεις. Κι είναι αλήθεια ότι οι στρατηγικοί αντίπαλοι –με πρώτους τους Κινέζους και τους Ρώσους– χαμογελούν, συζητούν, αλλά επί της ουσίας δεν κάνουν πίσω. Έπειτα, και το Ιράν τολμά να εξακολουθεί να αναπνέει, η Βενεζουέλα δεν υψώνει λευκή σημαία, η Γάζα αργεί να «τακτοποιηθεί», το Μεξικό δεν στέκεται σούζα. Ακόμη και καμπόσοι σύμμαχοι απογοητεύουν: η Γροιλανδία προσώρας δεν πωλείται, κι ο Καναδάς δεν σπεύδει να γίνει η 51η πολιτεία. Αν δεν υπήρχαν και οι Ευρωπαίοι, οι τόσο πρόθυμοι να αυτοκτονήσουν (και να πληρώσουν και πρόστιμο από πάνω), η κατάσταση θα ήταν εντελώς εξοργιστική για τον τραμπισμό…
Οπότε τι κάνει η Ουάσιγκτον; Καταρχήν απειλεί ότι θα αρχίσει «άμεσα» τις πυρηνικές δοκιμές – πράγμα τεχνικά αδύνατο, οπότε για την ώρα περιορίζεται σε δοκιμές διηπειρωτικών πυραύλων… Πάντως ωθεί σε μια νέα κούρσα απόκτησης όλο και πιο ολέθριων όπλων, και φυσικά κλιμάκωσης του κινδύνου να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα εναντίον αντιπάλων. Κι έπειτα προβαίνει σε επιθετικές κινήσεις και στην εξαπόλυση «προειδοποιήσεων» προς όλες τις κατευθύνσεις. Έτσι, μέσα σε αυτήν μόνο την εβδομάδα, οι ΗΠΑ:
- Εξακολούθησαν να πλήττουν πλοιάρια στην Καραϊβική, και να σκοτώνουν αμάχους που επέβαιναν σε αυτά (τουλάχιστον 60 σε 14 επιθέσεις το τελευταίο δίμηνο), ασκώντας… αυτοάμυνα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές τους.
- Άρχισαν να συγκεντρώνουν ισχυρές δυνάμεις σε ανασυγκροτούμενες στρατιωτικές βάσεις, μεταξύ άλλων στο Πουέρτο Ρίκο, στα πλαίσια προετοιμασιών για ανοιχτή επίθεση ή και χερσαία εισβολή στην «απείθαρχη» Βενεζουέλα.
- Διέρρευσαν μέσω ΜΜΕ ότι εξετάζουν το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων σε εδάφη του Μεξικού «για την καταπολέμηση των ναρκωτικών», προκαλώντας την αντίδραση της Μεξικανής προέδρου Σέινμπαουμ.
- Ξαφνικά δήλωσαν, δια στόματος Τραμπ, ότι σχεδιάζουν στρατιωτική επέμβαση στην πολυπληθέστερη αφρικανική χώρα, την (και πετρελαιοπαραγωγό) Νιγηρία, «για την προστασία των απειλούμενων χριστιανικών πληθυσμών»!
Με αυτήν την τελευταία, εκ πρώτης όψεως εντελώς ουρανοκατέβατη «εκδήλωση ενδιαφέροντος» για μια χώρα πολύ μακριά από τη λεγόμενη πίσω αυλή των ΗΠΑ, καθίσταται έκδηλη η ανυπομονησία της τραμπικής διοίκησης να επιδείξει σιδηρά πυγμή προς την υπόλοιπη ανθρωπότητα, με οποιοδήποτε πρόσχημα. Ακόμη κι αν οι απειλές για στρατιωτική δράση στο Μεξικό ή στη Νιγηρία καθοδηγούνται σε μεγάλο βαθμό από επικοινωνιακές ανάγκες του ολοένα προβληματικότερου «εσωτερικού μετώπου» (ενώ για τη Βενεζουέλα η άμεση απειλή είναι πολύ πιο πραγματική), γίνεται πια πασιφανής η διεθνώς αποσταθεροποιητική πολιτική των ΗΠΑ – οι οποίες δείχνουν ικανές για τα πάντα στην προσπάθειά τους να ανασχέσουν τη διαρκώς πτωτική πορεία της ισχύος, της επιρροής και του κύρους τους σε παγκόσμιο επίπεδο.
