Του Κώστα Γκιώνη
Για μια ακόμα φορά, άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως και τα τέρατα βγήκαν σεργιάνι στους αιματοβαμμένους δρόμους της πολύπαθης Μέσης Ανατολής. Για πρώτη φορά είδαμε σε τέτοια έκταση ένα τόσο μεγάλο αιματοκύλισμα με νεκρούς Ισραηλινούς πολίτες, κάτι δηλαδή ανάλογο που γίνεται εδώ και δεκαετίες με χιλιάδες νεκρούς από τη μεριά των Παλαιστινίων, και κανένα δάκρυ δεν κυλάει στα τροφαντά μαγουλάκια των επιλεκτικών ανθρωπιστών της δυτικής βαρβαρίας.
Ο φαύλος κύκλος του αίματος δεν θα σταματήσει. Η τρομερή εκδικητικότητα θα γεννήσει μια καινούργια φουρνιά απελπισμένων, οι οποίοι θα φουντώσουν μελλοντικές φωτιές. Όλα αυτά σίγουρα βοηθάνε μόνο τη μία πλευρά, που σιγά και βασανιστικά εξαφανίζει την άλλη πλευρά εδώ και δεκαετίες. Ας ελπίζουμε να μην εμπλακούν στον χορό του θανάτου κι άλλες χώρες, γιατί τότε δεν θα υπάρχει γυρισμός…
Ο 41% βέβαια έτρεξε να επισκεφτεί τη σωστή μεριά της ιστορίας και να στείλει το μήνυμα ότι μπορούμε και χειρότερα, με την ανεπανάληπτη δήλωση «ό,τι συμβεί μην έχει μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος», όταν ήδη υπάρχουν χιλιάδες νεκροί. Ποιο είναι αυτό το ανθρωπιστικό νούμερο που αντέχει η ανθρωπιά του, ας μας το καθορίσει, να ξέρουμε κι εμείς πού να στεναχωρηθούμε.
Κάποια «κυρία» της τηλεόρασης, συγκλονισμένη από την τρομοκρατική ενέργεια, με μεγάλη άνεση δικαιολογούσε τις κατεδαφίσεις ολόκληρων τετραγώνων λέγοντας το πόσο στενοί είναι οι δρόμοι της Γάζας και ότι δεν θα μπορούσαν να περάσουν τα μεγάλα τανκς. Το ότι κάτω από τα οικοδομικά τετράγωνα υπήρχαν εκατοντάδες χαμένες ψυχές ούτε που την ακούμπησε την αργυρώνητη ψυχοπονιάρα.
Στα καθ’ ημάς, παρακολουθούμε με χρονοκαθυστέρηση τη διάλυση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της καθ’ υπέρβαση επονομαζόμενης αριστεράς. Το ξεκατίνιασμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι κάτι καθημερινό εδώ και καιρό. Ενδεικτικά έχω κρατήσει μερικά: «Είναι πού υπάρχουν κι αυτά τα ρημαδοαριστερόμετρα, οι αμπελοφιλοσοφίες κι ο Γκράμσι»… «Άντε ένας-ένας να ξεβρωμίσει το κόμμα να πάμε μπροστά»… «Στα τσακίδια κι αυτός και η ομπρέλα και οι ξαπλώστρες μαζί»!
Βέβαια κι αυτοί που βγήκαν στα κάγκελα παθαίνοντας ξαφνικά αριστερά, ήταν οι ίδιοι που μας είπαν ότι δεν καταλάβαμε το ερώτημα του δημοψηφίσματος, που ψήφιζαν μνημόνια, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, χρηματιστήριο ενέργειας. Και που όταν δεν ήταν στην εξουσία μας έλεγαν να μην πληρώνουμε τον ΕΝΦΙΑ, και όταν βγήκαν μας έκαναν τις 100 δόσεις για να τα πληρώσουμε λίγα-λίγα… Σίγουρα ούτε αυτοί που «κέρδισαν» αλλά ούτε αυτοί που «έχασαν» έχουν σχέση με την αριστερά. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το μαγαζί γωνία, οι κρατικές επιδοτήσεις και η εξουσιολαγνεία τους.
Οι γκαστριές των καιρών, πέρα από το κακό, θα καρποφορήσουν και ένα νέο πολιτικό υποκείμενο. Ας βοηθήσουμε αυτό να είναι αντάξιο στο μπόι των ονείρων μας.
