Προ ημερών o Γάλλος υπουργός Οικονομικών προειδοποίησε ότι η Λεπέν μπορεί να κερδίσει τον Μακρόν και «πρέπει να τη σταματήσουμε». Η δήλωση προστίθεται στο θόρυβο που ξεσηκώνουν διάφοροι για κίνδυνο από την ακροδεξιά, Λεπέν, Σαλβίνι, o Ούγγρος Ούρμπαν και η Χρυσή Αυγή ενώ στις ΗΠΑ, Τραμπ και Μπάιντεν μίλησαν για απειλές από την κομμουνιστική Κίνα.
Αυτοί που φωνάζουν, όμως, έχουν τσαλαπατήσει τη δημοκρατία. Τι να πει ο ΣΥΡΙΖΑ για Δημοκρατία όταν ο αρχηγός του, ως πρωθυπουργός, αναδείχθηκε πρωταθλητής της κωλοτούμπας με το δημοψήφισμα; Τι να πουν στις ΗΠΑ όταν ο πρώην πρόεδρος κατήγγειλε εκλογική νοθεία και τι να πουν οι Βρυξέλλες που εξανάγκαζαν τον κόσμο να ξαναψηφίζει για το ευρωσύνταγμα ώσπου να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα;
Οι νεκροί δεν μιλούν
Αλήθεια είναι ότι η ιστορική κομμουνιστική αριστερά και ο φασισμός/ναζισμός έχουν πεθάνει οριστικά και αμετάκλητα. Άλλαξαν ριζικά οι κοινωνίες που τους γέννησαν. Και πέθαναν. Οι προλετάριοι έχουν ενσωματωθεί. Λεπέν και Σαλβίνι αγωνίζονται να καταγραφούν στο μητρώο του αστικού κόσμου. Η Χ.Α. είναι στη φυλακή ως εγκληματίας, με επιβαρυντικό στοιχείο την έλλειψη στοιχειώδους ευφυΐας.
Ο «ακροδεξιός κίνδυνος» είναι το σκιάχτρο που αποσπά την προσοχή από την ύπαρξη και τη δράση των κυρίαρχων ελίτ. Αυτές ελέγχουν τον πλανήτη, πλήττουν τους μικρομεσαίους, καταστρέφουν τις οικονομίες των χωρών, επιβάλλουν κυβερνήσεις, καθαιρούν άλλες, προκαλούν πολέμους.
Παγκόσμια διακυβέρνηση σημαίνει ότι μια ολιγάριθμη ομάδα ιδιωτών, οι κορυφές των ελίτ, θα ελέγχουν τα άτομα και τις χώρες του Δυτικού Κόσμου. Τα μεγάλα δυτικά κράτη, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, χάνουν ισχύ και επιρροή
Τραμπ και Μπάιντεν μιλάνε για κομμουνιστική Κίνα αλλά είναι τζάμπα μάγκες. Οι Κινέζοι αποδεικνύονται, απλώς, καλύτεροι καπιταλιστές από τους δυτικούς δασκάλους. Αλλιώς, αν δεχθούμε ότι κατάφεραν το σημερινό θαύμα της Κίνας εφαρμόζοντας, σωστά, την κομμουνιστική θεωρία, τότε καλύτερα να φορέσουν από τώρα μαύρες πλερέζες στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. Σε κάθε περίπτωση ισχύει ότι η διαμάχη με την Κίνα δεν είναι ιδεολογική αλλά καθαρά γεωπολιτική, για την παγκόσμια εξουσία. Όπως ήταν και η σύγκρουση των ΗΠΑ με την ΕΣΣΔ που συνεχίζεται αμείωτη με τη Ρωσία.
Ο μύθος της παγκόσμιας διακυβέρνησης
Πολλοί μιλάνε για παγκόσμια διακυβέρνηση. Λάθος. Αυτό το λεξιλόγιο (περί «παγκοσμιοποίησης» κ.λπ.) είναι απομεινάρι από την εποχή της αποικιοκρατίας, όταν όσα συνέβαιναν στη Δύση φώτιζαν όλο τον πλανήτη. Αυτό τέλειωσε. Τώρα «παγκόσμια διακυβέρνηση» σημαίνει συσπείρωση, χωρίς αντιρρήσεις, των ευρωπαϊκών χωρών γύρω από τις ΗΠΑ, υπό την καθοδήγηση ιδιωτών π.χ. Μπιλ Γκέιτς που θέλει το εμβόλιο υποχρεωτικό, διαβατήριο εμβολιασμού, το 70% του πληθυσμού εμβολιασμένο και μόνο αυτός ξέρει το γιατί. Αλλά οι δυτικές κυβερνήσεις συμφωνούν. Απέναντι βρίσκονται μεγάλα και ισχυρά έθνη-κράτη, Κίνα, Ρωσία κ.λπ., που αντιμετώπισαν αποτελεσματικά τον κορωνοϊό και το κραχ του 2008 ενώ οι δυτικές οικονομίες βρίσκονται ακόμα στο χείλος του γκρεμού.
Παγκόσμια διακυβέρνηση σημαίνει ότι μια ολιγάριθμη ομάδα ιδιωτών, οι κορυφές των ελίτ, θα ελέγχουν τα άτομα και τις χώρες του Δυτικού Κόσμου. Τα μεγάλα δυτικά κράτη, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, χάνουν ισχύ και επιρροή.
Κυβερνούν δέκα οικογένειες
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι, σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτουν, καμιά δεκαριά ιδιωτικές τράπεζες και ισάριθμες οικογένειες, όλες κι όλες, ελέγχουν, αλληλοεμπλεκόμενες, τις δυτικές χώρες και τις οικονομίες τους και επηρεάζουν την Παγκόσμια Οικονομία – βλ. αναλυτικά reseau international, 13/2/21, «Οι οκτώ οικογένειες που κυβερνούν τον κόσμο».
Όποιος ελέγχει το χρήμα, την έκδοση/ροή του νομίσματος, ελέγχει τη διακυβέρνηση, την εργασία και την ανεργία, τον πόλεμο και την ειρήνη, την ευτυχία και τη δυστυχία της καθημερινής ζωής.
Θεωρίες συνωμοσίας
Η δεύτερη συνέπεια είναι ότι μεμονωμένα άτομα, κόμματα, οργανώσεις, μικρές ή μεσαίες χώρες, είναι αντικειμενικά αδύνατον να συλλάβουν τους σχεδιασμούς των ισχυρών, ηγετικών χωρών και των επιτελείων τους. Οι απόπειρες κατανόησης απαξιώνονται ως Θεωρίες Συνωμοσίας. Για παράδειγμα η συντονισμένη προβολή στα δυτικά ΜΜΕ αντιδράσεων στη Λευκορωσία για τη «μη δημοκρατική διεξαγωγή των εκλογών» (σταμάτησαν άνευ εξηγήσεων…), η εκστρατεία υπέρ του Ναβάλνι (εκπροσωπεί λιγότερο από το 3% στις εκλογές) και οι διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ εντάσσονται σε μια ενιαία προσπάθεια να συσπειρωθεί ο δυτικός κόσμος κατά της Ρωσίας-Κίνας ως προϋπόθεση παγκόσμιας σύρραξης. Με δεδομένο ότι, σύμφωνα με αμερικανικά και ευρωπαϊκά ΜΜΕ, η διοίκηση Μπάιντεν έχει, λέει, την πρόθεση να επαναφέρει στη Συρία, τους αρχικούς στόχους των ΗΠΑ, να ανατραπεί ο Άσαντ και να ελεγχθεί όλη η περιοχή. Η Ελλάδα έχει πρόβλημα με τον Ερντογάν, η Αίγυπτος με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, οι Σκοπιανοί με τη Βουλγαρία, ο καθένας ένα μικρό φεγγίτη για να βλέπει τον κόσμο. Ο καθένας ένα μικρό κομμάτι από την τούρτα χωρίς να βλέπει ποιος τρώει δίπλα, ποιος πεινάει, ποιος εκείνο ποιος το άλλο. Προϋπόθεση νίκης είναι η στήριξη του κόσμου στις ελίτ αλλιώς θα κινδυνεύσουν να γκρεμιστούν. Για την ώρα ο κόσμος δεν μασάει. Ρωσία-Κίνα αντιστέκονται. Στις ΗΠΑ η αντίδραση εκφράστηκε με τον Τραμπ και τα προβλήματα θα οξυνθούν με ή χωρίς αυτόν. Τα περί Ναβάλνι είναι φούσκα. Με κορωνοϊούς, αμφισβητούμενα εμβόλια και ανεργία, ποιος ενδιαφέρεται για ένα ανδρείκελο που η απήχησή του δεν ξεπερνάει το 3% στη Ρωσία; Κόπτονται για Δημοκρατία αλλά η Τουρκία κυκλοφορεί, αυθάδης και ασύδοτη, με την ανοχή της Ε.Ε. Ποιος να ασχοληθεί με τις εμφανίσεις του κ. Τσίπρα, το σακίδιο του κ. Τσακαλώτου, αν ψήφισε Ν.Δ. ο κ. Βελόπουλος και άλλα, ασήμαντα, ίντριγκες, κολοκυθόσπορους;
