Του Λευτέρη Αρβανίτη. Στο 22,2% έκλεισε το ποσοστό της ανεργίας στο Πολεοδομικό Συγκρότημα της Θεσσαλονίκης το τρίτο τρίμηνο του 2011, σύμφωνα με τα οριστικά στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
Παράλληλα, το Πολεοδομικό Συγκρότημα της Θεσσαλονίκης το τρίτο τρίμηνο του 2011 παρουσιάζει το χαμηλότερο ποσοστό απασχόλησης (52,2%) μεταξύ όλων των αστικών και ημιαστικών περιοχών της χώρας και ο συνδυασμός αυτός –υψηλή ανεργία, χαμηλή απασχόληση– δημιουργεί ένα εκρηκτικό κοινωνικό κοκτέιλ.
Τους τελευταίους μήνες όμως, την εμφάνισή του έχει κάνει και ένας νέος δείκτης ανεργίας, που δεν τον υπολογίζει η ΕΛΣΤΑΤ, ο ΟΑΕΔ και τα υπουργεία. Πρόκειται για ένα ποσοστό κοντά στο 10%, νέων ανθρώπων, που δεν καταγράφονται σε κανένα μητρώο και η εργασιακή τους ύπαρξη αγνοείται. Χρόνια άνεργοι και πρώην εργαζόμενοι που αφού αναζήτησαν κάπου εργασία, πλέον συντηρούνται με πενιχρά μεροκάματα και η απογοήτευση τους οδηγεί στην μη εγγραφή τους ακόμη και στον ΟΑΕΔ.
Οι εργαζόμενοι αυτοί –που το είδος τους ανθεί στη Θεσσαλονίκη– διαφέρουν από τους συμβασιούχους, τους επισφαλώς εργαζόμενους και τους κλασικούς ανέργους. Δεν ψάχνουν για δουλειά, γιατί κουράστηκαν. Δεν δηλώνουν άνεργοι, γιατί δεν αισθάνονται άνεργοι. Αντίθετα κυνηγούν μεροκάματα επιβίωσης και περιμένουν…
Η εικόνα των γεμάτων καφέ στη Θεσσαλονίκη της κρίσης είναι καθημερινή. Και θυμίζει περισσότερο τη θατσερική Μεγάλη Βρετανία των γεμάτων παμπ, παρά τους Θεσσαλονικείς του Λαζόπουλου, που αραχτοί πίνουν φραπέ.
Συνήθως πρόκειται για άτομα μέχρι 30 ετών, πανεπιστημιακής μόρφωσης, που μέχρι τρία χρόνια πριν, στη χειρότερη περίπτωση θα έμπαιναν σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, θα έβρισκαν μια σύμβαση, θα έδιναν ΑΣΕΠ. Πλέον κυκλοφορούν σαν τα φαντάσματα στην πόλη, διαβάζουν αγγελίες, δίνουν συνεντεύξεις και εξιστορούν τον τρόπο που το τελευταίο αφεντικό τούς είπε ότι δεν τους χρειάζεται.
Είναι οι φίλοι μας και οι γνωστοί μας, που ξενοικιάζουν τα σπίτια τους, μένουν τέσσερις και πέντε πλέον μαζί και από τα μέσα του μήνα ανακαλύπτουν ξανά την τηλεόραση και τη θαλπωρή του σπιτιού.
Αντίστοιχα είναι και τα ποσοστό στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Εκεί όμως σχεδόν πάντα, κάπως έτσι ήταν τα πράγματα. Απλώς κόπηκε πλέον η επιλογή της Σαλονίκης.
Αν θεωρήσουμε ότι το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει στη Θεσσαλονίκη το 35%, όπως μαρτυρούν τα στοιχεία, οι αόρατοι το εκτοξεύουν κοντά στο 45% με 50%. Και είμαστε ακόμη στην αρχή.
Τους τελευταίους μήνες όμως, την εμφάνισή του έχει κάνει και ένας νέος δείκτης ανεργίας, που δεν τον υπολογίζει η ΕΛΣΤΑΤ, ο ΟΑΕΔ και τα υπουργεία. Πρόκειται για ένα ποσοστό κοντά στο 10%, νέων ανθρώπων, που δεν καταγράφονται σε κανένα μητρώο και η εργασιακή τους ύπαρξη αγνοείται. Χρόνια άνεργοι και πρώην εργαζόμενοι που αφού αναζήτησαν κάπου εργασία, πλέον συντηρούνται με πενιχρά μεροκάματα και η απογοήτευση τους οδηγεί στην μη εγγραφή τους ακόμη και στον ΟΑΕΔ.
Οι εργαζόμενοι αυτοί –που το είδος τους ανθεί στη Θεσσαλονίκη– διαφέρουν από τους συμβασιούχους, τους επισφαλώς εργαζόμενους και τους κλασικούς ανέργους. Δεν ψάχνουν για δουλειά, γιατί κουράστηκαν. Δεν δηλώνουν άνεργοι, γιατί δεν αισθάνονται άνεργοι. Αντίθετα κυνηγούν μεροκάματα επιβίωσης και περιμένουν…
Η εικόνα των γεμάτων καφέ στη Θεσσαλονίκη της κρίσης είναι καθημερινή. Και θυμίζει περισσότερο τη θατσερική Μεγάλη Βρετανία των γεμάτων παμπ, παρά τους Θεσσαλονικείς του Λαζόπουλου, που αραχτοί πίνουν φραπέ.
Συνήθως πρόκειται για άτομα μέχρι 30 ετών, πανεπιστημιακής μόρφωσης, που μέχρι τρία χρόνια πριν, στη χειρότερη περίπτωση θα έμπαιναν σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα, θα έβρισκαν μια σύμβαση, θα έδιναν ΑΣΕΠ. Πλέον κυκλοφορούν σαν τα φαντάσματα στην πόλη, διαβάζουν αγγελίες, δίνουν συνεντεύξεις και εξιστορούν τον τρόπο που το τελευταίο αφεντικό τούς είπε ότι δεν τους χρειάζεται.
Είναι οι φίλοι μας και οι γνωστοί μας, που ξενοικιάζουν τα σπίτια τους, μένουν τέσσερις και πέντε πλέον μαζί και από τα μέσα του μήνα ανακαλύπτουν ξανά την τηλεόραση και τη θαλπωρή του σπιτιού.
Αντίστοιχα είναι και τα ποσοστό στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Εκεί όμως σχεδόν πάντα, κάπως έτσι ήταν τα πράγματα. Απλώς κόπηκε πλέον η επιλογή της Σαλονίκης.
Αν θεωρήσουμε ότι το ποσοστό ανεργίας στους νέους αγγίζει στη Θεσσαλονίκη το 35%, όπως μαρτυρούν τα στοιχεία, οι αόρατοι το εκτοξεύουν κοντά στο 45% με 50%. Και είμαστε ακόμη στην αρχή.
Σχόλια
