Του Σάββα Πασχαλίδη*
Μετά 37 ημέρες στον αγώνα, στήνοντας μπλόκα οι αγρότες σε oλόκληρη τη χώρα μπορεί να φαίνεται πως υποχωρήσαμε αλλά η πραγματικότητα είναι πως ανασυγκροτούμαστε ψάχνοντας και νέες μορφές αγώνα για όσα ακόμη πιο δύσκολα έρχονται.
Αυτό όμως που είναι αξιοσημείωτο είναι πως η συγκεκριμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατάφερε να μας κάνει να αμβλύνουμε τις όποιες διαφορές μεταξύ μας και να βγάλουμε τα πολιτικά μας συμπεράσματα και ατομικά και συλλογικά.
Η συνάντηση με τον πρωθυπουργό ήταν παρωδία.
Η κυβέρνηση είναι παραδομένη στους δανειστές και ακολουθεί την πεπατημένη όλων των προηγούμενων μνημονιακών και όχι μόνο κυβερνήσεων.
Δεν την ενδιαφέρει αν η χώρα έχει αυτάρκεια τροφής την οποία μπορεί να την διασφαλίσει.
Δεν την ενδιαφέρει αν ο έλεγχος της διατροφικής αλυσίδας βρίσκεται σε επικίνδυνα χέρια και σε καρτέλ.
Δεν την ενδιαφέρει αν αυξηθεί ακόμη πιο ραγδαία η ανεργία, αφού γι αυτήν η λύση είναι στις κάρτες σίτισης.
Δεν την ενδιαφέρει αν το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό δεν είναι απλά αφαίμαξη αλλά αφανισμός των παραγωγικών τάξεων της χώρας
Δεν την ενδιαφέρει η διατήρηση του αγροτικού πληθυσμού για τη διατροφική επάρκεια όλου του λαού.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι εμμονές και ιδεοληψίες του αγροτικού κόσμου αλλά συμπεράσματα, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν πως η Ελλάδα λόγω του κλίματος και του γεωγραφικού ανάγλυφου, μπορεί να έχει πλούσια γκάμα καλλιεργούμενων ειδών σε ζώνες καλλιέργειας. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα να καλυφθεί το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής μας και όλο τα βασικά προϊόντα (δημητριακά, άλευρα, ρύζι, ζάχαρη, λάδι, όσπρια, κρέας, γαλακτοκομικά, φρούτα, λαχανικά, ψάρια κ.λπ.) και να έχουμε και σημαντική άνοδο στις εξαγωγές, που πρακτικά σημαίνει και ραγδαία αύξηση της συμβολής στο ΑΕΠ του αγροτικού εισοδήματος.
Φυσικά αυτά για να γίνουν απαιτούν πρωτίστως πολιτική βούληση και εθνικό σχέδιο, τα οποία δεν υπάρχουν, ώστε να σταματήσει το ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων των ενώσεων και των συνεταιρισμών (που χτίστηκαν ακόμη και με προσωπική δουλειά των παλιότερων συνεταιριστών) να επανέλθει η δημόσια ΑΤΕ ως εργαλείο δίπλα στον γεωργό, κτηνοτρόφο, ψαρά και να επαναλειτουργήσουν υποδομές σημαντικές για την αγροτική οικονομία όπως η βιομηχανία λιπασμάτων κ.ά.
Επίσης, στην αποτίμηση του παλιού και ελεγχόμενου συνδικαλισμού από πάτρωνες καταλήξαμε ότι για εμάς είναι παρελθόν και εν ολίγοις μία από τις αιτίες που η επαγγελματική μας τάξη δεν κατάφερε να αναπτύξει τις συνέργειες προς όφελος πρωτίστως των αγροτών και κατόπιν της εθνικής οικονομίας.
Κι επειδή ο αγώνας είναι ταξικός, οι αγρότες ψάχνουμε και τις νέες συλλογικότητες οι οποίες πρέπει να διαμορφωθούν πρωτίστως σε τοπικό επίπεδο μακριά από λογικές των μέχρι τώρα θεσμοθετημένων ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ.
Κι επειδή τίποτε δεν χαρίζεται, ο αγώνας κλιμακώνεται, θα είναι αγώνας μέχρι να δικαιωθούμε και θα δικαιωθούμε!
*Ο Σάββας Πασχαλίδης είναι αγρότης
