Στιγμές της Εισβολής
Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας,
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.
Πικρή θάλασσα της Κερύνειας
που πρέπει να αποσύρουμε πια
τους στίχους που σου γράψαμε.
Σκέψου να μας γίνει βραχνάς η οροσειρά της Κερύνειας
σκέψου να την κοιτάμε με τρόμο,
σκέψου να την υποψιαζόμαστε,
σκέψου να τη μισάμε!
Ανασήκωσε την πλάτη
κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου,
ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους.
Έχασαν τελείως επαφή μαζί μας
Έχασαν τελείως επαφή μαζί μας,
αποκόπηκαν πλήρως απ’ τη μνήμη μας
κι όμως εξακολουθούν να επιμένουν,
κι όμως εξακολουθούν να δοκιμάζουν
κάτι άλλες παράξενες προσεγγίσεις,
κάτι άλλα παράξενα μονοπάτια,
κάτι ανορθόδοξα μονοπάτια,
εντελώς ανορθόδοξα.
Είναι κάποιες παράξενες σπουδές στίχων
Είναι κάποιες παράξενες σπουδές στίχων,
είναι κάποιες εύθραυστες σπουδές στίχων,
που δεν επιδέχονται επεξεργασία,
που δεν επιδέχονται συμπλήρωση,
που αν τις κοιτάξης καταδύονται,
που αν τις πιέσης επιστρέφουν,
που αν τις απαλείψης δεν αφήνουν κενό,
δεν αφήνουν κύκλους,
δεν αφήνουν μνήμη.
Είναι κάποιες σπουδές στίχων
που αν τις καταγράψης δεν υπάρχουν,
που τρέχουν εμπαιχτικά μπροστά απ’ την πέννα,
πίσω απ’ την πέννα, στα πλάγια,
κ’ εκείνη παλινδρομεί και σταματά
κ’ εκτίθεται.
Η φυλακή
Το χειρότερο δεν είναι
που μ’ έκλεισαν σ’ αυτή τη φυλακή
και πήραν τα κλειδιά κι έφυγαν,
μα που δεν ξέρω ως πού φτάνει η φυλακή μου,
που δεν ξέρω το περίγραμμά της,
για να κάνω επιτέλους
σαν άνθρωπος κι’ εγώ
μιαν απόπειρα αποδράσεως.
