του Κώστα Παπαδάκη*
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας εκτίει ποινή πολλαπλής ισόβιας κάθειρξης, όντας έγκλειστος συνεχώς από τον Σεπτέμβριο 2002, οπότε και αυτοβούλως παραδόθηκε. Σύμφωνα με το ποινικό μας σύστημα και τον σωφρονιστικό κώδικα, οι όροι του εγκλεισμού και τα δικαιώματα ενός κρατούμενου δεν εξαρτώνται από το είδος των αδικημάτων που αυτός έχει τελέσει. Παρά τη γενική αυτή αρχή, που κάθε κράτος δικαίου συνομολογεί, ο συγκεκριμένος κρατούμενος έχει τύχει μιας εκδικητικής αντιμετώπισης που δεν έχει όμοιά της στα ποινικά και σωφρονιστικά χρονικά. Μεταξύ άλλων:
– Αν και θεμελίωσε δικαίωμα άδειας από το 2010, το στερήθηκε επί επτά συναπτά έτη (πρώτη άδεια το 2017). Αν και δεν παραβίασε καμία υποχρέωση κατά τις χορηγηθείσες άδειες (2017-2019), δικαιώνοντας απόλυτα τους έξι διαφορετικούς εισαγγελικούς λειτουργούς που υπέγραψαν τη χορήγησή τους, εντελώς αυθαίρετα στερείται εκ νέου το δικαίωμα άδειας από τον Μάρτιο του 2019.
– Αν και η μεταγωγή του στις αγροτικές φυλακές του Βόλου δεν διατάραξε σε τίποτα την έκτιση της ποινής του, και η συνεργασία του με τις σωφρονιστικές αρχές υπήρξε άριστη, η κυβέρνηση μεθόδευσε την ψήφιση φωτογραφικής διάταξης (άρθρο 3 του ν. 4760/2020) για την επαναμεταγωγή του στο αρχικό κατάστημα από το οποίο μετήχθη.
– Ακόμη κι έτσι, η εν λόγω φωτογραφική διάταξη προβλέπει ότι οι κρατούμενοι αυτοί επαναμετάγονται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθησαν. Όμως ο Δημήτρης Κουφοντίνας μετήχθη στις 23/12/2020 στις φυλακές Δομοκού, κατά παράβαση ακόμα και αυτού του νόμου που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε, σύμφωνα με τον οποίο ο κρατούμενος θα έπρεπε να μεταχθεί στον Κορυδαλλό.
Μετά από όλα αυτά, ο κρατούμενος ξεκίνησε απεργία πείνας (σκληρή απεργία πείνας, μόνο με νερό) από 8/1/2021, ζητώντας να επαναμεταχθεί στις αγροτικές φυλακές Βόλου, ή έστω στον Κορυδαλλό – όπως και ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση ορίζει. Αλλά ούτε η απεργία πείνας γίνεται σεβαστή: βίαιη και παρά τη θέλησή του μεταγωγή στο νοσοκομείο Λαμίας το Σάββατο 16/1/2021 για αναγκαστική νοσηλεία, που δεν εκτελέστηκε εξαιτίας της άρνησης του ίδιου και κυρίως της τιμητικής άρνησης των γιατρών να παραβιάσουν την ιατρική δεοντολογία. Και, στη συνέχεια, μεταφορά του στην απομόνωση (κατ’ ευφημισμόν «θάλαμο νοσηλείας») στις 18/1/2021…
Δεν πρόκειται για εξαίρεση στον κανόνα
Η άδικη μεταχείριση του Δημήτρη Κουφοντίνα αποτελεί συνέχεια μιας μακρόχρονης συστηματικής και μεθοδευμένης εκστρατείας της Νέας Δημοκρατίας, από πριν αυτή γίνει κυβέρνηση, καθώς και μερίδας των ΜΜΕ, που επί χρόνια πολιτικοποιούν την έκτιση της ποινής ενός κρατουμένου του οποίου η δίκη και καταδίκη έχει λήξει αμετάκλητα εδώ και χρόνια. Παρεμβαίνουν σε αυτό που ονομάζουν «ανεξαρτησία της δικαιοσύνης» διαπομπεύοντας και προκαλώντας πειθαρχικές διώξεις σε όσους λειτουργούς της συνέβαλαν να δοθούν άδειες στον Κουφοντίνα, όταν έχουν αποφυλακισθεί τόσο ο δολοφόνος του Νίκου Τεμπονέρα (μετά από 7 χρόνια) όσο και ο δολοφόνος του Αλέξη Γρηγορόπουλου (μετά από 11 χρόνια)…
Στόχος ωστόσο του σωφρονιστικού συστήματος δεν είναι η εξόντωση ή η εκδίκηση, ούτε η καταπάτηση της προσωπικότητας και ο εξευτελισμός των κρατούμενων. Είναι όμως στόχος αυτών που ασκούν εξουσία, και μάλιστα τόσο φανερός, που δεν διστάζουν να ψηφίσουν φωτογραφικούς νόμους, κι έπειτα να παραβιάζουν ακόμα και αυτούς. Αλίμονο σε όποιον αφελή κάνει το λάθος να πιστέψει ότι η μεταχείριση Κουφοντίνα αποτελεί μια εξαίρεση στον κανόνα. Τη βλέπουμε στη διαχείριση της πανδημίας με την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και την έλλειψη σοβαρών μέτρων αντιμετώπισής της, με αποτέλεσμα 5.500 νεκρούς σε έναν χρόνο, ή στον εξαναγκασμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων να ζουν σε άθλιες συνθήκες και να παγώνουν στον Καρατεπέ, στη Βιάλ και στην Αμυγδαλέζα.
Το ίδιο αφελής είναι και όποιος νομίζει ότι η απροκάλυπτη αυταρχική συμπεριφορά τους θα περιορισθεί στον συγκεκριμένο κρατούμενο. Είναι απλώς η πρόβα που νομιμοποιεί την παράσταση που ακολουθεί. Γιατί δεν είδαμε και λίγα τα τελευταία χρόνια που το αστυνομικό κράτος επανιδρύθηκε πραγματικά και θεσμικά.
Η μεταχείριση του κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα υπερβαίνει κάθε έννοια κράτους δικαίου και πρέπει να αποδοκιμαστεί από το σύνολο του νομικού κόσμου και από κάθε δημοκρατικό πολίτη άμεσα, πριν η εξέλιξη της υγείας του προσθέσει ένα ακόμα θύμα στη μεταδοτική πανδημία της κυβερνητικής παραβίασης των δικαιωμάτων.
* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι δικηγόρος, πρώην μέλος του Δ.Σ. του ΔΣΑ. Το παρόν άρθρο αποτελεί συντετμημένη παρουσίαση, με την έγκρισή του, ενός μεγαλύτερου κειμένου που αναρτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2021 στον δικτυακό τόπο Kommon (www.kommon.gr).
